Het werd lente deze week. Officieel, meteorologisch, maar ook in het grasveld en de bermen. Ons kleine berkje in de voortuin heeft geïnvesteerd in nieuwe blaadjes. Het zonnetje liet zich al eens wat meer zien. ‘s Avonds gaan joggen lukt soms zonder extra lichtjes en fluovestje.

 

Op een vrijdag in de lente moet een mens gewoon eens zijn roze bril opzetten. Zichzelf een ‘speekmedaille’ geven. Een klein buigingske maken. En een lijstje van vijf dingen opstellen, die je wel goed kan. Grote dingen, kleine dingen, misschien op het eerste zicht alledaags, of net zot origineel, ik laat het aan anderen om te oordelen (al moet ik zeggen: nr. 5).

 

1. Ik kan moeilijke dingen eenvoudig uitleggen. Ik heb dit ergens onderweg ontdekt, en later aan uitgebreide experimentatie onderworpen. De grootste proeven kwamen vaak van mijn lieve groottante, die, hoewel ze mij ooit belde om te vragen of ze de videocassette moest omdraaien en opnieuw insteken, mij plots een uitdaging kon toespelen als

 

“Wat is dat eigenlijk, DNA?”

“Seg, dat internet, hoe werkt dat precies?”

.

2. Organiseren. Noem het, ik zal het op poten zetten. Ik maak de planning, ik regel de grote en de kleine issues, voorzie een back-up voor alles wat een naam heeft en ik denk aan het extraatje dat het af maakt. En ik maak een draaiboek zodat iedereen kan volgen (en weet waar-ie moet staan op het juiste moment). Ja, met een kleurcode. Duh.

 

3. Ik kan een compliment oprecht aanvaarden. Nee, dat was niet altijd zo. Zo typisch Vlaams, zo typisch vrouw, of misschien gewoon zo typisch ik vroeger, om je na een compliment bijna te gaan verontschuldigen. Of je kan ook tussen de lijnen uitleggen waarom je dat niet verdient (‘Oh de trui is echt oud’ ‘Oh, maar nee, zo goed was dat niet hoor, kijk maar naar die’ En mijn favorietje: ‘Oh dat was eigenlijk per ongeluk gelukt’).Twee vliegen in één klap: je breekt jezelf nog wat af én je maakt de complimenteur onrechtstreeks uit voor een blinde onnozelaar, die niet doorheeft wat een loser jij eigenlijk wel bent.

   Doe ik niet meer aan mee. Ik geef oprechte complimentjes, en ik ontvang ze ook heel graag. Alsjeblieft, dankuwel.

.

 

4. Kaartjes, tekstjes en gedichtjes schrijven – mits enige voorbereiding, maar soms ook ‘on the spot’ (bijvoorbeeld als de familieleden ‘geen inspiratie hadden’ en mij de opdracht geven twee minuten voor het feestvarken aankomt).Manlief vindt dit een geweldige eigenschap, aangezien hij één keer heeft geprobeerd onze vakantiekaartjes te schrijven. Toen vroeg een vriend of we toevallig de kaart ‘voor de bomma’ naar hem hadden gestuurd. Exit manlief als kaartjesschrijver. Hij heeft zoveel andere kwaliteiten.

 

.

5. Ik kan me erbij neerleggen dat ik niet kan controleren wat andere mensen denken. Ik kan maar mijn best doen, ik wil uiteraard goed overkomen. Maar wie weet lijk ik voor die ene collega net iets te veel op die trut die vroeger bij haar in de klas zit. En krijg ik dat echt niet rechtgetrokken. Tja. Their loss.
   Je kan zelden voor iedereen goed doen. En weet je wat? Dat is helemaal niet erg.

 

 

Welke dingen kunnen jullie? Waar zijn jullie goed in? Komaan! In de lente mogen er dan pollen in de lucht hangen, niemand is allergisch aan een beetje ‘eigen stoef’!