Tag: tryvegan

Mijn man eet vegan…#6 vegan gebak

8 reacties

Untitled design

Van 1 tot 7 oktober volledig vegan koken, en het liefst op zo’n manier dat manlief het niet merkt – dat was de opdracht vorige week.

Tijdens de voorbereidingen had ik al heel wat bijgeleerd (en hoofdpijn ontwikkeld). Over het waarom van veganistisch eten, over wat vegan terminologie en over hoe bepaalde dierlijke producten kunnen vervangen worden (wist je bijvoorbeeld dat heel wat kaas stremsel uit kalvermagen bevat en dus in se ook al niet vegetarisch is? It was news to me!).

 

Eén ding was me echter glashelder vanaf de eerste seconde van deze uitdaging: Het verjaardagsfeestje dat we zaterdag voor mijn vader hadden georganiseerd, zou nooit ofte van ze leven ‘geveganiseerd’ kunnen worden.

Never.

Jamais.

Op het menu stond namelijk soep, brood…. En een kaas- en charcuterieschotel.

Nou dan. Over and out. Dat is in ‘vegantaal’ vloeken in de kerk én spuwen op de pastoor, denk ik.

 

Omdat heel wat van de planning en organisatie in mijn schoot was gevallen, mijn energie niet oneindig is en je voor +30 personen ook niet zomaar iets anders op tafel tovert, legde ik er me bij neer. We zouden geen vegan feest geven. Ik zou geen bakken hummus, auberginepasta en boerinnekeschoco aanzeulen om plots te verklaren dat dat het beleg voor de avond was.

kaasschotel

Maar! Ik wilde wel proberen om voor het dessert tenminste één vegan alternatief te maken.

Nu ben ik iemand die graag en vaak aan het bakken slaat- ik heb zelfs een ‘back it list’-, maar een taart zonder eieren was nog niet tot in mijn oven geraakt.

Ik ging dus op zoek naar een lekker receptje. Ik wilde sowieso iets met fruit – en uiteindelijk landde ik op een appel-speculaascake. De eieren werden vervangen door olie. Op vrijdag ging ik aan de slag.

Het deeg leek enorm vloeibaar en bij het bakken kwam het amper omhoog.

Eerlijk gezegd haalde ik het uit de vorm en was ik overtuigd ik dat het een compleet misbaksel was.

 

Een vriendin kwam lunchen en zij was van mening dat vegan gebak niet lekker kón zijn. Ik showde mijn ‘zielige’ cake en we besloten een klein stukje te proeven.

Al bij al bleek het stukken beter dan verwacht! Maakt dat er toch een vegan gebakje aan ons dessertenbuffetje stond.

Maar laat ik nog niet meteen een carrière plannen als vegan bakker. Of traiteur.

 

Bakken jullie wel eens wat?

Advertenties

Mijn man eet vegan…#4 so far so good

8 reacties

Untitled design

Dag van de Duurzaamheid vandaag

Ik had het gisteren al even over mijn insteek om (wat meer) plantaardig te gaan eten. Ik ben iemand die geraakt kan worden door cijfers. En dat is exact wat de website van worldometers doet. Kijk heel even en zeg me dan dat er geen actie nodig is.

 

Een luchtiger noot (want ik word echt ongemakkelijk van die cijfers):

Wist je dat ze in Amerika woensdag ook wel ‘hump day’ noemen? Omdat je op woensdag door de helft van de week heen bent (en dus ‘over the hump’).

Ons dagmenu

Dit helemaal terzijde. Deze woensdag was ook de dag dat ik volledig plantaardig at en kookte.

’s Morgens een ontbijtje met muesli,  Alpro sojayoghurt, en framboosjes. De sojayoghurt is hier sowieso standaard, vanwege de lichte lactose-intolerantie van manlief, en ook omdat dat gewoon een lekker ‘vloeiende’ yoghurt is.

Als lunch at ik ongeveer hetzelfde als gisteren, nl. een bietenwrapje met veggie gyros en groentjes. Dat had zo gesmaakt, en ik had alle ingrediënten nog liggen.

