En zo was het * HUPS * ineens augustus.

 

Omdat het alweer even geleden is: hey hallo, alles goed? Met mij gaat het wel, dank je. Ik ben met volle teugen van de zomer aan het genieten, alleen kosten volle teugen soms net dat tikje te veel energie – en dan durf ik me wel eens te verslikken. Maar dat is op zich niet erg.

 

Ik zou kunnen zeggen dat mijn inspiratie er net zo aan toe is als mijn gazon, maar ook dat is niet helemaal correct. Er borrelt van alles in mijn hoofd, alleen krijg ik het niet (snel) neergeschreven. Ook dat is niet erg. Het is – meestal – goed toeven tussen mijn oren.

 

Twee fijne nieuwtjes op blog-vlak!

1. Mijn blog bestaat 3 jaar! Wat is er veel gebeurd in die tijd. Die laatste week van juli zit zo vol herinneringen. Daar kom ik zeker nog eens op terug, want ik heb een leuke weggeef-wedstrijd ergens in mijn mouw zitten – maar de mouwen zijn heel kort tegenwoordig (‘lange arms’, zegt krullenbol dan) dus nog even zoeken/geduld.
   .
2. Ik ben genomineerd voor een Blog Award. En in tegenstelling tot bij de Oscars, betekent een nominatie hier dat ik maar een paar vinkjes moet afchecken en ik heb gewonnen! Dubbel JEEJ dus! Het gaat om de Liebster Award.

De watte award?

De Liebster Award (van het Duitse woord voor ‘lieveling’) is een virtuele schouderklop van bloggers aan andere – beginnende – bloggers. Ik ben genomineerd door Ilse van halloliefkleintje.nl, zij koos naar eigen zeggen ‘inspirerende, persoonlijke en/of mooie blogs’ uit om de onderscheiding aan te geven. Bedankt, Ilse! Ik hoop dat ik in al die categorieën val – een mens mag dromen he!

 

Het is een beetje als een kettingbrief in de middelbare school, want het is de bedoeling dat ik ook weer andere digitale schrijvers in de bloemetjes zet. Alleen zouden de zeven plagen van Egypte niet op je hoofd vallen als je dit stokje niet doorgeeft (remember die dreigementen vroeger. Djeezes, en wij zijn er vrij normaal onder gebleven) –> Mij niet gezien natuurlijk, ik neem geen enkel risico, plus ik ben voor het geven van voldoende complimentjes, dus ik geef deze schouderklop met veel liefde door.

 

But first things first! The rules!

 

Er zijn enkele regels verbonden aan deze Award. En je kent mij, ik volg die uiteraard, volgzaam als ik ben (okee, tssjt, no comment).

Hier zijn de regels:

1. Vermeld de blogger die jou heeft genomineerd (—> Check!)
2. Beantwoord de 11 vragen die deze blogger aan jou heeft gesteld 
3. Vermeld 11 willekeurige feitjes over jezelf 
4. Nomineer andere beginnende bloggers
5. Stel deze genomineerden zelf 11 vragen 

 

De vragen die ik kreeg

1. Hoe ben jij begonnen met bloggen?

Ik begon bijna exact drie jaar geleden met bloggen toen we op het punt stonden om voor een jaar naar Boston te verhuizen. Onze zoon was op dat moment net geen vier maanden.

Als ik daar nu over nadenk, is dat toch een vrij hoge mate van geschift, maar goed, wij sprongen in dat avontuur en wilden vrienden en familie thuis op de hoogte houden. Maar eerder dan een online dagboek groeide de blog al gauw uit tot mijn verzameling schrijfsels rond verwondering – voor het Amerikaanse leven, maar ook voor de zoon die zich voor mijn ogen ontwikkelde van mini beebje naar flinke peuter.

Hier vind je bijvoorbeeld mijn allereerste blogpost.
En hier vertel ik waarom mijn blog Boston, baby! heet.

.

2. Wat is het doel van jouw blog?

Ik schrijf hier nu drie jaar en mijn bedoeling is zeker veranderd – net als onze situatie.

Eerst was mijn blog echt bedoeld om het thuisfront op de hoogte te houden, en misschien een glimlach te bezorgen over ‘dat rare Amerika’.

Opnieuw in België was het even hercalibreren – maar ik schrijf zo graag en hou ervan om een tekst te polijsten tot de woorden nét goed zijn, of nét goed genoeg.

Door vorig jaar met een zeldzame ziekte geconfronteerd te worden, had ik zelf veel aan blogs die me het gevoel gaven dat ik niet alleen was. Dus ik hoopte dat zelfs ook te kunnen betekenen voor iemand.

Misschien is dat wel de samenvatting van drie jaar bloggen: het is een soort mentale yoga voor mij, om een lach en misschien wel een traan te delen. Eerlijk, en altijd op zoek naar dat zilveren lijntje.

