Het is -tot nu toe- de heetste dag van het jaar. Waar dat nog gebruikt wordt, kruipt het kwik tot 34°C.

Het is een zaterdag, en zo eentje waar ik niets op de agenda heb gezet.

Dat biedt natuurlijk mogelijkheden. Manlief heeft het eerste plan: in de voormiddag met de jongens naar het nieuwe speeltuintje, dat net tegenover de school van Krullenbol is geopend. Je kan er schommelen, klimmen, maar ook -en vandaag vooral – water oppompen en dan in het zand een wegje graven om het water zo ver mogelijk te laten afdalen voor het verdwijnt.

Voorzorgen worden genomen, met name: petjes worden opgezet, zonnebrillen opgesnord, velletjes ingesmeerd, water meegenomen… en papa neemt de kerels mee met de woorden ‘dan heeft mama het even rustig’.

En ja, mama heeft het dus een uur of twee lekker rustig. Daarom doet ze het volgende (rustig wel hoor)

• een koffietje drinken
• mij omkleden
• een grote pot groenten, zoete aardappel en kikkererwten opzetten voor enkele porties puree voor Kleine Broer
• eitjes koken
• krieltjes kuisen en koken
• een tomaten/mozzarella slaatje maken voor straks
• de keuken opruimen
• een podcast beluisteren over online marketing
• de afwasmachine leegmaken en opnieuw vullen
• de Albert Heijn levering die aankomt, aannemen, betalen en alles wegzetten
• een was insteken
• de ventilatoren opduikelen uit de kelder en in de living zetten
• de katten eten geven en waterbakjes klaar zetten buiten
• de plantjes water geven
• nog een koffietje drinken
• beetje stofzuigen
• een grote plank met apero hapjes maken voor wanneer de jongens hongerig aankomen

Wanneer de jongens thuis komen, zijn ze luid, zanderig en oververhit. Voor Krullenbol was het echt al te veel – hij kan ook niet zo goed tegen hitte, en noemt ‘hitte‘ alles boven de 23°C. Hij komt dus roepend binnen dat het vééééééélste warm is en niet leuk en dat hij zweet en dat….

Ik zet hem zonder al te veel blabla voor de ventilator met een groot glas limonade met een ijsblokje. Hij wordt instant rustig.

Nadat het meeste zand is afgeklopt – en de helft van dat ‘tenenstrand‘ toch weer binnen is beland, wordt er enthousiast verteld over hoe ver het water wel ging en wat ze allemaal gedaan hebben.

De apero plank wordt lustig opgesmikkeld en nadat Kleine Broer zijn portie puree op heeft, zit hij met zware oogjes aan tafel. Hij wordt door Manlief in bed gelegd – en doet een record dutje van 3,5uur.

Krullenbol installeert zich in de zetel met het zevende boek in de Waanzinnige Boomhut reeks. Papa begint aan de hoop van 600 examens. Ik leg me ook eventjes neer en word twee uur later wakker! Heerlijk!

Later die dag krijgt Manlief opnieuw een lumineus idee (zou die op zonne-energie werken ofzo?).

‘Laat ons naar Leuven Centrum trekken om daar wat in de fonteinen te gaan spelen‘.

Het is nog steeds 34° dus in fonteinen springen klinkt heel aanlokkelijk. We vertrekken met een extra set kleren voor beide heren.

Op het Hooverplein is de kaart van Leuven te vinden, doorspekt met lampjes en fonteintjes, die in een afwisselend ritme meer of minder water spuiten. Zeker op een dag als vandaag lopen er verschillende kindjes door te gieren van plezier.

Manlief en ik lopen afwisselend mee met Kleine Broer en krijgen dus ook wel ons deel van de spatten. Maar dat geeft niets. Krullenbol is eerst nog voorzichtig, maar daarna huppelt hij gewoon door de stromen door, tot hij drijfnat is.

Wanneer we beslissen om iets te gaan eten, is het nog steeds zo’n 30°, dus na het omkleden en wat afdrogen zijn de jongens snel klaar.

We landen op een terrasje. We bestellen, voor Kleine broer een koninginnenhapje met frietjes, en Krullenbol wilt eens een kaaskroket proberen. Het blijkt allebei een schot in de roos, de jongens smullen.

‘Hier zitten we dan, lieve schat. Met ons viertjes’ zegt Manlief. Ik word er zowaar emotioneel van.

We wandelen naar huis, en iedereen die die twee blonde gastjes ziet lopen, huppelen, moet lachen. Kleine Broer roept vrolijk wuivend ‘HALLLLOOOOOO’ naar iedereen die passeert.

Zo warm vandaag, mannekes. Zo warm.