Mijnheer de terrorist,

Ik werd vanmorgen wakker en mijn telefoon meldde mij dat 32 van mijn vrienden zich als ‘veilig’ hadden aangemeld op Facebook. Ik begreep er niets van. In België is iedereen veilig, elke dag. België is Amerika niet.

Tot ik na enkele muisklikken inzag, dat er een België is van voor 22 maart 2016, en van erna.

 

Waarom dat zo is, valt niet te begrijpen. Kende u België eigenlijk? Wij zijn een vredelievend landje, bourgondiërs, wij maken chocolade, brouwen bier, bakken wafels. Wij zijn binnen onze kleine grenzen al zo verschillend, dat diversiteit en compromissen sluiten onze tweede natuur is geworden. Een Belgische wereldleider wordt door Britse lomperiken ‘een dweil’ genoemd, en wij halen onze schouders op.  Ons nationaal symbool is een ventje dat aan het plassen is.

Wij hebben vrijheid van religie. Al zijn we over het algemeen zelf niet zo gelovig, onze kerktoren ligt ons nauw aan het hart: we blijven er graag onder wonen, dicht bij familie en vrienden. Wij geloven in praten (in één van onze vele landstalen), niet in vechten.

En in dat land besloot u chaos te scheppen. In dat land rukt u zoveel mensen weg van hun familie.

 

Een paar maanden geleden stond ik met mijn kinderwagen in die vertrekhal in Zaventem. Een paar maanden geleden zat ik op de metro. Ik word misselijk als ik eraan denk.

Ik word misselijk van u. En ik ben niet de enige. Alleen uw moeder huilt om u, zij die u gewiegd heeft als baby, zij die opgestaan is ’s nachts, zij die zoveel moois voor u gedroomd heeft. Nu houdt u haar ook wakker ’s nachts. Net als de getroffen families.

 

Ik geloof niet in de hel. Maar als er een hemel is, dan kan ik u verzekeren dat wie die keet open houdt – hetzij God, Jahwe, Allah, …- niet opgezet zal zijn met uw komst. Ga niet langs ‘start‘. U ontvangt geen 72 maagden.

 

Ik zal u nog iets vertellen over België. Wij mogen dat rustige praters zijn met een zoete tand, wij zijn een taai volk. Menig veldheer heeft zijn tanden al gebroken op de Belgen. Van Julius Caesar, die ons de dappersten noemde, tot Napoleon, aan de leeuw, wij zitten tussen grote naties zoals Duitsland en Frankrijk om die blaffende honden uit elkaar te houden. En al zijn we dan zelf eerder een Bouvier de Flandre zo groot als een chihuahua, als het moet, dan zullen we van ons af bijten.

Klein, maar niet klein te krijgen.

De ‘Boston marathon bombings’ zijn nog geen drie jaar geleden. Daaruit is de slogan ‘Boston strong’ ontstaan.

Wel, hoe hard we nu ook staan de trillen op onze benen, hoeveel chaos er momenteel in Brussel heerst, één ding is glashelder.

BELGIUM STRONG.