Volgende week zaterdag is het Halloween. De avond voor Allerheiligen zouden allerlei geesten tevoorschijn komen om de boel over te nemen. Hier worden vooral de winkels en de voortuinen overgenomen, want Halloween laat zich niet negeren: overal liggen pompoenen, soms echt kunstig uitgesneden met een kaarsje in, skeletten hangen aan de gevels en nep webben tieren welig.

Mocht Halloween een land zijn, dan zou Salem, vlak bij Boston, zeker de hoofdstad zijn. In Salem werden tientallen mensen van hekserij beschuldigd en terecht gesteld in de 17de eeuw. Het waren niet de eerste, maar waarschijnlijk wel de bekendste heksenprocessen in de Amerikaanse geschiedenis. Hoe je zo’n zwarte vlek in je verleden kan omkeren naar iets winstgevend, dat hoef je hier niet uit te leggen: de hele maand oktober word je in Salem verwelkomd op de ‘Haunted happenings’, waarbij spookhuizen, waarzeggers en allerlei kraampjes de straten zwart kleuren en heksenshows en griezelige wandelingen worden georganiseerd. In de hele maand worden 250 000 bezoekers verwacht in het stadje dat 40 000 inwoners telt.

veel griezelig volk

Omdat we al gewaarschuwd waren voor de drukte, besloten we niet met Halloween zelf naar Salem te gaan, maar dit weekend al. Misschien gelukkig maar, want ook nu was er al enorm veel volk. En wat voor volk! Eigenlijk was de helft van de pret het feit dat bijna iedereen wel op één of andere manier verkleed was. Van een klein, modieus punthoedje met veer tot een volledige outfit met valse nagels- het kon allemaal. Sommigen waren minder geslaagd (een kerstmanpak met watten baard en rode basketbalsloefkes, het mist wat effect), maar anderen waren best wel schrikken, als ze zo even met een realistisch masker van een zeemonster de hoek omkwamen. Of wanneer je iets gaat drinken en in je ooghoek ziet dat de dame naast je koffie slurpt en uit een grote gapende wonde op haar voorhoofd bloedt. Huh?! Oh nee, natuurlijk niet…

Ik was blij dat ons kleine mannetje nog niet bang werd van dat alles. Hij dacht waarschijnlijk gewoon ‘he man, er zit iets op je hoofd’ toen er iemand langs wandelde met een bijl tussen de ogen geplant. Of: ‘hmmm…dat ziet er zacht uit’ bij de dame met de grote cape met spinnen op.

Onze toekomst hebben we niet laten voorspellen. Anders hadden we misschien geweten dat ons ventje zou thuiskomen met zijn eerste verkoudheid en heel zielig elke keer schrok als hij moest hoesten. Hij had koorts en was er helemaal ondersteboven van. Na een dag van ondoden, strompelende mummies en mottige maskers werd het duidelijk: je baby voor het eerst ziek – ook al weet je dat het eigenlijk niet zo erg is – dàt is pas eng.