Zo, ik wilde dus rustig vertellen over de maand augustus, maar opeens kwamen we in een stroomversnelling terecht en voor je het weet is er alweer een week van september voorbij ook. Whoops! Meteen tekenend voor hoe je meegesleept kan worden in het dagelijks ritme dat je even niet hoefde te volgen.

Ben jij één van die mensen die reikhalzend uitkeek naar het einde van de vakantie omdat ‘die joengelen zich toch begonnen te vervelen’ (ik merk dat kinderen in de tweede helft van augustus steeds vaker andere benamingen krijgen). 

Of… kon de zomer niet lang genoeg blijven duren, met zijn lange avonden en net iets rustiger ochtenden – zelfs al moest je gaan werken? 

Mogelijk behoor ik tot de tweede categorie. Ik kan wel heel heftig doen alsof de zomer niet voorbij is – echt, écht niet – maar de kilte die nu over de avond valt, en die avond die ook een stuk vroeger valt, zo opeens, lijkt wel… hmm.. moeilijk te negeren.

Maar goed! Dan maak ik toch gewoon Turkse appelthee en zetten we ons desnoods met een dekentje in die septemberse zonnestraaltjes. Tijd voor een koffie klasj!

Vakantie

Augustus bestond voor een groot deel nog uit vakantie, of toch, uit vakantiegevoel. Die eerste week kwamen we thuis van een heerlijke reis langs Toscane en Zuid-Frankrijk, waarna we prompt werden uitgenodigd voor twee daagjes Belgische kust en ook daar vollenbak van genoten. 

Manlief was dan nog een week thuis, ik ging opnieuw werken – maar ook enkel maandag en dinsdag want daarna was het alweer Hemelvaart. En dat betekende nog eens een goed feestje.

Een goede vriend trouwde met een Litouwse schone, in juni was dat huwelijk al bezegeld in België en nu vlogen een 30-tal Belgen naar Vilius om ook daar nog eens de bloemetjes buiten te zetten. 

We vlogen op vrijdag en waren zondagnamiddag alweer terug, maar in die periode werden heel wat legendarische verhalen opgebouwd.

Het feest was geweldig, op een fantastische, afgelegen locatie in het midden van het groen, waar alle Belgen konden blijven slapen. Heerlijk eten, goeie muziek, en ook dit keer sloten manlief en ik mee af (ik was zo verbaasd over mijn energie! Zalig nog eens mee te kunnen!).

De heren van ons gezelschap (zo’n 20 jaar geleden allemaal scouts, nu allemaal vaders met serieuze jobs) besloten dat 4u ’s nachts echt een ideaal moment was nog even in de vijver te springen. De dames stonden in hun feestkledij aanmoedigingen te schreeuwen en foto’s te nemen en vooral heel hard te lachen. Het was geweldig.

• 

• 

• 

Werk

Op het werk is het druk, maar tegelijk is er ruimte om aan dingen te werken. Wat maakt dat ik het helemaal zie zitten. Ah, en ik durf al eens vaker ‘nee’ te zeggen, dat helpt ook.

Sport

Ik ben herbegonnen met Start to Run en halleluja hallo, ik vind het nog leuk ook. Soms moet ik een training skippen omdat ik gewoonweg te moe ben, maar meestal lukt het wel. Manlief traint voor de halve marathon dus ik moet toch echt aan die 5km geraken, he!

Zingen

Twee jaar geleden deed ik mee aan het project ‘In Koor’ met K’s Choice. Concreet schreef ik mij in voor vijf workshopdagen waarna ik – samen met 359 anderen – op het podium stond met mijn jeugdhelden om een akoestische versie te brengen van een heel aantal nummers. Het was de eerste keer dat ik merkte hoeveel energie je krijgt van samen zingen.

Nu doe ik weer mee. Dit keer treden we op in het Ethias Theater en zing ik achtergrond voor Bart Peeters, Frank Vanderlinden, Lady Lynn en ook weer… K’s Choice. Dat betekent oefenen oefenen oefenen, ook buiten de workshopdagen, en dus zing ik met nét iets meer enthousiasme tijdens het pendelen of het joggen (is bij dat laatste wel nefast voor de snelheid, merkte ik al).

He? Nee, ik kan niet zo geweldig zingen hoor. Dat is ook niet nodig. Ik kan niet eens noten lezen! Je leert wat je nodig hebt! Dat is het fijne eraan. 

School

Nu we toch al begonnen zijn aan de maandag aller maanden, alvast een sneak peek: Krullenbol is heel vrolijk aan de tweede kleuterklas begonnen en de eerste week ging erg vlot. Hopen dat het zo blijft!

Scotty en Janie

Broer en zus zijn niet totaal opgezet door het nieuwe katje van de buren, die wel héééél graag in onze tuin zit – no personal boundaries, die poezel! Maar tot een echt gevecht is het gelukkig nog niet vaak gekomen… 

Verder is het grootste nieuws dat onze Scotty eens een maand niet naar de dierenarts moest. Hoera! (maar niet te luid, want wie weet hoe komt hij morgen weer aangekropen, tsk.).

.

Vertel eens, hoe is augustus voor jou nog geweest? En is het nu echt helemaal gedaan met de feestvreugde, denk je?