Okee, okee, ik zal het maar meteen bekennen: er zijn zo een aantal dingen waar ik mij echt ongelooflijk aan erger, terwijl ik wéét dat het allemaal zo erg niet is.
Maar toch – ik kan er niets aan doen! Het is sterker dan mezelf!
Af en toe overdenk ik mijn reactie dan en vraag ik me af hoe het toch komt dat ik me er zo aan stoor. Soms neem ik me zelfs voor om dat minder te gaan doen. Tot de volgende aanleiding komt en ik denk AARRRRGGGHHHHH!!!!
Enfin, ik kan er dan maar beter een lijstje van maken. Want misschien vindt iemand dit wel herkenbaar? Of anders blijkt het toch formeel dat ik een ‘rare’ ben (één van de dingen waar ik me niét hard aan erger).
Bij deze dus- dingen waar ik me buitensporig hard aan erger:
- Mensen die ‘men’ schrijven als bezittelijk voornaamwoord zoals bv. ‘men kat’. (en dus niet ‘mijn kat’.)
- Mensen die geen eind ‘n’ schrijven aan werkwoorden in berichtjes, terwijl ze wel 100% capabel zijn correct te schrijven (‘wilde gij dan langs kome?’)
- wanneer het lipje van het blik afbreekt zodat ik toch de blikopener moet nemen
- wanneer ik per ongeluk die ene brede lepel neem die gewoon IRRITANT is om mee te eten
- Mensen die mijn naam verkeerd schrijven, zelfs al heb ik hen al gemaild en uiteraard ondertekend met mijn naam. Bonuspunten voor diegenen die mijn achternaam als voornaam schrijven – blijkbaar denken ze dat ik mijn eigen naam niet ken (ik heb een achternaam die ook een voornaam is, maar dan wel van een man.)
- Magazines die aankomen met voor mijn man de aanspreektitel ‘dr.’ en bij mij ‘mevrouw’. Ik wéét dat het niet uitmaakt, maar mijn diploma is echt even veel waard als dat van hem. Van mij moet je echt nooit ‘dr’ plaatsen bij mijn naam, TENZIJ je mijn man zo noemt, dan heb ik er even veel recht op (btw, dat komt van de instelling die onze beider diploma’s heeft uitgereikt, dus da’s geen kwestie van ‘niet weten’).
- Wanneer een online shop geen QR code gebruikt om te betalen (hallo, middeleeuwen?)
- Wanneer ik verzendkosten moet betalen bij online shoppen
- Wanneer ik iets wil terugsturen van een online winkel, en ik zie dat het via een DPD postpunt of whatever raar postpunt moet.
- Wanneer ik een melding krijg dat mijn pakje niet geleverd kon worden, en nu opgepikt moet worden in het postkantoor, TERWIJL IK ECHT WEL THUIS WAS
- Mensen die je gelijk een zot voorbij steken, om dan natuurlijk 200 meter verder vlak voor je aan het rood licht te staan
- Fietsers zonder licht, dan nog liefst volledig in het zwart gekleed en met een muts op. DO YOU WANT TO DIE?!
- Mensen die zeggen ‘Dat was bij ons ook zo, en met ons is het toch goedgekomen’ als excuus om het niet beter te doen
- Chauffeurs die je voor laat gaan, en die dan geen ‘dank u’ teken geven
En, wat denk je? Herkenbaar? Of zijn er andere kleine dingen waar jij je buitensporig aan ergert?
Boston, baby! 
Ik dacht even dat je in mijn drafts had gezeten… Herkenbaar dus! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha zalig!
LikeLike
Herkenbaar!
Ik word gek van formulieren waar je eerst je naam en dan pas je voornaam moet invullen. Of zelfstandigen die als bedrijfsnaam naam + voornaam hebben. Draai dat toch gewoon om 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Aaaaarghhh JA! Het heet VOORnaam voor een reden!
LikeLike
Ja toch hè 😁
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, ik haat het als mensen mijn naam verkeerd schrijven! Mijn achternaam is nogal een moeilijk en zelfzaam geval, blijkbaar, en ik heb altijd prijs… En die ergernissen ivm pakjes en leveranciers kan ik zo copy paste doen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
ik heb me al dikwijls geëxcuseerd als ik dan later zie dat ik het verkeerd schreef. Omdat ik het zelf zo irritant vind, haha!
LikeLike
O, zo veel herkenbare dingen, vooral die verkeersergernissen!
En die namen, echt. Hoe vaak ik al Sophie heb mogen lezen, terwijl mijn voornaam zelfs in mijn e-mailadres zit…
Gelukkig delen veel mensen dezelfde ergernissen, en kunnen we er tegen elkaar eens over zagen :-).
LikeGeliked door 1 persoon
Allez Sofie, je zou denken, geen moeilijke naam! tssss
LikeGeliked door 1 persoon
Hoooo zeer herkenbaar 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil de mensen die mij Katrien noemen i.p.v. Kristien geen eten geven. Zo vervelend! Een van mijn professionele contacten noem ik nu zelf consequent bij (telkens een andere) verkeerde naam en ik heb het idee dat het na een mail of 4 begint door te sijpelen.
LikeLike
Hahahaaaa zalig! Zo erg dat dat vier mails duurt!
Als mensen mij met mijn achternaam (die dan nog een MANNELIJKE voornaam is) aanspreken per mail, dan schrijf ik ook zoiets terug als ‘dat is dan in orde, Vandenberghe’. Hebben ze meestal ook snel door 🙂
LikeLike
gewoon ook consequent met een andere naam aanspreken, dan valt frank wellicht wel
LikeGeliked door 1 persoon
Bij nummer drie zit ik al te schateren! Het meeste herken ik dus gewoon als zooooooo irritant.
Bepaald bestek dat je niet graag gebruikt, check (ik vind die ene vork zo vervelend omdat ze net iets zwaarder weegt) (of die lepels die achterover uit je kom vallen omdat het zwaartepunt verkeerd ligt)
Mijn naam, mijn naam! Het is Anne, niet An, niet Ann, niet Annie… aargh. Mijn man heeft dat ook, hij durft al eens andermans naam fout schrijven omdat zij de zijne niet juist schrijven (het is Nic, niet Nick), mijn dochter idem (het is Janna, niet Jana, kundenielezenofwa?)
Dat volle vaart voorbijsteken om dan voor hetzelfde rood te staan, puh. Of die trage fietser die je net voorbijgestoken bent, die dan aan het rode licht voor je komt staan zodat je die wéér voorbijmoet.
Dat lipje van de blikjes, moeha!
Allez ja, ik kan zo nog wel effe doorgaan 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
zo erg van die dr!!! ik zou echt klacht indienen daarvoor hoor. Dat kan toch niet.
LikeLike