In 2020 veranderde de wereld. En ongetwijfeld staat dat jaar bij velen in de herinnering gegrift als een moeilijk jaar. Voor ons was het anders, wij kregen er ons kleine reusje bij.

Ergens bracht 2021 een nieuwe hoop – we zouden ons vaccin krijgen, en back to normal gaan. Dat liep even anders natuurlijk… en ook voor mij persoonlijk was er weinig back to normal in 2021.

Een overzicht per maand.

Januari

De maand van back to normal – enfin, het nieuwe normaal. Kleine Broer ging wennen in de crèche, en de mama ging wennen op haar werk. Maar ja, haar werk, dat was dus thuis aan het bureauke te doen. Man, wat miste ik de praatjes aan het koffiemachine. Vooral toen ik door de nieuwe manager gevraagd werd voor een face-to-face voor een update. Tijdens die update leerde ik dat 1/ de twee mensen die ik dagenlang had gebrieft over mijn opvolging, die opvolging zo goed als niet gedaan hadden. 2/ Ik blijkbaar heel veel fouten had gemaakt tijdens mijn zwangerschapsverlof – allemaal dingen die ik tot vijf maanden na mijn vertrek had moeten voorzien.

Best een pittige terugkeer.

Februari

Na een maand van kerst- en nieuwjaarswensen in de kou en de regen, volgde ook een maand waarin ik mijn zussen een fijne verjaardag wenste, met mijn voeten in de sneeuw.

Na nog enkele gesprekken met de manager over dat eerste gesprek, begon me één en ander te dagen. Toevallig passeerden er enkele interessante vacatures. Ik solliciteerde – en begon de zotste procedure van mijn leven, die zes weken en zeven rondes aansleepte. Dagenlang werkte ik aan de voorgestelde casussen, de vragenlijstjes, de presentaties, de rollenspelen, de gesprekken….en ik merkte dat ik enorm enthousiast werd over het onderwerp en de functie… om dan te horen dat ze toch maar voor hun interne kandidaat gingen. Heel, heel jammer. Dat hakte er stevig in.

Maart

Manlief heeft veel deadlines en werkt heel hard. Ik probeer mijn werk opnieuw op te bouwen nadat het zes maanden heeft stilgelegen, en dat lukt eigenlijk redelijk goed, all considering. Kleine broer brengt al eens een virusje mee uit de crèche.

De gesprekken met de manager wisselen af tussen totaal normaal, en dan plots is alles weer mis en vreselijk. Ik merk dat ik tussen de nachtvoedingen door steeds minder goed opnieuw in slaap val, omdat ik steeds maar lig te denken wat ik anders of beter of hoe dan ook kan doen, of hoe ik nu weer kan bewijzen dat ik niet alles verpest heb.

Al bij al heb ik wel het gevoel dat ik alle balletjes in de lucht hou. Maar toegegeven, het zijn er veel.

April

Onze twee jarigen worden gevierd op corona-wijze, maw er komen in verschillende sessies vrienden en familie langs om buiten te vieren. Ik heb een weekje vakantie in de paasvakantie, maar ik geraak er niet echt van uitgerust.

Een paar weken later is het the perfect storm – Kleine Broer heeft koorts, wordt ’s nachts huilend wakker en is soms tot anderhalf uur ontroostbaar. Opeens krijg ik weer een hoop nieuwe verwijten naar mijn hoofd op het werk, het aantal absurde conversaties stapelt op, en na een uitspraak ‘dat evaluaties niet gebaseerd zijn op cijfers, maar op haar gevoel‘ moet ik twee uur naar buiten om te kalmeren, en dat ongelooflijk benauwde gevoel op mijn borstkas kwijt te raken.

Ik merk dat het de verkeerde kant uit gaat, ik praat ook met de vertrouwenspersoon hierover, maar ik weet verder niet hoe ik het moet aanpakken.

Na twee nachten amper geslapen te hebben door de combi zieke baby en liggen piekeren, zit ik met Kleine Broer bij de huisarts. Hij vraagt op een bepaald moment hoe het met mij is.

En ik… ik val uit elkaar.

Of zo voelt het toch…

Mei

Ik ben thuis, ik krijg meer ziekteverlof, ik kick af.

Ik ben kwaad, ik ben triest, ik ben moe.

