Zaterdagochtend en ik heb het gevoel dat ik mijn maand november wil neerschrijven, maar tegelijk weet ik niet goed hoe ik de juiste toon moet vinden.

November is altijd een moeilijke maand voor mij, en dit jaar kwam het allemaal om één of andere reden extra hard binnen. Hoewel ja, ‘één of andere reden’ misschien is het helemaal niet zo een mysterie. Ik schreef al eerder over het overlijden in de familie aan het begin van de maand, het verdriet van anderen dat ik ook voel en het werken aan die gevoelens toelaten, niet wegduwen.

Maakt dus dat ik het wel pittig vond, in combinatie met de donkere dagen, opeens koud en nat en herinneringen die normaal gezien een glimlach bezorgen, maar nu eerder voelden als een slag in het gezicht.

Thank god for friends with lasagna.

Maar goed, het is niet de bedoeling hier een klaagzang te beginnen. Laat ons gaan zitten en iets lekker warm drinken, wat denk je van een verse gemberthee? Ik heb daar vorige week 6 euro voor betaald op café! Ik zal het vanaf nu wel zelf maken!

Vakantie

November begon natuurlijk nog met een aantal dagen vakantie, waarbij Krullenbol wel naar de speelkriebels ging. Dat betekende wat one-on-one time met Kleine Broer, ook wel tof, want dat schiet er wel eens van tussen.

Na de vakantie begon Manlief opnieuw te werken, na zijn -ietwat verplichte- break van 2 maanden. We hebben dat goed doorgesproken, hoe hij (en wij) de dingen gingen aanpakken. Ik ben voorzichtig positief, want zo van die nieuwe grenzen moeten natuurlijk steeds opnieuw blijven aangegeven worden,- het is niet zo dat omdat jij goeie voornemens en ideeën hebt, dat iedereen daar opeens in volgt. Grenzen moet je blijven bewaken, en dat kan ook al eens lastig zijn.

Het blijft work in progress, maar ik zie het goed komen.

Werk

Ja, het blijft borrelen, ik ben met vanalles bezig en zo heb ik het ook wel graag – ook al voelt dat soms natuurlijk wel wat overweldigend.

Ik heb eindelijk toegegeven aan mezelf – en aan Manlief die dit al een maand of wat voorspelde – dat ik die website van mijn praktijk niet zelf kan en wil in elkaar steken. Ik heb dus iemand aangenomen om dat voor mij te doen. Ik wéét nl. heel goed wat ik wil, maar ik kan het niet maken. Dan blijkt het ook weer best lastig om wat je in je hoofd ziet, in woorden te gieten zodat iemand het kan maken in het echt. Enfin, of toch op het internet.

Maar toch, alweer een stap dichterbij!

Oh, en mijn visitekaartjes zijn toegekomen!

Scotty en Janie

Op een avond zaten Manlief en ik rustig in de zetel, toen er opeens een hels gekrijs vanuit de berging kwam. Waarna er duidelijk dingen werden rond gesmeten. Er klonk ook gebonk.

Mijn eerste vermoeden was juist, er was een vreemde kat door onze kattenluik naar binnen gekropen, en die had duidelijk haar beste dag niet. Zowel Scotty als Janie waren vollenbak aan het blazen en sissen, de haren vlogen in het rond, en die indringer was zo in paniek dat ie eerst niet eens het kattenluikje vond om te ontsnappen.

Jaja, wij hebben een spannend leven. Ik weet het.

Maar goed, ik ben blij dat november voorbij is. December mag dan even donker en koud zijn, ik vind het altijd een stuk gezelliger!

Wat vinden jullie van november?