Tag: kleine dingen

Dit was 1 mei

5 reacties

Op woensdag ben ik momenteel altijd thuis, maar als de beide ventjes er ook zijn, is het toch extra bijzonder.

Het leek alsof het weekend opeens een kindje gekregen had in het midden van de week – en de mogelijkheden waren eindeloos.

8u10: misschien kunnen we vandaag gaan fietsen en joggen

8u30: misschien kunnen we naar die tuinwinkel die open is

9u10: we moeten ook in bad vandaag

9u20: ik zou het terras kunnen kuisen, het is mooi weer

9u45: we hebben nog kruidenzaadjes die we kunnen uitplanten, dat zal Krullenbol wel leuk vinden

10u: ik zal nog gauw de was doen dan

10u12: ik zal straks nog wat broodjes bakken

11u: ‘Kom, we gaan naar die tuinwinkel’. Bleek dat half België dat idee had. Of zo leek het toch. Iedereen dacht ‘1 mei, dé dag om iets in de tuin te gaan doen‘. Of: ‘mijn nood aan een hark is nu toch onhoudbaar groot‘.

Anyways, we kwamen thuis en aten wat.

13u: ‘Ik ben echt zo zo moe. Ik ga even liggen.’

13u30-15u30: alle inwoners van huisje weltevree deden een dutje. De katten heb ik niet gezien, maar het zijn onze katten, dus het is veilig te stellen dat ze meededen.

Uiteindelijk zijn we nog naar buiten geweest – manlief jogde en Krullenbol en ik fietsten er langs.

Er werd nog in de tuin gewerkt, en gespeeld. Een klein beetje gekookt en een klein beetje gewassen.

Niet alles van wat kon, is gebeurd.

Maar wat gebeurd is, was zo fijn.

    Koffie Klasj – september

    34 reacties

    Koffie klasj

    Wow, die herfst meende het wel. Meteen met de deur in huis, zeggen ze dan. Letterlijk hier, want onze voordeur doet soms onverwacht open als de wind hard genoeg bonkt. Opeens dus een openzwaaiende deur in de gang. Weer een jaar van mijn leven weg, seg.

    Met dit weer combineer ik des te liever twee van mijn favoriete hobby’s: koffie drinken en kletsen. Vandaar dat ik een nieuwe maandelijkse date voorstel: onze koffie klasj.

    Koffietje?

    Dus zet je! En vertel eens, wat kan ik je schenken? En iets erbij? Stukje taart? Koekske?

    Ik ben een paar weken geleden overgeschakeld naar demi cafeïne, omdat mijn koffieconsumptie nogal de pan uit swingde (ook wel gelinkt aan mijn vermoeidheid). Op die manier kan ik nog steeds mijn drie kopjes opslurpen, maar denkt mijn lijf dat het er maar anderhalf zijn. Perfecto.

    Deze zomer heb ik ook hectoliters icetea gemaakt. Zoooo lekker! Ik heb verschillende theesoorten geprobeerd, maar de favoriet is momenteel nog altijd de groene thee met veenbessen van de Aldi. Eens afgekoeld doe ik er wat limoensap bij en wat zoetstof – en vaak drink ik dat dan half om half met spuitwater en zeg ik bij mezelf: op café zouden ze daar 4 euro voor vragen. En dan smaakt dat nog beter.

     

    What’s new?

    What’s new? Ja, inderdaad, die brace aan mijn rechterhand. Na maanden van af en aan pijn hebben aan mijn duim, ibuprofen en kine oefeningen, ben ik naar een handchirurg geweest. Die wist me te vertellen dat het de quervain was die me irriteerde (nog nooit van gehoord), en dat dat niet vanzelf zou overgaan. De oorzaak? Wel, hij sprak van drie groepen van mensen die daar vaak last van hadden: mensen in de horeca, mensen met jonge kinderen, en mensen die chemo hadden gehad. Nou ja…

    De makkelijkste oplossing was een brace, die ik minstens zes weken moet dragen. Ze hebben die op maat gemaakt dus dat is officieel mijn eerste op maat gemaakte accessoire.

    Brace

    Sport

    Langzaam aan ben ik weer wat sport in mijn leven aan het introduceren. Gisteren kwam ik tot de geweldige conclusie dat ik niet aan les 6 zat van Start to Run, maar les 7. Zo blij dat ik was. Ik ben trouwens in de regen gaan lopen. Ik vind wel dat ik daarvoor dubbel zoveel calorieën zou mogen kwijtspelen!

    En op woensdagavond doe ik nu yoga, vlak bij huis. Het is van het hééééél rustige genre, maar dat doet ook wel deugd. Als ik mijn koppeke even stil kan zetten.

     

    Repair Café

    Zo een vijf jaar geleden sprongen onze katten op de buffetkast – wat ze normaal gezien nooit deden (of toch niet dat wij het merkten). De barometer die ik van mijn groottantes had, viel op de grond en werkte niet meer. Ik was er echt het hart van in. Jarenlang heeft dat ding niet werkend in de kast gestaan – af en toe nam ik het mee naar een horlogewinkel, maar niemand wilde er ook maar aan beginnen.