De huisarts vraagt me waar ik energie van krijg – en ik moet echt beschamend lang nadenken…

Ik word gevraagd om ook in gesprek te gaan met de CEO – die mijn manager een motiverende, empathische coach noemt. Maar in hele vriendelijke bewoording hoor. Het klinkt bijna niet alsof het allemaal mijn fout is.

Juni

De rust keert weer. We gaan naar een paar feestjes. Ik kan weer wat beter slapen, en kan alweer wat beter op mijn woorden komen – ongetwijfeld leuker voor Manlief die wel vaker het ‘ding van het dinges daar op dat … euh…‘ moest gaan zoeken.

Juli

Vakantie voor Krullenbol, die zich amuseert op allerlei kampjes. Later vertrekken we met z’n allen naar Zeeland. Het is die week het minst slechte weer van de maand. De kindjes vinden het zalig om met nichtjes en neefjes te spelen. De week daarna trekken we onder ons gezinnetje naar de Ardennen, waar geo caches dé oplossing blijken voor ‘saaie’ wandelingen (dixit Krullenbol).

Augustus

Er zijn heel wat leuke uitjes en de energie zit beter. Tot ik helemaal van de kaart ben, duizelig word, het constant te warm of te koud heb… ik blijk een borstontsteking te hebben, met serieuze griepachtige symptomen als cadeau erbij. De antibiotica loste het snel op, maar mijn vatje is weer leeg.

Ik start gesprekken bij een psychologe, en het klikt wel.

We laten onze Kleine Broer dopen en het is een mooie bijeenkomst (in kleine, geteste kring).

September

Krullenbol begint in het eerste leerjaar, en het uitproberen van nieuwe hobby’s (Taekwondo en scouts) is geen doorslaand succes. Integendeel, hij krijgt er echt enorm veel stress van, en klapt helemaal dicht. Exit Taekwondo en scouts.

Er staan wel wat leuke dingen gepland, waaronder een garage sale, maar ik moet één en ander afzeggen omdat ik een maag-darm virusje opgepikt heb, en enigszins ‘voddig’ in de zetel lig.

Oktober

Hele leuke dingen op het programma- zoals een weekend weg met de hele familie, ons 10-jarig jubileum vieren, en het huwelijk van een neef waar alle aanwezigen serieuze knaldrang bleken te hebben.

De laatste weken werden er weer heel wat sms’jes gestuurd vanuit de werkgever. Ik ben er altijd wat ondersteboven van, maar maak er een zaak van altijd vriendelijk en eerlijk te antwoorden.

We eindigen met een paar dagen vakantie in Centerparcs en een uitnodiging om op gesprek te gaan op het werk. De toon is allesbehalve en na gesprekken met huisarts, psychologe en iemand van de vakbond, besluit ik toch te gaan praten, of in elk geval de dame van de vakbond te laten praten.

November

Een paar dagen vakantie met wat ‘us’-time vallen in het water door een ziek klein ventje. Niets ernstig, maar genoeg om thuis te blijven.

Door een samenloop van omstandigheden in manlief behoorlijk vaak weg, wat het best zwaar maakt allemaal. Gelukkig begin ik een opleiding die me voor het eerst in een hele tijd echt enthousiast maakt.

Het gesprek op het werk gaat door, en ik word ontslagen. Ik zag eerlijk gezegd ook geen uitweg meer, al had ik het me toch allemaal wel anders voorgesteld.

December

Afspreken met vrienden – en petit comité – voldoende beweging en de laatste dagen van de opleiding geven me opnieuw wat energie. Ik ben een kerstfanaat, en heb ook deze december genoten van wat er nog kon en mocht.

Eigenlijk hebben we echt nog geluk gehad wat betreft dat C-virus… de klas van Krullenbol mocht open blijven (enfin, tot de verlengde kerstvakantie natuurlijk) en de crèche werd ook niet getroffen. Ik had één keer een hoogrisicocontact, maar dat bleek ook vals alarm.

Ja, het was allemaal wel heftig in 2021, maar tegelijk heb ik ook de ruimte gekregen om te vertragen. Dat doet rare dingen met een mens. Ik heb mezelf in elk geval beter leren kennen dit jaar.

En in 2022 ga ik zeker verder op dat elan… benieuwd wat er op mijn pad komt!