‘Zo, voor vandaag is je onderwerp al wel duidelijk’.

Ik kijk manlief een beetje verward aan (of toch: verwarder dan gewoonlijk voor de eerste koffie). Bedoelt hij dat ik kan schrijven over hoe onze zoon ‘po po po’ begint te zeggen als hij op het potje wilt gaan zitten? (Waar hij verder zonder gevolg een tijdje zit en blij rondkijkt, maar toch…het is een begin!). Of over mijn eerste poging in ….3 (?) jaar om 5 km aan één stuk te lopen deze middag?

‘Over meters, hé, je kan het over meters hebben’.

Aaaaaah! Ja, dat kan natuurlijk, ik kan het over meters hebben. De personen, niet de lengtemaat. Ik heb de mijne namelijk uitgenodigd om samen uit eten te gaan vanavond. Maar misschien moet ik even wat uitzoomen.

Af en toe gaan manlief en ik graag eens een paar uur op een plek zitten zonder al te veel afleiding. Dat is al een koffiezaak geweest, maar even goed een tafeltje aan het raam bij de Lunch Garden. We mikken op eens in de zes maanden, maar ik geef toe dat dat de laatste twee jaar nog niet vaak is gebeurd.

In die paar uur maken we elk eerst zelf een lijstje van wat we belangrijk vinden, en wat we graag willen doen/hebben/behalen/bereiken/… de komende tijd. Als we allebei uitgeschreven zijn, leggen we de lijstjes aan elkaar voor, en bespreken we de puntjes. Er zijn verschillende categorieën, die door de tijd kunnen veranderen, maar ‘familie en vrienden’, ‘gezin’, ‘gezondheid’, en ‘professioneel’ zijn ondertussen wel standaard geworden.

Categorie ‘familie en vrienden’ – Zien we deze mensen wel genoeg? Wie niet/wel? Wat kunnen we daaraan doen, eenmalig of structureel? Zijn er bepaalde dingen die we iemand dringend moeten zeggen, is er iemand die misschien wat hulp nodig heeft, en ga zo maar door.

We moeten natuurlijk realistisch blijven, in de tweede categorie besloten we eerder echt wat tijd voor ons drietjes in te plannen, de zogenaamde ‘onbeplande’ weekenddagen. Ze staan aangeduid op onze gemeenschappelijke Google kalender, er mag niets op gepland worden. Het is een streven, dat lukt niet altijd. En soms denken we op zo’n onbeplande zaterdag ook wel ‘zouden we die of die niet eens bellen en iets leuks gaan doen met z’n allen’. Dat is allemaal OK. Minder streng zijn voor onszelf is zeker ook een streven.

Over het algemeen wordt er na zo’n brainstormsessie druk gemaild naar vrienden en familie. Zullen we nog eens gaan lunchen, wij organiseren een brunch, wat denken jullie van een dinertje, misschien is een play date met de kindjes wel leuk (en duiken wij ondertussen in de koffie en taart)? Ja, ik zie nu plots ook het terugkerende thema van eten opkomen, tja, wat wil je met twee foodies onder één dak?

Of, zoals bij de vorige brainstorm naar boven kwam, waarom doen we niet eens iets, specifiek voor en met onze meters?

Bij manlief gaat het om zijn lieve oma, bij mij om een prettig gestoorde nicht. We checkten onze kalender, we belden ze op, en we reserveerden elk een tafel voor 2 in een restaurant.

En voilà, vanavond ga ik met mijn meter dineren. Ik denk dat de laatste keer dat we met twee iets deden, die keer was dat ik op mijn 12^de bij haar mocht gaan logeren tijdens de vakantie. Tijd voor wat nieuwe herinneringen!

Misschien wil jij ook eens iemand uitnodigen, gewoon omdat het kan?