Koffie Klasj – november

Koffie klasj

Ola pola! De laatste dag van november prijkt op de kalender, en wij hebben deze maand nog geen koffiedate gehad. Tijd om er werk van te maken! Schuif aan! Wat drink je?

Sinds ik gestopt ben met cafeïne vrees ik dat ik enkel nog deca in huis heb. Maar het is ‘deftige’ deca. Ik heb wel een verzameling thee om ‘u’ tegen te zeggen, dus misschien kan ik je daar plezier mee doen?

Ja, en zoals je misschien al gehoord had, ben ik ook gestopt met suiker, dus koekjes… het is hier eigenlijk triestig gesteld als ik het zo schrijf. Grapje, ik heb ook al suikervrij gebak gemaakt – wil je een kruidnootje met dadels?

Aan het werk

Ik denk dat het grootste nieuws deze maand is dat ik de sprong heb gewaagd, en weer aan het werk ben gegaan. In overleg met de artsen ben ik gestart aan 30%, dat wilt zeggen dat ik nu op dinsdagvoormiddag en de hele donderdag weer op mijn bureautje te vinden ben.

En weet je wat? I love it.

Mijn eerste dag was het hele bureau versierd met vlaggetjes en ‘welcome back’- slogans, en er stond een reusachtige fruitmand. Het was echt een hele fijne terugkeer. Die collegaatjes van mij toch, schatjes zenne.

Maar ja, het is natuurlijk zwaar en soms denk ik dat ik mijn hoofd letterlijk hoor kraken. Zo lang ik daar ben, lukt het wonderwel om de concentratie erbij te houden – ik ben dan ook heel vastberaden, al is dat echt tanden bijten op donderdagnamiddag na vier uur strategische meeting.

De dag(en) erna zijn wel minder. Spierpijn, hoofdpijn, moe. Gelukkig geraak ik daar ook wel weer door. Maar het is wel even terugschakelen op die momenten.

En natuurlijk is het een beetje een gevecht tegen mezelf – ik wil er zo graag induiken en vanalles afwerken en dacht dag 1 al ‘oh, dat maakt ik vanavond wel eventjes af, anders moet het weer blijven liggen’. Maar ja, dat mag ik natuurlijk niet doen. Dat is niet de bedoeling. Ik moet grenzen afbakenen en ‘nee’ zeggen. Pfft… niet altijd makkelijk!

Gezondheid

Ik voel me goed, dank je wel. Ja, je ziet het goed, mijn polsbrace is er af. Zot verhaal weeral. Ik deed die sowieso af om te koken, omdat ‘ik me anders wel kon bezeren’. Springt daar een klodder hete olie uit de pan, recht op mijn duim. Aaaaahhh!

Direct 40 min onder koud water gehouden, ik zag al doembeelden van lelijke littekens, want ja, olie….

De volgende dagen zat er een dik verband op en kon ik mijn brace dus niet dragen. Toen merkte ik dat de pijn nagenoeg weg was. De pijn van de overbelaste pees, niet van de brandwonde. Die deed nog wel even pijn. Maar ook die is uiteindelijk mooi genezen. Water water, de rest komt later!

Verder voel ik me best wel goed, zo zonder suiker. Nee, echt moeilijk is het niet meer. Ik voel me ‘licht’, ik kan het niet beter omschrijven. Niet dat de weegschaal dat heel erg bevestigt, nu ja, ik ben wel een beetje afgevallen (zo’n 800g op drie weken) maar ik was natuurlijk al wel aan het opletten en puntjes aan het tellen.

Krullenbol

Het was grootouderfeest op de school van krullenbol en mijn schoonmoeder is gegaan. Ik kreeg een zalig filmpje van een rij kindjes die aan het dansen waren – of niet aan het dansen, want velen zaten gewoon op de grond of wiegden wat op de muziek – maar die van ons stond daar ‘gaaz’ te geven, vollenbak! Hahahaha! De moves van zijn vader en grootvader, zoveel is duidelijk.

Het is zo fijn te weten dat hij zich daar goed voelt, in de klas. Toch eens werk maken van die fanclub voor zijn juf.

Scotty en Jane

Scotty en Jane zijn gezond en wel, en komen opmerkelijk meer bij ons zitten, nu de dagen wat kouder worden. Vind ik wel gezellig zo, al ben ik al een keer of vier bijna over Scotty gevallen, die het blijkbaar nodig vindt om steeds net voor mijn voeten te parkeren.

Krullenbol vindt het nu ook wel okee als één van de pluisballen zich in de buurt installeert. Het is nog een beetje een ‘wij tolereren elkaar maar verder hoeft het niet te gaan’- soort van relatie.