In de namiddag was krullenbol thuis en deden we het lekker rustig aan.
Op dinsdag was hij naar de markt geweest met de klas en in de namiddag was het hondje van de juf op bezoek gekomen. Toen kwam zijn opa hem oppikken omdat ik een afspraak had, en je begrijpt dat dat allemaal heel fijn was, maar ook een heleboel indrukken teweeg bracht. Dus even Dora and Chill.

Die luie namiddag heeft het geplande vegan avondeten niet in het gedrang gebracht. De pompoencurry met spinazie van Sofie was snel klaar (ik verving alleen de aubergine door een courgette) en stond dan ook lekker te pruttelen toen manlief thuis kwam.

Die laatste was zowat uitgehongerd en stortte zich op het bordje dat ik hem voorschotelde. Een keer of drie zuchtte hij dat het hem allemaal toch zo smaakte. Het was dan ook echt heerlijk – al zeg ik het zelf. Pompoen, courgette, kikkererwten, kokosmelk, thaise currypasta, … what’s not to love?

Het hoeft dus helemaal niet moeilijk of ingewikkeld te zijn om plantaardig te koken. Geen complexe ingrediënten, geen moeilijke technieken, geen lange kooktijden… maar gewoon een lekker, voedzaam maaltje.

pompoencurry

De struggles van eerder deze week, toen ik zo van mijn melk was, waren even vergeten. Dit smaakte naar meer! Enfin, we hadden genoeg, maar je snapt me wel.

 

Op donderdag staat er bloemkoolovenschotel op het menu, en hier plan ik vegan gehakt te gebruiken in een poging een vlezige illusie te scheppen! Benieuwd!

 

Verborgen vegan vs. de vleeseters: 2 – 1.

 

Gebruiken jullie wel eens vleesvervangers genre veggie gehakt of burgers? En welke dan?

Mijn man eet vegan… #3 Het eerste succesje

24 reacties

quotes-Mijn-man-eet-vegan-3-.jpg

Valse start

Een week vegan koken zonder dat manlief het merkt? Dat was het plan, inderdaad.

En de eerste dag van deze uitdaging, heeft hij er absoluut niets van gemerkt. 100% zeker ben ik daarvan. Omdat ik na het doen van de weekboodschappen gestresseerd en overprikkeld in de zetel lag, en hij gekookt heeft. Niet vegan. Mja, ik had de overschakeling van vleeseter naar veganist misschien toch een tikje onderschat.

Verborgen vegan vs. de vleeseters: 0 – 1

Tweede poging

Daarom nam ik op dinsdag geen risico’s. Ik wist dat het een drukke dag ging worden, en met vega-wraps op het menu mocht dat geen probleem zijn.

Recent hebben we de veggie gyros vanuit de Colruyt ontdekt en die smakelijke stripjes sojaspul hebben hier in huis al menig tortilla gesierd. Groot was dan ook mijn opluchting toen ik zag dat er niet stiekem nog ei in zat. Pfieuw.

Als sausje had ik hummus gemaakt en stond er auberginepuree en tomatensalsa op tafel. Nog een avocado pletten, et voilà!

wrap

Ondertussen heb ik me wat ingelezen over plantaardig leven. Want ik ben deze uitdaging niet aangegaan omdat ik eens zin had in wat anders, of stof nodig had om over te schrijven.

Okéééé….

Ik ben deze uitdaging niet alleen aangegaan omdat ik eens zin had in wat anders, en stof nodig had om over te schrijven.

De hoofdreden was ook niet het dierenleed – nu ja, begrijp me niet verkeerd, ik ben geen onmens (ondier?), dus uiteraard vind ik dat niet fijn als dieren afzien, of in vreselijke omstandigheden moeten leven (en sterven) –

Maar wat me vooral over de streep trok om meer de plantkaart (klaveren aas?) te trekken, is het feit dat er voor dierlijke producten ook gewoon veel meer plaats nodig is. En meer grondstoffen. En meer water. En ja, dat is tegenwoordig gewoon niet meer houdbaar.

