Ooit vergeleek een vriendin van me haar ex-partner met haar huidige man met de woorden:

De ene heeft kinderen, de andere is een vader.

Ik vond dat zo mooi gezegd. Kinderen hebben maakt je letterlijk wel (een) ouder, maar zijn het niet die duizenden kleine dingetjes van elke dag die van een man een echte papa maken?

En als we erop terug kijken, zijn dan die duizenden kleine dingetjes niet stiekem grote dingetjes?

Manlief en ik kennen elkaar meer dan twintig jaar. Meer dan de helft van mijn leven, heb ik al mogen doorbrengen met die blauwogige, grootvoetige en -moedige lieverd.

Ik wist al heel gauw, zelfs als frisse 19-jarige die er totaal nog niet klaar voor was, dat hij een vader zou worden. Zelf had ik die kinderwens niet zo – toen nog niet – maar het was overduidelijk dat het gewoon doodzonde zou zijn om dat papa-materiaal verloren te laten gaan.

Ondertussen ben ik meer mamakloek dan ik ooit gedacht had, en misschien zou toegeven. Ik dacht dat ik geen babypersoon was, en mijn twee zonen toonden me vakkundig dat ik helemaal fout dacht, door me het hoofd op hol te brengen met een eerste lachje, een pincetgreep of een 100ste enthousiaste kiekeboe-spelletje.

Maar goed, er zijn nog altijd heel wat dingen die papa hier beter doet dan mama. En omdat het nu eenmaal vaderdag is vandaag, en zijn eerste vaderdag van twee pagaddertjes, mag dat ook wel eens in de verf gezet worden.

Een greep uit het assortiment! Zeven dingen die deze papa beter kan dan mama.

1. Wilde spelletjes – idealiter vlak voor het slapengaan
   Onder het motto ‘ze moeten zich nog wat uitleven’ wordt er gerold, gedold en gesold dat het een lieve lust is, wanneer Krullenbol en Babybroer helemaal crazy gaan vlak voor het verhaaltje.
   Ik hoor ook wel eens ‘wees voorzichtig, niet aan zijn hoofd, niet op hem springen’ – maar ik durf ondertussen al bijna niet te kijken!
   
   
2. Erop uit trekken met een minimum aan voorbereiding
   Okee, ik geef toe dat manlief nog wel een pamper zal meenemen, als het echt bij hem ligt om eraan te denken, maar veel verder dan dat zal het misschien niet gaan. Zonnecrème? Huh? Snackjes? Kopen we daar wel. Extra kleertjes? Ach… hoe vuil kunnen ze worden?
   Terwijl ik zeven lijstjes aanleg voor een simpele uitstap, zal hij al snel de buggy in de koffer gooien en vertrekken.
   En vaak loopt dat dan nog helemaal goed ook. Go figure.
   
   
3. Dingen bouwen
   Het valt niet te ontkennen, ik ben al snel afgeleid als ik met Krullenbol een toren aan het bouwen ben. Geef Manlief twintig minuten en er staat een miniatuur Tower Bridge in de living. Idem voor treinsporen. Al zijn dat twee dingen die ik zelf nog wel eens zou proberen. Bij gigantische Lego projecten trek ik dan weer de grens. Maar dat is niet erg, want ik zou hem het plezier niet willen ontnemen dit samen met Krullenbol in elkaar te zetten.
   
   
4. Bad cop spelen
   Soms ZIE je gewoon dat Krullenbol veel te verwerken heeft gekregen en dat hij echt moet ventileren, maar dat het er niet uitkomt. Je voelt dat het volgende kleine dingetje tot een uitbarsting kan leiden… Terwijl ik dan misschien nog wat probeer te sussen, of te redeneren, gaat Manlief er tegen in. Hij speelt opzettelijk de bad cop, lokt Krullenbol wat uit, en vangt de mega huilbui die daarop volgt dan ook op. Klinkt misschien hard, maar is eigenlijk heel mooi: daarna is de emotie eraf, het is verwerkt, de rust keert weer en papaknuffels zijn de beste.
   
   
5. De koffers of de kofferbak inladen
   Als ik met mijn zeven lijstjes alles heb verzameld wat mee moet op weekend (lees: de zeventien zakken en eetstoel en zitstoel en opblaasbadje en reisbedje en en en…), dan is het Manlief die alles in de koffers krijgt en met zijn ongelooflijk Tetris-talent de kofferbak inlaadt. I don’t know how he does it (nochtans zelf vroeger ook veel Tetris gespeeld…).
   
   
6. Grote pannenkoeken maken
   De mijne vallen altijd te dik uit… en die van hem zijn perfect. Zegt de veeleisende doch eerlijke jury.
   
   
7. Babybroer te slapen leggen
   Jaja, dat bedritueel, ik heb het hem al tien keer uitgelegd. ‘En dan lees ik dit boekje, want als je hetzelfde boekje telkens opnieuw leest, is dat super goed voor zijn brein. En dan wieg ik hem, en zing ik dit liedje en …’. Hij haalde zijn schouders op en zei: jij hebt jouw ritueel en ik het mijne.
   
   Waarschijnlijk om zijn grote geheimen niet prijs te geven. Want kijk, die kleine schurk slaapt al.
   
   
   
   Fijne eerste vaderdag van twee, lieve schat. Hoe heerlijk een gezinnetje van vier te zijn. Hoe zalig om met jou te giechelen (van geluk, met nog steeds een tikje ongeloof) bij uitdrukkingen als ‘de kinderen’ of ‘onze jongens’.
   
   Ps- ik ruik iets, vervang jij die pamper efkes?
   

Wat kan bij jullie de papa beter dan de mama?