Ik zal het maar bekennen: ik ben gek op de kerstdagen. De geur van de kerstboom (zelfs van de plastieken, die komt dan na een jaar kelder opnieuw uit zijn doos gesprongen), de pakjes, zelfs de eindeloze kerstliedjes, … maar vooral het samen zijn, lekker eten, koken voor een hele bende, weer wat bijpraten met familie en vrienden die je misschien al even niet meer hebt gezien: heerlijk. Love it!

 

Dit jaar waren verschillende factoren echter wel wat anders. Om te beginnen: de kerstboom was écht dit jaar. In België zeg ik altijd dat er geen boom voor ons hoeft te sterven, maar hier zijn we (en de boom) toch voor de bijl gegaan. We hebben een auto gehuurd om er eentje te gaan kopen, en het moet gezegd: de bomen zijn hier prachtig. Ze komen uit Canada en hebben een nagenoeg perfecte ‘kerstboomvorm’. Manlief werd helemaal enthousiast en van ons voornemen ‘een klein boompje te kiezen’ bleef niets meer over – we sleepten al gauw een 2m hoge kanjer naar het appartement. Nu hadden we dit jaar ook wel hoge eisen te stellen, want we hadden een uitdaging aanvaard. De schoonouders in België hadden namelijk een intercontinentale wedstrijd opgezet: de ‘Kwistmastwie challenge’. De foto’s van de bomen dienden opgestuurd te worden en alle deelnemers konden hun stem uitbrengen. Je begrijpt dat de spanning een piekhoogte bereikte (pun intended). Het is dan ook met trots dat ik kan meedelen dat wij de eerste prijs wonnen voor onze kwistmastwie! Hoewa! Dwiewewf hoewa!

 

Op kerstavond waren wij het niet die kookten voor de hele bende, dus we besloten naar een kerkdienst te gaan. Sinds een paar weken hebben we een babysitter, en haar vader is de pastor van een baptist church bij ons in de buurt. Ze vertelde dat hun dienst op kerstavond om 18u doorging (ideaal, nog voor bedtijd van babylief), en dat er heel wat families met kindjes zouden zijn. Dus wij erheen. Het was een fijne dienst, heel levendig, met veel liedjes (waar we er toch nog enkele van kenden, en waarvan de tekst werd geprojecteerd op een groot scherm), en kindjes die het kerstverhaal uitbeelden (ik was vooral fan van de 4-jarigen die op sublieme wijze een koe of een schaap in de stal uitbeeldden.). OK, er staken mensen hun armen in de lucht en riepen ‘Amen’ op de raarste momenten, en OK, we hebben af en toe onze wenkbrauwen gefronst, maar na de dienst waren er koekjes en warm appelsap in een lokaaltje ernaast – iets dat ik toch zou willen introduceren de volgende keer dat ik nog eens een kerkdienst bijwoon in België.

 

De sfeer hier? De winkels gaan wel redelijk zot qua versieringen, maar het blijft nog binnen de perken. En terwijl in België de paasbloemen open gaan voor kerstmis, kregen wij heel vaak de vraag of we nu een witte kerst zouden hebben. Kort gezegd: nee. Op kerstavond was het hier 21°. Mensen liepen in t-shirt en op slippers. In plaats van dampende warme chocolademelk, werd er plots weer Ice coffee gedronken. Dat was absoluut wel wat bizar. Maar het Bostoniaanse weer kan heel grillig zijn. Twee dagen na Kerstmis gaf de thermometer 28° aan. Maar die staat wel in fahrenheit. Kleine tip: het nulpunt is dan 32° F. Dan ga je dus van zomerpulletje naar donzen frak en oorwarmers op drie dagen tijd, het is eens wat anders.

Oudejaar staat voor de deur, en valt hier 6 uur later dan in het Belgenlandje binnen.

Wij gaan in elk geval vieren op de zetel, in onze pyjama, met een grote pizza met alles erop en eraan. Een heel gelukkig nieuwjaar iedereen, en niet te zat vannacht!