Een bucket list. Een ‘emmerlijst’ dus. Tot voor een paar jaar had niemand ervan gehoord, toen kwam de gelijknamige film uit en opeens moest iedereen zo’n ding hebben. Het concept is dan ook eenvoudig: een lijstje opstellen met dingen die je gedaan wilt hebben voor je het tijdelijke voor het eeuwige inwisselt (‘kicking the bucket’). Klinkt allemaal wel heel gewichtig en serieus maar kom, een lijst is een lijst en aangezien ondergetekende op lijstjes kickt (‘kicking up the bucket list’), wil ik graag opsommen wat ik het komende jaar absoluut niet wil missen in Boston en omgeving. Van kleine wensen tot grote dromen, hier is mijn Boston Bucket List.

1. Uiteraard willen we ongegeneerd de toerist uithangen in Boston. We zitten al gebeiteld wat de outfit  betreft: de korte broeken zijn gestreken, de opzichtige camera ligt klaar, alleen de t-shirts met daarop I heart wicked Boston (blijkbaar is wicked hét stopwoordje van de Bostonians) moeten we nog aanschaffen. Oh, en om de vraag te beantwoorden nog voor ze gesteld wordt: neen, sokken in sandalen gaat zelfs voor een ongegeneerd toerist te ver. No discussion.

Ik heb nooit de ambitie gehad om een toeristische gids te schrijven. Ik ben daar niet hip genoeg voor, zoveel is duidelijk (bijvoorbeeld: ik gebruik het woord hip. Per definitie niet hip.) Het wordt dan ook een samenvatting van onze to do-list: Ik wil graag minstens 30 dingen doen van de 50 die handig opgesomd staan op volgende site:

http://www.timeout.com/boston/things-to-do/50-best-things-to-do-in-boston

Enkele van de hoogtepunten zijn slenteren door de vele parken die Boston rijk is, de historische wandelingen door de stad maken en naar een openlucht festival of film gaan. Maar ook wanneer de sneeuw blijft liggen, hoeven wij dat niet te doen – het grote aquarium, het Mapparium (een glazen wereldbol waar je in kan wandelen), het planetarium en nog veel andere –ariums lonken, nadat we moe geschaatst zijn op Frog pond, of ons ventje met de slee door Griggs park hebben getrokken.

Ik ben nog nooit naar een voetbalwedstrijd geweest – en kan diegenen die ik volledig op tv heb gevolgd op één hand tellen-, maar nu we hier zijn wil ik toch graag een baseball match bijwonen (eerst even de spelregels blokken, en alleen juichen als de buren dat ook doen kwestie van niet ‘in affront’ te vallen), net als een basketbalmatch en een American football game. Sport is in Amerika ‘a big thing’. Alleen al de sfeer kunnen opsnuiven, lijkt me de moeite waard.

2. De foodie in mij wilt verder ook enkele Amerikaanse eigenaardigheden van de plaatselijke cuisine onderzoeken en enkele uitdagingen aangaan: kan ik elke week minstens één ingrediënt gebruiken dat ik nog niet of niet vaak gekocht heb? Waar hebben ze de beste koffie van de stad? En laten de Bostonians je naar huis vertrekken zonder dat je de pizza met butternut squash, ricotta en cranberry of die met geroosterde kip, gekarameliseerde peer en fontina kaas hebt geprobeerd (zie: http://www.ottoportland.com/menu.html)? Kunnen we dat risico lopen? Neen, mijn waarde, neen.

3. Amerikanen zijn gekend voor en trots op hun feestdagen. Ik sla alvast voldoende snoep in voor Halloween – en neem me voor dat het er nog zal liggen die 31^ste oktober. Het wordt niet algemeen aanvaard die kindjes alleen lege papiertjes toe te stoppen. Ons ventje krijgt zeker een toepasselijke outfit, we twijfelen nog tussen Jaws, een mummie of een lieveheersbeestje. Europa mag dan Halloween hebben overgenomen, of toch de commercie errond, hier is het écht ‘trick or treat’!

In plaats van Halloween zou ik eerder Thanksgiving willen invoeren thuis. Ook al waren de pelgrims in België niet zo gedenkwaardig, het idee van Thanksgiving is op zich prachtig; samenkomen met je familie en vrienden en uitspreken waar je dankbaar voor bent: je familie, vrienden, en dubbel gevulde oreo’s bijvoorbeeld, ik zeg maar wat.

4. En last but not least- ik wil me graag verdiepen in het fenomeen dat heet: extreme couponing, oftewel gelijk-ne-zot-bonnekes–knippen. Op tv zie je dan mensen met zeven volle karren een berg bonnetjes te voorschijn toveren en uiteindelijk 3 dollar betalen voor de hele lading boodschappen (30 pakken toiletpapier, 17 luchtverfrissers, 50 liter fruitsap, 29 blikken tomatenblokjes met basilicum…). En dan boos zijn dat het nog 3 dollar was. Want je kan ook geld terugkrijgen. Owwwww ja, de poen ligt voor het rapen in the land of opportunities! Ik ga rijker terugkomen dan ik vertrokken ben!