Ooit zei ik het aan mijn schoonzusje, die in een lastige situatie zat.

‘Wacht maar af hoeveel een jaar kan veranderen’.

En zaterdag besefte ik weer dat dat behoorlijk wijs was, van mij.

En waar.

Op 2 februari 2018 had ik geen vrolijke dag. Ik zat in de laatste fase van mijn chemobehandeling. Die had zijn tol al geëist op mijn lijf en mijn zijn. Ik probeerde zoveel mogelijk de horror van dag tot dag door te komen, maar was toch aan het aftellen geslagen: die week zou mijn laatste cyclus van start gaan.

Maar nee: mijn immuunsysteem, dat zo lang had stand gehouden, crashte. Net voor de eindmeet. Ik kreeg 39,8°C koorts en bleef drie dagen in het ziekenhuis zonder dat ze echt wisten wat ik had, en hoe ze dekoorts konden laten dalen.

En toen mocht ik eindelijk naar huis op donderdag, om maandag terug te keren om dan ‘hopelijk’ de laatste reeks zakken gif in mijn lijf te laten pompen.

En toen kwam vrijdag – en ik was jarig.

Mensen wensten mij een gelukkige verjaardag.

Ik haatte het.

Gelukkige verjaardag? Ik wilde in mijn bed kruipen en ergens onder die dekens verdwijnen en pas opstaan als alles voorbij was, en ik mij feniks-gewijs opnieuw durfde te vertonen. Ik verklaarde aan iedereen dat ik pas een maand later jarig zou zijn (en dat hebben we ook enigszins zo gevierd).

Maar toen mijn tante belde, die drie weken voordien de man waar ze 60 jaar van haar leven mee had gedeeld, had moeten afgeven, haalde ik een Oscar-waardige performance boven. Zij wist niet dat ik ziek was. En ik ging haar dat niet vertellen.

Een mens kan maar zoveel horror verdragen.

Op 2 februari 2019 had ik een vrolijke dag.

Ik stond op en manlief, mijn held, en krullenbol, mijn schat, hadden het huis versierd. Ze zongen me toe en ik kreeg een lekker ontbijtje.

De berichtjes en de filmpjes met zingende neefjes en nichtjes stroomden toe en ik bedankte iedereen uitbundig.

’s Middags kwam mijn familie een pistoletje met soep eten, en als dessert een lekkere pannenkoek – je bent jarig op lichtmis of je bent het niet, natuurlijk. Ik kreeg een e-reader cadeau en kijk al uit naar een vakantie waar de helft van de bagage niet uit kleppers bestaat.

’s Avonds kwamen enkele goede vrienden eten. Het was gewoon… gezellig. We hebben goed gelachen, goed gegeten, en niet als een wrak gaan slapen.

Mijn lieve tante heeft niet gebeld. Zij is twee maanden na mijn vorige verjaardag haar man gaan vervoegen. Ik miste haar. En nog wel wat mensen. Ik hoop dat ze er eentje hebben gedronken op mijn gezondheid.

Wacht maar af hoeveel een jaar kan veranderen.

Ik heb het berekend. Deze verjaardag was precies 1 345 760 keer beter dan de vorige.