Het lijkt alsof er met de kalender is geknoeid, maar toch is het zo: we wonen ondertussen al zes maanden in Boston.
Op zes maanden hebben we Boston en de Bostonianen net iets beter leren kennen. Al is er nog zo veel dat onontgonnen terrein blijft. Laat ons zeggen dat als je tijdens een vakantie bovenop de toeristische ijsberg staat, wij toch al eens ons hoofd onder water hebben gestoken om te kijken wat er onder het oppervlak leeft. Nu hebben we nog een half jaar om onze innerlijke pinguin aan te spreken, en het allemaal wat dieper te gaan onderzoeken.
Ik bedacht me deze week dat ik – en waarschijnlijk iedereen wel – vooraf een heel aantal ideeën had over Boston en Amerikanen in het algemeen. Enkele van die clichés (want dat zijn ze wel) bleken te kloppen. Bij anderen sloeg ik de bal dan weer enorm mis (een beetje zoals de Patriots die recent verloren van de Bronco’s en daardoor niet in de Super Bowl zullen spelen volgend weekend, Boston in rouw).
Bij deze een kort overzicht van een aantal clichés met de analyse: mythe of waarheid? Ik heb altijd al een mythbuster willen zijn!
- Amerikanen zijn erg oppervlakkig en het is moeilijk ze beter te leren kennen
Mythe of waarheid?
Dat eerste kan ik niet bevestigen of ontkennen. Ik vind het eerlijk gezegd wel heel leuk dat er in de winkel wordt gevraagd hoe het met mij gaat. Natuurlijk weet ik wel dat het die man of vrouw waarschijnlijk niet veel kan schelen, maar toch, het geeft een prettig gevoel. Idem voor de standaard ‘have a nice day’ als je vertrekt.
Het tweede blijkt dan wel weer te kloppen: het is erg moeilijk om als buitenstaander echt Amerikaanse vrienden te maken. Ik ontmoet nu elke week enkele andere mama’s en hun 2015 babies, en dat is heel gezellig. Maar er zijn er weinigen waarmee ik verder nog zou afspreken. Het zijn dus misschien niet de Amerikanen, dan wel de contacten, die oppervlakkig blijven. Nu ja, ik geef de moed zeker nog niet op!
- Amerikanen kunnen niet koken
Mythe of waarheid?
Zeker niet voor iedereen zo, maar ergens wel waar. Ze hebben ook gewoon een ander idee over koken. Een Amerikaan is al snel onder de indruk van een zelfgekookte maaltijd of zelfgemaakt gebak. Vooral als je verduidelijkt dat de Europese betekenis van ‘zelfgemaakt’ betekent dat er bloem, suiker en andere échte ingrediënten aan te pas komen. Want ‘zelfgemaakt’ kan hier evengoed betekenen dat je zelf het pakje deeg hebt opengeknipt en het zelf in de oven hebt gezet. Recepten die je op een pakje pasta vindt, bijvoorbeeld, zijn vaak niet meer dan: doe de pot saus open. Warm op. Kook de pasta. Bedelf onder een pond kaas. Smakelijk. Dat brengt ons bij nr. 3.
- Amerikanen eten enorm ongezond en zijn dan ook allemaal te dik
Mythe of waarheid?
Hier vallen twee groepen van mensen op, die eigenlijk lijnrecht tegenover elkaar staan. Ja, je hebt de chubbies die chips eten als middagmaal, bovenop een pizza en met een frisdrankje van een liter erbij. En ja, die mensen denken vaak nog dat ze goed bezig zijn, want chips = aardappel = groente en op die pizza ligt ook één olijf en olijfolie = gezond.
Er is ook enorm veel kant-en-klaar gemaakt. En gefrituurd. En met kaas, veeeeeel kaas.
Aan de andere kant is het aanbod aan ‘bijzondere’ voeding/recepten ook erg groot: vegetarisch, veganistisch, kosjer, glutenvrij en vooral ORGANISCH – je vindt het allemaal gemakkelijk terug. (Btw, ik besef dat glutenvrij zeker niet hoort bij de keuze-dieten, al denken sommigen hier dat gluten de duivel zijn en dat ze 126 gaan worden als ze die vermijden). Vaak komen mensen dan ook aan met een lijst van alles wat ze niet wensen te eten.
‘Gewoon gezond en gevarieerd’ eten, is blijkbaar niet zo een optie. Ofwel bij je bij team Donut ofwel bij team Don’t.
Oh, en in Boston valt het aantal écht dikke mensen geweldig goed mee! Dat komt misschien door nr. 4…
- Boston is de meest Europese stad van Amerika
Mythe of waarheid?
Dat blijkt te kloppen. Het is de oudste stad van de VS en dat zie je vooral aan wijken zoals Little Italy, met kronkelige kleine straatjes en pleintjes en niet het klassieke dambordpatroon. Boston is ook een erg groene stad, met vele parken en grasvelden. Het is niet moeilijk je hier thuis te voelen – en veilig. Er wonen veel expats en je vangt gemiddeld een 5-tal talen op als je een half uurtje gaat wandelen.
- Amerikanen zijn behoorlijk wereldvreemd
Mythe of waarheid?
Mja, deze kunnen we vaak toch niet ontkennen…Is België een mooie stad? Spreken jullie dan Belgisch? – OK, we kunnen nog argumenteren dat België wel echt heel klein is, dus dat dat misschien geen verplichte leerstof is. Maar dit is een land waar Spaans de tweede taal is. En waar ze in de Spaanse les ‘happy birthday’ voor mij zingen = Feliz Compleaños. En de dame naast mij dan fluistert: oh jee, de lerares denkt dat je ‘Feliz’ heet.
Ohh well… ik heb al ergere bijnamen gehad!
Boston, baby! 