Thuis ben ik diegene die beslist wat er op tafel komt. Ik vraag zeker input aan manlief, maar uiteindelijk maak ik het boodschappenlijstje (opgesteld in de volgorde zoals het in de winkel ligt, indien nodig). Ik probeer de laatste drie weken echt recepten te vinden die gewoon lekker zijn en ‘volwaardig’, met andere woorden, waar je niet van denkt ‘dat had nu een lekker steakske nodig’.

 

Manlief engageerde zich niet voor DZV. Hij wilt gerust alle bloemkoolcurry’s en groentenburgers verdragen, hij vindt het zelfs lekker, maar zal het sneetje hesp op zijn boterham niet laten. Het klonk deze week wel eens: ‘anders eten we scampi’s bij die risotto’? ‘Het is precies al lang geleden dat we kip gegeten hebben’.

 

Hum ja schat, daar is een reden voor. Dagen Zonder Vlees, ja dan is er dus geen vlees – de naam is toch goed gekozen hé. Aan de ene kant: YES, het is dus lekker genoeg om hem te doen vergeten dat we vegetarisch eten. Aan de andere kant: DAMN, hij is elke vijf minuten vergeten dat we vegetarisch eten.

 

Maar als tijdelijke vegetariër stootte ik deze week al op enkele uitdagingen. Een restaurant zoeken om met de collega’s te gaan eten? Drie restaurants werden afgekeurd omdat er geen of amper vegetarische gerechten op de kaart stonden. Gaan lunchen in het zonnetje met een vriendin? Uit keuze-armoede gevraagd om het spek uit de speksalade te halen. Je krijgt er niets voor in de plaats en het gerecht kost nog exact even veel als met het spek. Ik voelde me een beetje bekocht, zoals wanneer mijn watertje even veel kost als een pint.

 

Op vrijdagavond aten we ossobuco met pasta, en door mijn ruime porties konden we er zaterdagmiddag nog eens van eten. Tja, dan kon ik zaterdag ook al schrappen als vleesloze dag. Ik troostte me met de gedachte dat minder voedselverspilling ook één van de uitdagingen was die je kon aangaan, naast minder vlees en vis eten. En dat is toch ook iets waar ik sterk naar wil streven.

Ergens vind ik het wel jammer, dat ik op de website van Dagen Zonder Vlees niet élke vleesloze maaltijd kan ingeven – het gaat per volledige dag. Mijn peuterbrein, compleet verslaafd aan stickers zoals ‘vleesvrije dag’, denkt dan al gauw: ik at vanmiddag al wat gehakt, de dag is al ‘verloren’ wegens niet volledig vleesvrij, dus geef mij dan maar wat salami op de boterham.

 

Hoe dan ook, dit is de stand na drie weken:

 

Ons weekmenu voor deze week ziet er als volgt uit:

Maandag: Pasta met gemengde champignons, spinazie en geitenkaas – vorige week enorm in de smaak gevallen van manlief én ventje (zie foto)

Dinsdag: Salade van vegetarische balletjes, boontjes, eitje en bieslookdressing

Woensdag: Risotto met vergeten groenten (in dit geval: koolrabi, groene kool en pastinaak)

Donderdag: Pompoensoep en broodjes met zelfgemaakte eiersalade

Vrijdag: Zelf belegde pizza’s met bloemkoolpizzabodem

Het zijn deze week eenvoudige, snelle maaltijden, en dat mag natuurlijk ook al eens. We zullen het ons in elk geval laten smaken!