Aan de start van het 40 dagen bloggen-avontuur kregen alle deelnemers een lijstje met vragen ter inspiratie. Tot nu toe heb ik er nog niet vaak naar teruggegrepen, maar vandaag pikte ik er eentje uit, en stelde de vraag meteen aan manlief (over mezelf dan):

Aan welke van de zeven hoofdzonden maak jij je het meest schuldig?

Stap 1: Google wat die zeven hoofdzonden alweer zijn. Ja, sorry he. Ik heb de film ‘Seven’ gezien toen ik 16 was, ik herinner me alleen nog het hoofd in de doos en die dikke man met zijn spaghetti. Dus ja, even moeten opzoeken. (Btw, ‘hoofd’-zonden – zijn er dan ook ‘bij-zonden’? En wie maakt die categorieën? Zijn er naast hoofd- ook schouders -knie en teen-zonden? Alweer zoveel vragen!)

De hoofdzonden zijn, volgens wikipedia:

1. Hoogmoed – hovaardigheid – ijdelheid
2. Hebzucht – gierigheid
3. Onkuisheid- lust – wellust
4. Nijd – jaloezie – afgunst
5. Onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht
6. Woede – toorn – wraak – gramschap
7. Gemakzucht – traagheid – luiheid

 

Het is nu niet dat ik zo’n heilig boontje ben, maar ik vond het toch een moeilijke vraag.

Ijdelheid? Ik ben al blij als mijn outfit enigszins bij elkaar past. Ik heb op dit moment 3 paar schoenen, schat ik. Ik moet echt eens gaan shoppen (argh).

Aan de andere kant wil ik er natuurlijk ook wel goed uitzien. Maar is dat dan ijdelheid? Is dat niet gewoon altruïstisch denken aan mijn medemens die op dat hoofd van mij moet kijken?

 

Hebzucht, onkuisheid – heb ik niet zoveel mee.

Jaloezie, da’s een lelijke. Enfin, ze zijn geen van allen mooi natuurlijk. Ik heb zeker momenten dat ik denk ‘waarom die wel en ik niet?’. Misschien is dat eerder zelfmedelijden dan jaloezie. Maar tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat er geen eindige hoeveelheid geluk op deze wereld is. The race is long, and at the end, it’s only with yourself.

 

Gulzigheid, zal al wel eens voorkomen, maar tegelijkertijd ben ik samen met manlief alweer een paar maanden matig aan het wezen (gezond eten, met mate…) en dit werpt ondertussen zijn vruchten af. Een zakje chips of een pot Ben&Jerry’s opnieuw in de kast zetten, is een uitdaging, dat geef ik toe – daarom koop ik ze ook niet meer.

 

Woede. Ik hoop dat ik geen boos persoon ben. Ik mompel al eens een vloek achter het stuur, bij de zoveelste wegpiraat. Maar ik kan me met moeite herinneren wanneer ik nog eens geroepen heb, uit kwaadheid dan. Met deuren slaan? Is dat niet wat melodramatisch?  Tuurlijk ben ik wel eens boos, maar het blijft zelden lang zo. Alleen kan ik me enorm opwinden bij onrecht, ongelijkheid. Wraak heb ik zelden willen nemen, maar wie me écht tegen mijn schenen trapt, mag niet vergeten; la vengence est un plat qui se sert froid… en ik heb een goed geheugen. Al zal ik dan eerder lachen als karma die mensen in hun gat bijt, dan zelf een sabotage-actie te ondernemen.

 

Blijft gemakzucht, luiheid. Ik zal schuldig pleiten. Zeker sinds ons verblijf in Boston, is de lijst van kleding die ik strijk, sterk ingekort. Opruimen? OK, even snel dan. Ook al weet ik dat een opgeruimd huis zo heerlijk is. Eigenlijk ben ik een extreme planner, maar dat is stiekem uit gemakszucht. Een weekmenu opstellen moeilijk? Ja, maar ik ga dan ook maar één keer naar de winkel. Ik ga echt niet elke dag lopen stressen over wat we gaan eten, veel te veel gedoe. Lijstjes maken van wat er in onze reiskoffer moet? Is ook gewoon om me veel zoeken en irritatie te besparen.

Soms kan ik genieten van iets uitgebreid, van een ingewikkeld plan, een uitgebreide maaltijd koken, een indrukwekkende taart maken. Maar meestal ben ik de grootste fan van ‘minimal input, maximal output’ – wie niet?

Zo blijven klusjes in het huis wel eens langer liggen. Er is ook altijd wel wat beters te doen: spelen met de zoon, bijvoorbeeld, tijd voor mezelf nemen, babbelen met de echtgenoot. Ach nee, nu kon ik het terras niet afschuren, het regende. Spijtig spijtig. Immens triest. En is het de moeite dat ik die kruidenbakken uitkuis, de katten duiken er toch weer in en de basilicum is ten dode opgeschreven. Laat ons realistisch wezen. Alleen de munt overleeft. Gelukkig is verse muntthee maken niet veel moeite.