 

3. Hoe ziet jouw blog er over 10 jaar uit?
   .
   Omdat ik het voorbije jaar een paar stevige lessen in het mindful zijn heb gekregen – het blijven en genieten van het ‘nu’ – vind ik dat een erg moeilijke vraag. Eerlijk gezegd hoop ik dat er veel gewone, heerlijk saaie dingen te beschrijven vallen. De grote avonturen en uitzonderlijke situaties mogen even in de kast blijven.

 

4. Hoe zorg jij voor meer lezers op jouw platform?
   .
   Ik zou liegen als ik zei dat het niet leuk is als je schrijfsels door wat meer mensen gelezen worden. Af en toe zet ik enkele stappen in de – hopelijk – goeie richting om hierin wat te groeien.Ik heb een Facebookpagina gemaakt voor mijn blog, en ook mijn Instagram foto’s verschijnen op de hoofdpagina. Ik deel mijn blog op een paar groepen op Facebook.Eigenlijk hoop ik stiekem op ‘minimal input, maximal output’ maar om écht een leger volgers te creëren zou ik heel anders moeten schrijven dan waar ik zin in heb.
   Verder volgde ik een online opleiding gevolgd, nl. ‘Meststoffen voor jouw blog’ en lees ik al eens een reeks tips na, maar het schrijven op zich blijft toch het belangrijkste.

 

5. Heb jij wel eens stress tijdens het werken aan jouw blog? Wanneer?
   .
   Over het algemeen is bloggen ontspannend, maar als ik me engageer om 40 dagen lang elke dag te bloggen, zoals vorig jaar, dan kan het al eens spannend worden. Of als ik het gevoel heb dat er een verhaal in mijn hoofd zit, dat er maar niet wilt uit komen. Als een liedje waar je maar niet op de tekst kan komen. Een soort gezoem dat je niet weg krijgt. Behoorlijk irritant. Of klinkt dat nu helemaal gestoord?
   .
6. Welke blog uit jouw collectie vind je het leukste?

Na meer dan 230 posts is dat een vrij uitdagende vraag, ook net omdat mijn blog door de jaren heen erg veranderd is. Daarom ga ik een beetje vals spelen, en het opdelen in drie grote ‘tijdsvakken’.

In het ‘Bostonoceen’ – het eerste blogjaar in Boston – heb ik behoorlijk grappige/absurde dingen geschreven (al zeg ik het zelf) zoals mijn bespreking van een kerstliedje. Of net meer dagboekfragmentjes zoals deze. Veel gelezen en gedeeld is ook mijn brief aan de terroristen die de aanslag pleegden in Zaventem.

In het ‘Belgozeen‘ – opnieuw in Belgenlandje en opnieuw aan het werk – probeer ik de gewone dingen te capteren. Zoals een huwelijksverjaardag. Of vaderdag. Of die dag dat onze engelbewaarders overuren draaiden.

Dan breekt het Mola aan, het tijdsperk waarin ik in een Jeroen Bosch-achtige nachtmerrie verzeild geraak door te hopen op een tweede kindje. Ik word ziek, het wordt alsmaar erger en schrijven wordt moeilijk – ik kan alleen maar het gevecht beschrijven. Het is zwaar. Maar dan komt die dag. Die dag waarop ik niets meer moet doen.

Ik weet niet hoe het era heet waar ik me momenteel in bevind. Misschien zoals een vriendin zei: de Renaissance. Waarin ik opnieuw mijn grenzen verleg.

Ik speel vals he… Ik weet het. Maar er zijn toch wat schrijfsels waar ik fier op ben.

   7. Wat doe jij om je te ontspannen?

Sinds kort yoga! Maar ook schrijven, met krullenbol spelen en daarin helemaal opgaan, of gewoon wat Netflix kijken, kan erg ontspannend werken. En anders… ik ben nog nooit gestressed geworden van een fijn gesprek bij een kopje koffie en een koekje.

 

8. Beschrijf jezelf in 5 woorden

Empathisch

Duizendpoot

Trouw

Positief

Extravert

9. Waar kan je echt van genieten?
   .
   Van vrienden en familie om me heen, het liefst om te brunchen, van tijd nemen en van die honderden, duizenden kleine dingen die het leven roze kleuren, ook als het niet roze is.
   .
10. Wat voor blogs lees je zelf het liefste?

Ik volg er niet zo veel, maar het liefst lees ik de blogs van mensen die ik persoonlijk ken, of kookblogs met een hoekske af (dus met minder traditionele recepten). Als ik eerlijk ben moeten dat ook blogs zijn met een fijn taalgebruik en zonder al te veel schrijffouten, want ja, sorry, ik ben een taalchampetter…

 

11. Wat maakt jou gelukkig?
    .
    Na het voorbije jaar is eens te meer gebleken dat het echte geluk ligt in de gezondheid van jezelf en de mensen die je graag ziet. Al de rest volgt!(en verder… check het hier!).

