Dat zoonlief 2 jaar is geworden, is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Ook niet voor onze plaatselijke bibliotheek. Hij kreeg een uitnodiging om eens langs te komen in het boekenpaleis, er zou een geschenkje op hem wachten en hij kreeg gratis een lidkaart.

 

Omdat de openingsuren van die bib vrij hard overlappen met mijnheers bedtijd en dutjes, ging ik alleen. Voor het allereerst naar onze gemeentelijke bib. Na zeven jaar in het dorp, een beetje schaamtelijk eigenlijk. Ik heb zelfs moeten checken waar dat precies was.

 

Zo kreeg onze 2-jarige zijn allereerste lidkaart, deze die hem lid maakt van de Belgen even buiten beschouwing gelaten. Het geschenkje was een rugzak, wat heel goed van pas kwam, want ik mocht tot 7 boeken kiezen en had geen tasje bij.

 

De keuze was op zich snel gemaakt. Ik zocht naar dierenboekjes, het liefst met foto’s, na enkele discussies over onduidelijke tekeningen (Is dat nu een geit? Sorry dat lijkt er niet op. En dit, brood? ’t Is dat het erbij staat, ik had dat nooit geraden). Ook nam ik nog twee boekjes mee in een reeks waar we er zelf al eentje van hadden, over tegenstellingen en nieuwe (korte) woordjes. Een boekje over een dag in het leven van een peuter maakte de oogst van vandaag af.

 

Ik had nu zes peuterboekjes, en wilde bij de kookboeken gaan neuzen. Tussen de rekken dwalen, langs boeken met cijfertjes en codes op, nam me onmiddellijk mee naar de bib waar ik zo vele uren spendeerde, al lezend maar ook voor mijn studies – voor een spreekbeurt een namiddag in de bib zitten: interessante boeken vinden, post-itjes plakken, de ‘goeie’ stukken en foto’s kopiëren en met een map vol info naar huis keren. Zo oud ben ik dus.

 

Bij de kookboeken aangekomen snapte ik de indeling niet. Het leek me allemaal vrij willekeurig samen geplaatst, helemaal niet alfabetisch op auteur. Ik werd er al een beetje ongemakkelijk van. Ik zag kleine plakkaatjes die de rangschikking moesten verklaren, maar mij totaal niet consequent leken zoals: ‘Aardappelen’, ‘Vegetarisch’, ‘Belgische keuken’, ‘Dieetleer’…

 

HUH? Is de Belgische keuken per definitie niet vegetarisch? Eten vegetariërs dan geen aardappelen? Zijn er zo veel kookboeken die enkel over aardappelen gaan? Waarom staat Pascale Naessens net naast deze categorie, volgens mij zou ze daar zelf niet zo mee kunnen lachen!

 

Dus goed, ik vond niet meteen waar ik naar op zoek was. Ik had wel een computer gezien, tussen de rekken. Die zou ongetwijfeld raad bieden over welke boeken aanwezig zijn of niet. Maar het bureaublad bleek leeg. En ik was nog net zo ver om te beseffen dat ‘Bibliotheek’ in computerland iets anders betekent.

 

Dan maar even navragen aan de vriendelijke bib-dame. Ze leidde me naar een andere computer, dus misschien lag het niet aan mij? In elk geval: het boek dat ik zocht, was uitgeleend. Volgende keer beter!

Ik kwam thuis en legde de boekjes klaar bij het speelgoed, voor na het dutje.

 

Het is een groot succes. Op zaterdag werden er boekjes gelezen. En niet alleen op zaterdag.

 

Ik bracht het grootste deel van mijn zondagochtend door met zoonlief op mijn schoot, het ene na het andere boekje afwerkend, en dan de hele cyclus herhalend. Hij wees, hij vertelde, hij giechelde en schaterde. Ik deed hetzelfde en slurpte ondertussen van mijn koffie. Het was een ideale morgen.

 

Of de herhaling nog niet verveelt? Nee.

 

Soms vroeg ik wel vier keer achter elkaar ‘en welk geluid maakt dit beestje?’.

 

Want echt waar, niemand knort schattiger dan mijn varkentje.