Hey!

Lang geleden he.

Ik weet het.

Ik zit hier in de zetel onder twee dekens en met een warm kersenpittenkussentje, want het 1 juni 2024 maar blijkbaar ook stiekem half december ofzo, want ik droeg vandaag twee truien over elkaar op het schoolfeest van de kinderen en ik heb het nog koud.

Warme choco?

Dan vertel ik over de maand mei.

Gezondheid

Na onze beider val in april, met alle gevolgen van dien, lijkt het maar logisch dat ik begin met onze gezondheid. Manlief werd dus geopereerd en kreeg 9 vijzen en een plaatje in zijn enkel. Hij heeft daar best wel vanaf gezien, en kon meer dan een week zijn enkel niet echt lang ‘naar beneden’ houden. Dat waren de moeilijkste weken voor ons.

Ik maakte meer vooruitgang en kon vrij snel, na toestemming van de orthopedist, mijn beide benen gebruiken om te stappen (wat ook al met twee krukken een groot verschil maakt tegenover dat rond hoppen op 1 been). Daarna kon ik gauw met 1 kruk stappen, voorzichtig de trap doen volgde, en nu stap ik alweer een paar weken zonder krukken rond en wandel ik gewoon de trap op.

En da’s wel het lastige: op dit moment gaat het dus best goed, ik heb geen pijn. Maar ik kan wel enkel wandelen, eventueel fietsen en zwemmen. Niet springen, joggen, skiën, of enige activiteit waarbij er kans is dat je je knie moet draaien. Daarom hebben we beslist om toch te laten opereren en een nieuwe kruisband te laten maken (uit een pees in mijn been).

Dat is best een pittige revalidatie van maanden, maar daarna zou ik wel weer volledige kracht en controle van mijn knie hebben.

Alleen… kijk ik er dus ECHT niet naar uit om weer pijn te hebben, niet uit de voeten te kunnen… het is korte termijn last voor lange termijn voordeel, maar ik kijk echt op tegen die ‘korte termijn’.

Dit alles heeft ook wel gemaakt dat mijn energiepeil weer de dieperik in stortte en ik geregeld samen met Krullenbol ga slapen rond 21u. Net als een paar maanden terug is koffie weer mijn beste vriend, maar soms is zelfs dat niet genoeg om enigszins een wakker gevoel te hebben overdag. Alles gaat op sommige dagen door een waas en het irriteert me mateloos.

Werk

Het irriteert me vooral omdat mijn agenda vol staat. Het gaat goed met de praktijk en ik weet uit ervaring dat het einde van het schooljaar druk is – veel aanmeldingen, veel mensen die vragen hebben.

Dat is fijn voor mij natuurlijk en ik doe dat ook heel graag. Maar tegelijk is dat dus vervelend dat je je dan voelt als een sputterende motor die in het beste geval maar 75% kan geven. Ik ben zelfs weer meer suiker gaan eten, omdat ik dan tenminste nog 20 min een sugar high heb. Ja, daarna gaat het weer minder, maar die 20 min had ik anders ook niet.

Maar dus: met het werk gaat het goed, dank je wel. Ik heb ook een webinar gegeven dat heel succesvol bleek – het is altijd spannend om voor het eerst een nieuw webinar te geven, maar ik ben er wel tevreden over. Ik pitchte ook een nieuw idee van me, en dat viel ook in goede aarde (wat fijn is want ik ben er ZOOO enthousiast over).

Familie en vrienden

Je kan je voorstellen dat we in de maand mei ook heel wat hulp nodig hadden… kindjes afzetten op school, gaan ophalen, boodschappen, koken… alles werd echt wel een uitdaging. We hadden ook wat familiehulp tijdens de week, maar we hebben dus veel gevraagd van familie en vrienden. Gelukkig waren ze er <3.

De paar sociale afspraken die we nog konden nakomen, deden wel deugd. Eens gaan brunchen, BBQ op die ene zonnige namiddag in mei met de neven en de nichten die we niet vaak zien, gaan eten met twee toffe dames… eventjes alles vergeten, heerlijk.

Janie

Janie is wel veranderd, nu Scotty er niet meer is. We hebben niet de indruk dat ze echt aan het rouwen is – maar wat weet ik van katten psychologie. Ze is wel veel aanhankelijker geworden en krabt weer aan meubels waar ze dat vroeger niet meer deed (en wat niet mag!).

Ook is ze stukken luider geworden. Scotty was altijd de luide klager, waardoor zij dat niet hoefde te zijn. Nu staat ze om 6u ’s ochtends te klagen aan de voordeur wat totaal onzinnig is want:

1. we staan pas op om 7u
2. ze kan zelf binnen komen langs de achterdeur en is dan tenminste droog in de garage – de eerste plaats waar wij ook heen gaan om eten te geven ’s morgens.
   

Het grote verdriet om Scotty is bij de kinderen een beetje gaan liggen, al is het bij Kleine Broer met wat vertraging gekomen. We zien dat hij vaak Scotty speelt in fantasiespel, dan moet Scotty naar de dierenarts. Als hij verdrietig is om iets, dan wordt Scotty er ook nog vaak bijgehaald. We laten hem uiteraard… ik mis onze vriend ook.

Het weer

Mag ik nog even kei onorigineel doen en over het weer beginnen?

Wat. is. dit???

Ik wil echt niet mijn humeur laten bepalen door het weer, maar dit jaar wordt het me toch wel heel lastig gemaakt. Wij vragen normaal ’s morgens aan Google (onze Google nest) ‘Welk weer wordt het vandaag?‘. Nu vragen we gewoon ‘wanneer gaat het regenen‘ want het gaat gewoon elke dag toch regenen, nee?

Het mag echt stoppen, ik ben het kotsbeu.

Hoe ga jij om met al die regen?