A smile a day keeps the doctor away (or was that an apple?)
Lachen is gezond. Maar hoe werkt dat dan eigenlijk? Lachen verlaagt de bloeddruk en vermindert stress. Het verhoogt het zuurstofgehalte in het bloed en stimuleert de bloedsomloop. Het versterkt het immuunsysteem, doet endorfines vrijkomen waardoor je je goed gaat voelen en stress minder speelt. Lachen ontspant, maar het zet ook spieren in beweging – in je gezicht alleen al 15 stuks. Ook spieren in je buik en middenrif spannen aan – bye bye sit-ups!
Toch glimlacht een volwassen persoon maar zo’n 7 keer per dag. Is dat niet vreselijk weinig? Daarom hieronder een lijstje van 10 dingen die mijn mondhoeken hebben doen opkrullen, de voorbije weken. Wie weet werkt er ook eentje voor jou? Da’s dan meteen 15% meer gelachen vandaag!
- Grappige Halloweenversiering. En baby’s die verkleed zijn. Hoe kan je daar serieus bij blijven? Of waarom zou je dat überhaupt willen?
- Toen we in België waren in oktober, ben ik de Colruyt gaan leegkopen. Chocolade, mijn conditioner, vanillesuiker, thee, maar ook mijn favoriete koffie. Daar drink ik sinds we terug zijn (een goeie twee weken nu) elke dag plichtsbewust maar één kopje van – want je weet wel, te veel cafeïne, niet goed voor de baby enz. Tot ik vorige week de pot eens goed bekijk – blijkbaar voor het eerst goed wakker in 15 dagen – en zie dat het om deca koffie gaat. En dat de vijf potten die ik meegenomen heb, allemààl deca zijn. Oh welll…..
- Er liggen hier de vreemdste producten in de winkel. Sommigen zijn gewoon overbodig, zoals Veggie Wash – een ‘speciaal’ wasmiddel voor groenten en fruit. Anderen zijn dan weer het toppunt van gemakzucht, zoals gehalveerde en ontpitte avocado’s (voor mensen die niet met messen te vertrouwen zijn, vermoed ik), ontvelde knoflookteentjes (idem), gekookte en gepelde eieren (zo moeilijk te maken) of het totaal omgekeerde hiervan: spruiten, nog op de stok (What’s next? Appels nog aan de tak? Aardappels nog in de grond?). En ik moest zelfs lachen met een zakje zwarte-ogen-bonen (black eyed peas) omdat ik nu kan zeggen: ‘Ik heb de Black eyed peas gezien in de supermarkt’.
-
4. Ik was in de Stop N Shop aan het cruisen met mijn winkelkarretje tussen alle vreemde en opvallende producten door. Ik betrapte me erop dat ik ‘broem broem’-autogeluidjes aan het maken was. Zou minder vreemd geweest zijn als de baby er effectief bij was.
- De oudere dame aan de kassa die me zo’n drie keer per week met krakende stem over ons ventje informeert: ‘How Oooold?’ (‘Still six months’) en me vertelt over de eerste dokter die een harttransplantatie heeft uitgevoerd (en dezelfde voornaam heeft). ‘Did you know this?’ ‘Yes, you told me yesterday. And the week before. And the week before that’ — Neeuuuu grapje, ik zeg gewoon elke keer ‘nooooo, really’ met grote ogen.
- Er zijn behoorlijk grappige slogans en uithangborden te vinden in Boston. Maar zelfs de ingrediëntenlijst van voedingswaren kan de nodige humor bevatten, al was dat misschien niet echt de bedoeling.
- Niet iedereen is zo creatief, en bij andere slogans kan je niet anders dan denken: Close, but no cigar.
- De Bostoniaanse huizen zijn vaak van het traditionele Amerikaanse kaliber: reuzegroot, van hout en met een ‘porch’ (de open veranda, niet de auto). Sommigen wensen wat origineler of mogelijk ‘Europeser’ te gaan, maar dit is niet altijd even geslaagd. Of hebt u thuis veel kantelen te poetsen?
9. In België kan er al wel eens een verzonnen verhaaltje de voorpagina uitmaken van een roddelblaadje, maar dat is klein bier tegenover de populaire pers hier. Ze staan parmantig naast elkaar, de aankondiging dat bekend koppel huppeldepup uit elkaar gaat (na zwaar bedrog/een bijna-dood-ervaring/een slechte voorspelling van de huiswaarzegger), naast de melding dat zij zwanger is. Op haar 46ste. Van een tweeling. Drie maanden nu, maar ze weten al dat het meisjes zijn. Echo’s van beroemde baby’s zullen meer vertellen dan de plaatjes met witte vlekken van ons, waarschijnlijk.
10. Ons ventje- behoeft geen uitleg, toch?
Van nummertje 10 gaat mijn glimlachgehalte toch ook steeds de hoogte in hoor! 🙂
LikeLike
‘Geen handtekening gekregen’: hi-la-risch!
LikeLike
Pingback: Blijvend verbaasd – Boston, baby!