1 Januari 2016.

Die eerste dag van het jaar uitgeschreven zien staan, dat kan toch niet anders dan herinneringen oproepen? Op de één of andere manier spreek ik dat ook altijd behoorlijk plechtstatig en met de nodige nadruk uit: 1-JANuaRI-2016. Ik had er geen idee van, maar de mooie traditie van het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven is blijkbaar niet universeel, of wijd verspeid: hier hadden ze er nog nooit van gehoord. Dus mijn Amerikaanse kennissen hebben niet het genoegen gehad zelf met een brief klaar te staan, na uren lang datzelfde tekstje met de hand en een uiteraard half lekkende vulpen uit te schrijven. Ze hebben nooit het applaus gekregen dat elke voordrager verdient. En ze hebben nooit hun kindjes bij de hand gehouden en voorgefluisterd van ‘een kusje hier, een kusje daar – gelukkig nieuwjaar!’ (waarbij het kindje in kwestie waarschijnlijk al dagen de tekst in huis aan het opdreunen was, maar op het moment suprême toch liever onder de tafel lijkt te kruipen).

Kortom: they are missing out!

 Een jaar geleden, op 1 januari 2015, wenste iedereen ons een extra goed jaar toe, want het zou een tijd worden van grote veranderingen. Dat was erg spannend – Watermannen kunnen niet zo goed met veranderingen om, naar het schijnt. Maar 364 dagen later, op oudjaar, voelde ik iets van droefheid, dat we 2015 aan het wegtellen waren. Als afscheid nemen van een goede vriend. Want wat een vriend is 2015 geweest! Verrassend, overweldigend, met momenten stresserend, maar ook fantastisch, vrolijk, warm. De langverwachte ooievaar kwam niet alleen bij ons langs, maar ook bij een aantal mensen die ons zo nauw aan het hart liggen. Sommigen keken al zo lang uit naar zijn komst, anderen iets minder lang, maar daarom niet minder sterk.

Wij stapten op het vliegtuig richting US, anderen stapten in het bootje richting WIJ. Zij deden dat in stijl en met een geweldig feestje.

Manlief zag een item van zijn bucket list waarheid worden toen hij voor het eerst (en voor het ‘tweeds’) als peter werd gevraagd. Er werden huizen gekocht/verbouwd, knopen doorgehakt, nieuwe jobs gevonden, promoties gehaald, feestjes gegeven, droomreizen gemaakt en nog veel meer.

Samengevat: 2015 was een goeie vriend. 2016 is nu nog een nieuwe, onbekende kennis. Ik wens dat het voor iedereen die we graag zien ook een goeie vriend wordt. Dan zuchten we allemaal diep op 31 december, met iets van spijt dat het jaar voorbij is, en leggen we onze brief klaar voor de volgende morgen –

 

een snuifje liefde, een lepeltje feest,

een vracht van ‘dat-is-hier-nog-nooit-zo-plezant-geweest’

de prachtige dagen die je graag boekt

de stevige schouder, de steun die je zoekt

veel goeie vrienden, een klein lief gebaar,

ondanks de kater is het briefje klaar

en kan ik je wensen, 

Gelukkig Nieuwjaar!

 

Boston, 1 januari 2016.