31 januari 22u34. Traditioneel heb ik nog anderhalf uur om mijn nieuwjaarsbrief boven te halen. Niet voor mijn meter, zij kreeg een bos bloemen. Niet van mijn metekindje, want ondanks dat verkleinwoord, is ze er stiekem toch in geslaagd 18 te worden. Nee, mijn nieuwjaarsbrief is aan mezelf. Ik, een jaar geleden, aan de start van 2016.

Lieve ik op 1 januari 2016,

Je vierde gisteren oudejaar door met je twee mannen te gaan wandelen in Boston Centrum, om zes uur ‘s avonds België via Skype gelukkig nieuwjaar te wensen, een grote pizza te beleggen met extra salami en gewoon heerlijk op de zetel naar een filmpje te kijken terwijl het jaar van de verandering en verwondering, 2015, naar zijn einde tikte. Het was het perfecte rustige einde van een hectisch, fantastisch en avontuurlijk jaar.

2016 zal je nog meer van hetzelfde bieden. Een tijdje toch, want het jaar valt uit elkaar in twee grote delen. Nu je je ritme hebt gevonden in Boston, zal je genieten van het feit dat je de weekdagen niet meer uit elkaar kan halen. Dat je tijd hebt om nieuwe recepten en kookmethodes uit te proberen (ja, die slow cooker wordt een succes). Dat je hoofd een fijne plek is om te vertoeven.

Familie en vrienden komen je bezoeken, je zoon wordt één jaar en verbaast je elke dag nog steeds met wat hij al kan, hoe groot hij al is. Hij zal zijn eerst stappen zetten, en er zullen er meteen véél volgen, want het is zonder twijfel een ‘crosserke’.

Je probeert ook te crossen, herbegint nog maar eens met ‘Start to run’. Het is met wisselend succes, maar ik garandeer je dat je conditie binnen een jaar beter zal zijn dan nu– al moet je je daar ook weer niet te veel van voorstellen.

Je leert mensen kennen die je zullen bijblijven. De grote terugkeer wordt stresserend. Het is van het examen thermodynamica in 2e kan geleden dat je nog zo gezweet hebt van de stress. Maar ook deze keer komt het goed!

De terugkeer is moeilijker dan verwacht. Kost meer energie. Is niet zo vanzelfsprekend. Je begint opnieuw te werken, elke dag naar kantoor, en ventje gaat naar de crèche. Geef hem twee weken, en hij steelt ook daar de show. Jij hebt meer tijd nodig. Er lijkt een tijdje iets scheef te zitten, je krijgt het niet goed verwoord, en merkt dat sommige mensen het niet begrijpen. Dat is niet erg – we hebben in 2016 zeker geleerd dat kennissen, maar ook vrienden en familie je nog steeds kunnen verrassen. Sommigen, waarvan je het niet verwacht had, houden heel actief contact. Of laten eenvoudigweg weten dat ze er nog zijn. Van anderen had je dan misschien wat meer of iets anders gehoopt. Maar beste ik, ook na dit jaar is je geloof in je vrienden vrijwel onaantastbaar.

Er gebeuren zo veel mooie dingen in het jaar dat voor je ligt. En er verandert weer zo veel. Wees wat geduldig met jezelf, je weet toch dat watermannen niet goed tegen verandering kunnen?

Ach, ik weet nu al dat je die raad snel zal vergeten…leer mij mezelf kennen.