Ik ben zo iemand die eigenlijk niet in horoscopen gelooft, maar dan wel stiekem bij ‘Waterman’ kijkt wat er in de Metro staat. Ik moet toegeven dat de meeste kenmerken die watermannen worden toedicht, mij niet al te vreemd in de oren klinken. Maar echt geloven, nee. Ach nee.

Zo ook met numerologie, de leer van getallen die je meer over je levensloop en lot zou kunnen vertellen. Elk getal krijgt zijn eigen symbolische betekenis. Nu heb ik wel iets met getallen, ze blijven me gemakkelijk bij. Ik denk dat ik niet overdrijf: ik heb van tientallen mensen de verjaardag in m’n hoofd. Kijk ik naar de kalender, kan het gevoel me overvallen dat ik die dag ‘ken’, dat er iets gaande is – het moment om facebook te openen en te checken of ik geen verjaardag vergeet.

Bij mij lijkt het getal 2 te horen.

De tweede van de tweede zal altijd een bijzondere datum zijn voor mij. Maria Lichtmis, Groundhog Day, pannenkoekenfeest en het patroonsfeest van de KU Leuven. En mijn dag, jawel. De 22^ste van de 2^de is het dan weer mijn naamdag. Hier wordt daar geen aandacht aan besteed, maar Franse vrienden vergeten het zelden.

Toeval?

Dat kan.

Ik ga nog even verder.

De 2^de van de 2^de van het jaar 2002 werd ik 22 jaar. Ik was die dag exact 2 jaar en 2 maanden officieel verliefd en gelukkig met de liefde van mijn leven, aangezien onze romance schuchter begon op 2/12. Onze prachtige zoon kwam onze wereld mooier maken op een 2^de van de 4^de. Ik was die dag exact 422 maanden oud.

Deze 2de van de 2de wordt ons ventje 22 maanden. Nog 2 maanden voor zijn 2^de verjaardag. Ik pikte hem op in de crèche, hij stortte zich in mijn armen en zag er opeens wat anders uit, groter. Het mollige babygezichtje maakt plaats voor een vinnige peutersmoel, en dat lijkt soms met sprongetjes te gaan. Onze grote man. Of hij een boterhammetje en een banaan wilt? Dat hoef ik dan weer geen 2 keer te zeggen.