De uren zijn lang, maar de weken zijn kort.
Wat een mooie uitspraak vind ik dat. Dat gevoel hebben we toch allemaal wel eens, dat de dagen – vreemd genoeg meestal de weekdagen – voorbij lijken te kruipen als een kreupel slakje, maar voor je het weet is er opeens alweer een maand voorbij.
Of een jaar. Er zijn zo een paar ankerpunten op de kalender die me elke keer dat gevoel geven. ‘Is het nu alweer Kerst?’ – en dan, na wat aanvoelt als een week of twee – ‘Hoe, is het straks opnieuw Pasen?’. Of élk jaar op 1 januari, wanneer we uitgenodigd zijn bij de familie van manlief om uit te kateren met vers gebakken brood, paté en heerlijke kazen.
Het is dus helemaal niet gek dat ik echt-serieus-ernstig denk dat er een foutje is geslopen in de Druivelaar. Hoezo wordt happy baby 1 jaar deze zaterdag? Nuh-huh! Heus niet!
Of toch?
Even zijn eerste vriendenboekje checken.
| Geboortedatum | 2 April 2015 |
| Kleur ogen | Blauw/grijs met een beetje lichtbruin |
| Kleur haar | Ja! In tegenstelling tot wat kwatongen beweren, heb ik wel degelijk haar! Het is blond. Neen, niet doorzichtig zoals bij mijn opa’s! |
| Lengte | 78,5 cm |
| Gewicht | 11 kg |
| Hobby’s | Wandelen aan twee handjes of mijn wagentje, schommelen en Bumba kijken. En mama en papa knuffelen.
|
| Favoriete liedje | Lac du Connemara. Oh, en ‘de kikkertjes’. En ‘de boom stond op de bergen’. |
| Favoriete boek | Little kangaroo, I love you. |
| Wat ik later worden wil | Mezelf, mama zegt dat dat al meer dan genoeg is. |
Jep. Het is dus toch zover. Tijd voor een feestje. Tijd voor een taartje. Tijd voor het vieren van een prachtig jaartje.
Boston, baby! 