Het was niet zonder waarschuwing, oh nee. De boom staat er al even, zoals dat hoort van nét na de doortocht van de Sint. Drie honderd lichtjes zitten erin, jawel 300! En een hele nieuwe uitzet aan versieringen, want die hadden we uiteraard niet in onze koffers gemoffeld deze zomer. Er hebben zich zelfs enkele pakjes onder de boom genesteld.

 

De dagen worden zoveel korter, de Amerikaanse buren slepen tonnen lichtjes naar buiten, er staan kerstbomen aan en zelfs in de winkels, Jingle Bells klinkt constant op de radio en op elke straathoek staat iemand van het Leger des Heils met een bel te zwaaien (behoorlijk irritant trouwens, dat laatste).

 

In het straatbeeld duiken rode mutsen op. Mensen vragen aan andermans kinderen of ze wel braaf geweest zijn. We hebben al twee kaartjes met besneeuwde coniferen in de bus gekregen, in de supermarkt zeggen mensen niet langer Have a good one, maar wel Merry Christmas.

 

Het was dus ALLESBEHALVE zonder waarschuwing. Het is niet komen aansluipen zoals zoonlief tegenwoordig met militaire precisie en snelheid doet.

 

En toch, en toch.

 

Toch schoot dit weekend door mijn hoofd: Volgende week is het Kerstmis. HOEZO VOLGENDE WEEK IS HET KERSTMIS? Waar komt dat opeens vandaan?

 

Als ze dat nu eens elk jaar op dezelfde dag zouden organiseren, dan zou me dat misschien niet zo overvallen…. Owww…. Wacht….