 

11 willekeurige feiten over mezelf

1. Mijn rechtervoet is een halve maat groter dan mijn linkervoet
   .
2. Ik heb een groene gordel jiu-jitsu
   .
3. Mijn eerste twee katten heetten Patske en Watske en waren zwart met witte sokjes
   .
4. Ik kan geen schoenen met hakken van meer dan 3 cm verdragen na mijn knie- en rugoperatie
   .
5. Ik leerde skiën toen ik 23 was, hoewel ik 11 jaar eerder had gezworen dat nooit meer te proberen. Nu vind ik het zalig!
   .
6. Ik heb nooit graag alcohol gedronken, maar na een jaar ‘cold turkey’ en mijn ziekte, heb ik besloten er gewoon helemaal mee op te houden. Nu ja, ik dronk dan ook maar een glas of 3 per jaar, dus misschien was het eerder ‘cold colibri’
   .
7. Ik heb drie vriendinnen die ik minstens 25 jaar ken (ja, van toen we 1 ofzo waren, héhéhéé… NOT)
   .
8. Als mijn zussen en ik een zelfde item kregen als kind, kreeg ik het in het rood, de ene zus kreeg blauw en de andere geel
   .
9. Ik was 20 toen ik voor het eerst in een tent sliep. En ik verging van de kou!
   .
10. Omdat mijn mama een nakomertje was, zijn mijn nichten en neven aan die kant van de familie 20 à 25 jaar ouder dan ik (en mijn oudste neef is een jaar ouder dan mijn schoonvader). Ik heb dat nooit een probleem gevonden, ik vond en vind ze allemaal top.
    .
11. Momenteel verzamel ik niet echt iets – tenzij leuke recepten – maar ik heb in het verleden schelpen, postzegels, uilenbeeldjes en zeepjes in grappige vormen verzameld. Oh, en alles van Beverly Hills 90210. Help.

 

Mijn genomineerden

 

Toen ik mijn eigen genomineerden wilde neerschrijven, kwamen er meteen een aantal in me op. Ik heb mijn nominees op de hoogte gebracht, maar het is helemaal aan hen om al dan niet op deze uitnodiging in te gaan.

 

1. https://aufwiedersehengoodbye.com – een reisblog die me tijdens de donkerste maanden van het voorbije jaar zo vaak heeft doen glimlachen – en zelfs luidop schateren. Anneke en Jonas hebben een heerlijke frisse schrijfstijl en een droge humor die perfect combineren.
2. https://trijnewijn.wordpress.com – het is opvallend hoeveel ik gemeen heb met deze blogster, al zijn sommige dingen overduidelijk (in het buitenland gewoond/wonen) en glinsteren anderen tussen de regels door. Aangezien ze net een internationale verhuis achter de rug heeft, verwacht ik niet meteen een respons!
3. https://nelevanmalderen.wordpress.com – een persoonlijke blog van een vlotte madam. Dat ze al even blogt, heeft waarschijnlijk tot gevolg dat ze de Liebster award al elvendertig keer heeft ontvangen, maar ga ik me daardoor laten tegenhouden? Neen, driewerf neen, mijn waarde.
4. https://prinsesopdekikkererwt.wordpress.com – Heel fijne en vlotte schrijfstijl, ik volg deze prinses op de kikkererwt nu een klein jaartje. In een totaal andere levensfase en toch zo herkenbaar soms. Aangezien ze net voor twee mooie addities aan de wereldbevolking heeft gezorgd, zal ze andere dingen aan haar hoofd hebben, maar toch: een pluimpje.
5. https://kleineatlasvandewerkelijkheid.wordpress.com – een ‘kale’ blog met een alles behalve kaal taalgebruik. Iemand die schrijft omdat er graag geschreven wordt, niet omdat het ‘moet’ – van wie dan ook. Tenzij misschien van jezelf, omdat je anders toch een tikje gek(ker) wordt.

 

En bij deze – mijn vragen

 

1. Welk personage van een boek of film zou je graag ontmoeten?

2. Mocht je je 13-jarige zelf raad kunnen geven, wat zou dat dan zijn?

3. Hoe ziet jouw perfecte dag eruit?

4. Waarom blog je?

5. Op welke drie voedingsmiddelen zou je kunnen overleven?

6. Wat doe je helemaal zoals je ouders? En wat zeker niet?

7. Wat is het meest gênante dat je ooit is overkomen?

8. Wat is iets heel eenvoudig dat jij niet onder de knie hebt?

9. Welk citaat vind jij inspirerend of motiverend?

10. Wat is het grootste misverstand dat over jou de ronde doet?

11. Omschrijf jezelf in vijf woorden.

 

Vind je dit soort schouderklopjes leuk, of denk je ‘laat maar fijn zitten’?

Ik vond het in elk geval wel fijn om mijn eerste award te krijgen, al zal het bij een virtueel beeldje op mijn schouw blijven (en maar goed ook, want ook die schouw is louter virtueel).