Het is avond en de jongens moeten dringend gaan slapen. Ik weet niet wat het is de laatste dagen, maar de oudste ‘vindt maar geen goeie kant om op te liggen’ en de jongste doet er ook al een eeuwigheid over om in slaap te geraken, en komt dan nog eens piepen rond middernacht en 4 uur.

Om dan midden in de nacht bij papa in slaap te vallen en te mompelen dat ‘mama weg moet’ – exit mama uit het bed, om bij Krullenbol te gaan liggen (die gelukkig een groot bed heeft).

Deze avond wil ik Krullenbol alvast een leuk boek geven om nog wat te lezen voor het slapengaan. Sinds hij de 7de turf in de Waanzinnige Boomhut-reeks uit heeft, ben ik op zoek naar de volgende in de serie. Maar in de bib hadden ze het niet, en het pakketje tweedehands boeken dat ik op de kop wist te tikken, is nog niet aangekomen. Maarrrr, ik ben speciaal langs een kennis gereden die een ander boek had, van dezelfde auteurs, nl. De billosaurus – en volledig over verzonnen prehistorische dieren waarin protjes, billen en drolletjes een grote rol spelen.

Ik dacht, dat kan hier niet missen.

Tot ik met dat boek afkom, en hij ziet dat het niet is wat hij verwacht had. Volgt een uitbarsting dat het niet eens echt over de boomhut gaat, en dat hij het dus niet wilt lezen, en dat het stom is.

Ik ga dan maar bij Kleine Broer zitten, om hem in slaap te wiegen.

Allez ja, dat was het plan.

Kleine Broer denkt er anders over en begint hartverscheurend te wenen en om papa te roepen. Opeens kan ik niets meer goed doen, en al zéker niet hem in zijn bed leggen. De tranen biggelen over zijn wangetjes en hij roept super zielig ‘papa, PAPA? Ben je?’

Ik probeer nog zijn lievelingsliedje te zingen, maar nee. Mama moet weg.

Zo.

100% afwijzing bij de zonen vanavond. Ik win hier geen parenting awards momenteel. Is er nog roomijs?