Ik geloof dat wij allemaal minder vlees zullen kunnen eten om de boel duurzaam te houden. Ik geloof ook dat volwassen mensen in feite geen melkproducten nodig hebben (het fysieke bewijs is de leeftijdsgebonden afname van lactase in ons lichaam, het eiwit dat lactose afbreekt en verteerbaar maakt. Steeds meer mensen worden in zekere mate lactose-intolerant).

 

Alleen die eitjes he… Daar ben ik nog niet helemaal uit. Als die kipjes nu een fijn leven hebben in mijn tuin?

Enfin, of in iemand anders zijn tuin, want manlief heeft al genoeg gekakel aan zijn oren, zegt hij (wat zou hij bedoelen? Soms spreekt de man in raadsels…)

Conclusie van de dag: De vega-wrap werd gesmaakt en goedgekeurd!

Verborgen vegan vs. de vleeseters: 1 – 1.

 

Op naar morgen, waar er een (voor ons) onbekend gerechtje op het menu staat: pompoencurry!

 

 

Mijn man eet vegan #2: de boodschappenhel

11 reacties

quotes-Mijn-man-eet-vegan-2-

Boodschappen doen

Ik sta in de versafdeling en krab in mijn haar. Ik kijk voor de honderdste keer naar mijn lijstje. En naar de ingrediëntenlijst. En naar mijn lijstje.

Winkelen als veganist, het blijkt geen eitje.

Een paar dagen geleden kreeg ik een weekmenu van Sofie van Fiekefatjerietjes, om zeven dagen veganistisch te koken. Over dat menu werd wat heen- en weer gemaild en ik kreeg ook twee tips mee.

Tips voor het ‘verborgen’ gedeelte van de vega-week: kan ik zeven dagen zuiver plantaardig gaan zonder dat manlief zich vragen begint te stellen?

Mijn man eet vegan… en hij weet het niet?

Tip 1: gebruik voldoende groenten of peulvruchten die de ‘bite’ van vlees kunnen vervangen, zoals kikkererwten in de curry en bloemkool in de ovenschotel.

Tip 2: gebruik enkele vleesvervangers in de hoop dat die ook werkelijk vlees gaan vervangen – zodat het veggie gehakt in de ovenschotel misschien wel kan doorgaan voor ‘the real deal’. (Btw, ik ben geen fan van de meeste vleesvervangers, maar aangezien we hier een stiekeme component hebben, kon het wel eens dienst doen).

 

Lunch?

De uitdaging ging vooral over ons avondeten, maar ik wilde zelf ook graag plantaardig lunchen. En daar loop ik al aardig vast: wat ga ik in godsnaam in mijn salade doen buiten wortel en tomaat? En wat smeerde ik op mijn brood? Choco dan maar? Nu ja, niet de choco die ik in de kast heb staan, wegens met melk. Het is toch ook niet de bedoeling dat ik deze week een kilo bij kom?

Waarom kan ik niks verzinnen waar geen kaas, vlees, melk of ei inzit?!

Ik draai rond en rond in de Colruyt en blijf maar producten onderzoeken, om daarna zuchtend weer weg te zetten. Neen. Weer scharreleiwit. Wat? Zit hier ook ei in? Hoe kan dat nu?

Mijn leven hangt aaneen met ei, zo blijkt. Het zit ei zo na in alles.

De dingen die dan wél voldoen, zoals bepaalde burgers, hebben dan weer behoorlijk wat calorieën. Ik tel eigenlijk al maanden braaf puntjes en hou me steeds maar voor dat vegans over het algemeen geen ronde tonnetjes zijn.

 

Koppijn. Koppijn in de Colruyt. Waar ben ik aan begonnen?

potatoes

Goed. Even rustig inademen. Het is natuurlijk wennen. Ik ken de juiste producten nog niet. Dat kost even tijd. Ik weet nog niet hoe ik bepaalde dingen kan vervangen.

Dat is zoals een nieuwe taal leren, en op dag 1 denken dat je alle woordenschat beheerst (edelgist of flaxegg, iemand?).

