Tournée Minérale? Wij hebben meegedaan, ja. En het gehaald ook, met glans. Het is dan ook niet echt een uitdaging voor mij, aangezien ik amper alcohol lust, vaak denk aan al dat lekkers dat ik voor die calorietjes zou kunnen opsmikkelen, en mijn eten het liefst van al combineer met een lekker glaasje water. Toen manlief op 2 januari aankondigde dat hij, naast het voornemen om gezonder te gaan eten, ook een jaar wilde proberen geen alcohol te drinken, sloot ik me zonder enige twijfel bij hem aan. Die twee jaarlijkse glazen bubbels op een receptie, omdat ik geen zin heb in nóg fruitsap, of dat ene slokje wijn, puur uit nieuwsgierigheid of dat de smaken op het bord nu echt accentueert…. Ach, die kan ik gerust laten. Ik zou het bijna geen uitdaging noemen.

Me engageren voor Dagen Zonder Vlees, mag dan al iets meer die stempel dragen. De veertig dagen van de vasten letten op je vleesconsumptie. Gelukkig is de bedoeling dat je minder vlees en vis eet, helemaal schrappen zou me niet lukken, vrees ik – en het zou op luid protest stoten hier thuis. Ik streef dus naar 5 dagen veggie per week. Met een rugzak vol nieuwe receptjes die getest en goedgekeurd zijn in Amerika, moet dat zeker lukken. Ze waren wat in de vergeethoek geraakt, moet ik toegeven. Ik ben geen fan van tofu, quorn en dingen die eruitzien als vlees maar het stiekem niet zijn. Ik ga dan liever voor een gerecht dat geen ‘ontvleesd’ menu is, maar echt op zichzelf mag staan. Waar manlief niet het gevoel heeft dat ik ben vergeten de kip uit te leggen, bijvoorbeeld. Of dat er geen rundsvlees meer in de diepvries zat. Het weekmenu is opgesteld, en het ziet er goed uit, al zeg ik zelf.

En af en toe komt er iets voorbij, en denk ik: Kom, we doen eens zot. Zo ook vandaag, toen een collega aankondigde dat ze meedeed aan een nieuwe uitdaging: 40 dagen bloggen. Een challenge in het leven geroepen door Kathleen van de website De Verbeelding. Soms denk ik dat ik twee persoonlijkheden heb. Waar de ene ‘typ typ typ – huppa ingeschreven’ doet, roept de andere meteen ‘KIP!’ (en dan op Dagen Zonder Vlees…). ‘KIP, hoe ga je dat doen?’ En ook: ‘het kan echt niemand schelen wat jij op 40 dagen gaat vertellen.’

Ik kreeg een mail met een lijstje van 56 onderwerpen waar inspiratie uit te halen valt, ik kreeg een kalender om mijn posts te plannen, de melding dat ik 6 dagen mag ‘skippen’ (ben al een dag te laat begonnen, dus ai…) en een hele reeks tips om de creativiteit te laten opborrelen.

Ze borrelde al. En toen dacht ik: Ik doe eens zot. Want het is fijn om te schrijven, en ik kwam er niet toe hier in ons Belgenlandje, of toch niet veel. Om allerlei redenen die ik mezelf in mijn kop gestoken heb (niets te vertellen, niet interessant, geen tijd, geen energie, het nieuwe seizoen van ‘Bones’ en ‘The big bang theory’ is op tv). Alleen…schrijven, dat is me-time. Dat doe ik voor mezelf – net als mijn ‘neen’ aan de alcohol en mijn ‘ja’ aan de groentjes. En ja, ik heb een tikje medelijden met die paar lezers wiens mailbox nu – hopelijk – 34 keer zal vollopen met mijn gezwets. Maar hey, dat ‘delete’ of ‘ontvolg’ knopje staat daar met reden. En wie wel over mijn schouder wenst mee te kijken, is heel welkom. Ik zou zeggen, doe eens zot! 🙂