Wow! Wow, wow, wow.

Eerlijk, het was er sneller dan ik verwacht had. De Dagen Zonder Vlees eindigen vandaag. Natuurlijk, want aangezien deze actie de Groene Vasten wordt genoemd, eindigt die met Pasen.

Vanaf 1 maart deed ik mee aan een actie die ik al verschillende jaren kende, maar nooit aan durfde beginnen: veertig dagen minder/geen vlees en vis eten. Ik weet nog steeds niet goed waarom ik er aan begonnen ben. Omdat ik in Boston al heel wat vegetarische gerechten had ontdekt en die stuk voor stuk meevielen? Omdat wij wat op ons gewicht, maar zeker ook op onze gezondheid willen letten in 2017? Omdat ik hoopte dat het me een stimulans zou geven om nieuwe recepten te proberen? Of omdat wij er als ‘mensen van de wetenschap’ niet meer omheen kunnen: vlees heeft een negatieve invloed op ons milieu en kost enorm veel water – een beetje minder zou dus meer goed dan kwaad kunnen doen, en niet alleen in eigen huis/buik.

Waarom begon ik aan Dagen Zonder Vlees? Waarschijnlijk omwille van een combinatie van alle bovenstaande redenen.

Deze laatste week was er eentje die buiten de lijntjes kleurde. Waar ik normaal gezien netjes mijn weekmenu opstel, een boodschappenlijstje maak en de boel geordend hou, was dat deze laatste vakantieweek niet echt het geval.

We trokken voor een midweek naar een vakantiepark, samen met vrienden en hun twee zoontjes. Het menu en de boodschappen werden opgemaakt op basis van enkele woorden: spaghetti – iets met vis – een wokje – zelf belegde pizza. En verder hoopte ik dat we het vlees zoveel mogelijk apart zouden houden.

Het was eigenlijk voor het eerst dat ik de enige aan tafel was die vegetarisch at. Dat vond ik wel bijzonder, vooral omdat die gebakken kip best lekker rook, en ongetwijfeld perfect had gepast bij mijn wokgroentjes met rijst. Het voelde toch wel als een ‘verstervingske’, en dat was voor het eerst sinds de start van mijn experiment.

Het gerecht met de vis was mijn toegeving van de week, en heeft me trouwens uitstekend gesmaakt.

Ook de lunch, vaak een slaatje of een broodje met zelfgemaakte soep en beleg tijdens werkweken, was nu eerder een ‘kijken van wat we nog hebben’. Uiteindelijk viel dat heel goed mee. Laat ons niet vergeten dat choco vegetarisch is!

Maar goed, 40 dagen zonder vlees. Volgens de organisatoren zouden er heel wat voordelen aan verbonden zijn. Zo zou vegetarisch eten goedkoper zijn, omdat vlees een grote hap uit het budget kan betekenen. Dat is me niet meteen opgevallen. Ik kocht meer verse groenten en fruit, en daar hangt toch ook een prijskaartje aan. Bovendien waren wij sowieso al niet de mensen die elke dag chateaubriand aten.

Ook zou je minder kilocalorieën opnemen en bijgevolg gewicht verliezen, op voorwaarde dat je dat vlees niet gaat vervangen met vette kaas of gefrituurde veggieburgers. Dat was een kleine uitdaging, want heel wat van die vervangers zijn inderdaad behoorlijk vettig. Maar ja, we zijn wat grammetjes kwijt deze veertig dagen. Eerlijkheidshalve vermeld ik erbij dat we ook weinig tot niet gesnoept hebben. We waren algemeen bezig met het opbouwen van een gezonde levensstijl, met een positief effect op ons gewicht tot gevolg.

Of mijn cholesterol gedaald is, heb ik niet laten opmeten, daar kan ik geen uitspraken over doen.

Ook wordt er overal aangehaald dat je stoelgang vlotter zou gaan verlopen als je (rood) vlees schrapt, maar er is zoiets als TMI zoals ze in het Engels zeggen (too much information) dus laat ik ook daar even geen uitspraken over doen.

Voor mij persoonlijk wilde ik vooral nieuwe receptjes uitproberen, en opvolgen of ik een verschil kon maken voor de planeet, want wat maakt dat ene kipfileetje op mijn bord eigenlijk uit?

Wat mijn 40 dagen uitdaging in cijfers betekent, en of ik mijn streefdoel van gemiddeld 5 veggiedagen op 7 gehaald heb, daar vertel ik maandag meer over!