Ondertussen zijn we een kleine twee weken aan de slag met Dagen Zonder Vlees. De eerste week was geen algemeen succes. De voorbije dagen lukte het al beter, mits een strak gepland weekmenu (veggie lunches incluis), alle ingrediënten netjes in huis gehaald via Collect and Go, en een lunch buitenshuis die ik bewust in een vegetarisch restaurant liet doorgaan.

 

Het resultaat: de voorbije zeven dagen at ik er zes volledig vegetarisch. Ik kan mijn gegevens ingeven op de website van Dagen Zonder Vlees en krijg volgende tussenstand.

Wat nog belangrijker is, even egoïstisch gezegd, ik heb echt lékkere dingen gegeten en ook manlief heeft vaak mee gesmuld. De grootste triomf was ongetwijfeld de bloemkoolpizza: ik kocht een kant-en-klare bodem bij Albert Heijn, we maakten een sausje van tomatenblokjes uit blik en belegden onze pizza elk met groentjes en wat feta. Op 20 minuten hadden we een heerlijk maaltje, dat zelfs een scepticus als manlief helemaal overtuigde. Ik kreeg zelfs excuses voor de voorafgaande klaagzang (‘Gaat dat lekker zijn? Volgens mij heb ik daar niet mee gegeten. En daar zit bloemkool in?…’)

Het menu voor deze week ziet er als volgt uit:

 

Maandag: Falafel met groentenfrietjes, yoghurtsaus en pita

Dinsdag: Pasta met gemengde champignons en geitenkaas

Woensdag: Gevulde omelet voor manlief, ikzelf ga met een bende (ex-)collega’s eten in een vegetarisch restaurant

Donderdag: Pizza van tortilla, groentjes en feta

Vrijdag: Ossobuco met pasta

 

Voor iemand vraagt met welke geniale truc ik ossobuco omtover naar een vegetarische variant: op vrijdag krijgen we hoog bezoek en trek ik de jokerkaart. Met excuses aan het kalf wiens schenkels nu in mijn diepvriezer zitten, het was niet persoonlijk.

 

Nog een conclusie na twee weken?

 

Het vlees mis ik eigenlijk amper, en er zijn websites genoeg die receptjes aanbieden. Het enige waar ik soms wel wat tegenaan bots, is het feit dat wij ondertussen ook wat op de calorietjes letten. Noten, kaas, avocado, ze staan allemaal op mijn lijst van meest geliefde ingrediënten, maar light zijn ze niet te noemen. Ook wat betreft broodbeleg is het nog een beetje zoeken, aangezien een plak kaas – hoewel erg geapprecieerd – toch aanzienlijk minder goed is voor de lijn dan een sneetje filet de saxe.

 

Een prettige bijwerking van deze uitdaging is in elk geval dat ik al heel wat nieuwe dingen heb uitgeprobeerd, omdat je toch een beetje uit je comfortzone wordt gehaald. En, laat ons eerlijk zijn, samenleven met twee carnivoren, maakt het er niet gemakkelijker op. Nope, niet de katten.