 

Uiteindelijk ben ik best tevreden wanneer ik mijn kar afreken. Moe, maar tevreden. Vanavond maak ik pasta verde – dat is toch het plan.

Alleen jammer dat ik nog naar een afspraak moet, en idealiter daarvoor gegeten heb. Ik heb teveel op etiketten gestaard. De honger is over.

Manlief komt thuis en steekt bij wijze van snack een rolletje kippenwit in zijn mond. Ik vind dat opeens behoorlijk erg, maar what can I say?

Ik krijg een mega energiedip en kom niet verder dan een banaan. Manlief biedt aan iets te maken voor me. Ik denk triest aan de challenge maar zeg toch ja. Het is een pastaslaatje met spekjes en een yoghurtdressing en het smaakt heerlijk.

 

Van flexitariër naar vegan, dag 1 liep niet van een (l)eien dakje.

Maar morgen is er nog een dag. Een dag om het groener te doen. Tijd om die nieuwe woordenschat en grammatica onder de knie te krijgen.

Mijn man eet vegan… #1: de uitdaging

43 reacties
quotes-Mijn-man-eet-vegan-1-

Flexitariër goes vegan

‘Maar…maar… Hoe…ik voel mij wat vies en … gebruikt.’

Manlief zegt het met een glimlachje. Al staan zijn ogen eerder verbaasd.

Ik ruim de borden op na een stevige portie Pad Thai en laat quasi langs mijn neus weg de titel van deze blogpost vallen. En dat ik nu een week zo plantaardig mogelijk heb proberen te koken.

‘Maar… gisteren dan?’ vraagt hij.

‘Ja, euhm… gisteren was een feestje en technisch gezien heb ik niet gekookt. Ik heb ook niet gezegd dat het experiment altijd even succesvol was. Maarrrr de keren dat het wél gelukt is, heb je heel wat complimentjes gegeven’.

Hij geeft toe dat ik hem lekkere dingen heb voorgeschoteld deze week. En toen had hij wel nog een paar opmerkingen.

Hoe het begon

Tijd om even terug te keren naar het begin van dit verhaal: ergens half september.

Ik kreeg een melding dat in oktober de ‘Try Vegan’ actie liep. Niks voor mij, dacht ik, want veganistisch eten is – in mijn hoofd – overdreven moeilijk, ingewikkeld en eenzijdig.

En door één of andere telepathische connectie moet Sofie van de frisse blog Fiekefatjerietjes dat opgevangen hebben, want ze daagde mij uit om eens een week ‘met haar mee te koken’. Zij gaf me haar weekmenu, en ik zou dat volgen.

Eventjes getwijfeld, dat wel… Zou dat wel lukken, en bovenal, zou dat wel lekker zijn? Er was maar één manier om erachter te komen. Ik stemde toe, en kreeg haar overzichtje.

Dit zouden we gaan koken in de week van 1 tot 7 oktober

.
* maandag: pasta verde

* dinsdag: vegan wraps 

* woensdag: curry met pompoen en spinazie

* donderdag: restjes

* vrijdag: bloemkoolschotel

* zaterdag: joker (Sofie zou niet thuis koken)

* zondag: Brooklyn Pad thai

Of dat een hele grote stijlbreuk was met hoe ik normaal kookte? Niet helemaal, want ik probeer heel graag nieuwe recepten en ingrediënten uit, en kook sinds een goed jaar ook geregeld vegetarisch. Al eten wij ook wel graag eens een goed stukje vlees. Flexitariërs, als er een labeltje moet gekozen worden.

Zo ontstond het tweede deel van de uitdaging: Zou ik een week vegan kunnen koken, zonder dat manlief- een behoorlijke carnivoor- dit merkte? Dit zou betekenen dat zuiver plantaardig koken misschien toch niet zo uitzonderlijk speciaal en exotisch is, als het me lijkt.

Mijn man eet vegan…

… maar hij weet het niet?

Wie weet? Ik breng volgende week het verslag uit van mijn avonturen en ervaringen als verborgen veganiste.

paprika

Lees het vervolg van onze vegan avonturen hier:

Zijn jullie echte carnivoren, of net helemaal niet?