    Toevallig zag ik op facebook dat er in onze gemeente een Repair Café werd georganiseerd, waar je dingen kon laten maken. Dus ik met zoonlief en barometer naar daar. Voor de barometer, niet voor zoonlief, die gaat nog prima.

    barometer 2

    De man die naar het mechanisme keek, had ook nog nooit zoiets gezien. Hij prutste er een beetje aan, en wilde het toen ijken. Dus gingen we googlen in welke eenheid de luchtdruk stond, en hoe dit relateerde met hectopascal (de normale eenheid van luchtdruk), waarvan we de waarde van de dag vonden op de site van het weerstation van de gemeente. Dan was het afwachten of de barometer écht werkte.

    En de dag erna was de wijzer gezakt! Dus goed nieuws en slecht nieuws, mensen!

    1/ goed nieuws – de barometer is gemaakt en ik ben daar belachelijk blij mee

    2/ de barometer ‘is af’ wat wilt zeggen dat het schoon weer eventjes gedaan is.

     

    Carwash

    In de categorie ‘vrij eenvoudige dingen waar ik belachelijk blij van werd’ zit ook de carwash. Ik ben geweest, heb ook de binnenkant van de wagen gepoetst, en moest eens hard lachen toen aan de uitgang stond ‘Tot volgende week’. ‘Tot volgend jaar’ is realistischer maar zo lang het duurt geniet ik wel van mijn propere wagen.

     

    Scotty

    Tot slot heeft onze rosse kater Scotty ons wat grijs haar bezorgd door op te duiken met een rare kale plek op zijn nek. Hij moest toch naar zijn jaarlijkse controle bij de dierenarts en die vond ook allemaal korstjes op zijn buik. Dus een week antibioticapillen, die hij gelukkig verslindt zo lang ze maar in een stukje kippenwit zitten.

    Maar nu leek die kale plek toch weer rare proporties aan te nemen. Wat steekt dat beest toch uit? Deze week maar opnieuw een afspraak maken bij de dierenarts dus…

    Janie meldt hierbij dat haar broer een aansteller is.

    Scotty, vermeende aansteller
    Janie, die daar niet over twijfelt

     

    Zo, dat was het voor deze keer. Geniet nog van de nazomer die deze week misschien toch even komt piepen!

     

    Houden jullie van de herfst? Of is het een moeilijk afscheid van de zomer?

     

    Wat maakt mij gelukkig – the happiness tag

    4 reacties

    Af en toe (hahaha, juist ja) maak ik graag een lijstje. Deze vond ik bij Tifosa: een opsomming van wat je blij maakt. En laat het nu gewoon heel fijn zijn daar eens over na te denken!

    Van welk eten word jij blij?

    Ik kan daar eigenlijk heel kort op antwoorden: van eten word ik meestal blij! Tenminste… als het lekker is. Als het tegenvalt, kan het ook echt wel mijn dag verknallen.

     

    Okee, iets specifieker… Ik word echt blij van Thais, sushi, lasagne, gevulde paprika, vol-au-vent en gigantische salades met geitenkaas en spekjes en appeltjes en croutonnetjes en… dju, honger nu.

    maki-716433__340

    Verder kan ik echt uitkijken naar dat eerste slokje koffie ’s morgens, en naar zowat alle voedingswaren die je op een brunch tegenkomt. Bruncheten (of brunch eten) vind ik geweldig want het betekent meestal dat je in fijn gezelschap bent, tijd hebt en honderd verschillende dingetjes kan proeven (want hey, het zijn twee maaltijden in één dus je mag wel wat, toch?).

    breakfast-498480__340

    Welke film maakt je vrolijk?

    Niet lachen, maar van dingen zoals ‘Legally Blonde’. Of ‘Nothing Hill’.Of ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain’ – al kan die accordeonmuziek ook iets melancholisch hebben.

    Welk kledingstuk maakt je happy?

    Aangezien ik alles behalve een shopping queen ben, ga ik het houden op kledingstukken die me gewoon goed staan en flatteren.

    Die ene broek die al 15 jaar (en drie kledingmaten) mee gaat, een blauwe blazer waar ik altijd complimentjes mee oogst, het jurkje dat ik kocht zes maanden na de bevalling, voor het huwelijk van de schoonzus, en waarin ik me knap voelde.

    Van welke beautyproducten word je blij?

    Olalala, ook hier ben ik verre van een expert. Ik ga dan ook graag voor een naturel look. Ik zou zeggen, van een goeie mascara, want dat doet al veel. Hoe ouder je wordt, hoe meer moeite het kost eruit te zien alsof het geen moeite kost…

    mascara-444166__340

    Wat is jouw gelukkigste herinnering?

    Onze huwelijksdag, trouwen met mijn beste vriend met iedereen die we graag zien erbij – de geboorte van onze lieve zoon  – onverwacht gevraagd worden om meter te worden – mijn doctoraat afleggen na vier jaar hard werk waarvan één jaar met het grootste verdriet.

    Dat waren de ‘grootse’ dingen.

    Maar ik heb ook zoveel gelukkige herinneringen aan de kleinste dingen.

    • Voorlezen uit Agatha Christie aan mijn groottantes op woensdagnamiddag
    • In de file staan met die goeie vriend na een dagje aan de zee, en die extra babbeltijd alleen maar leuk vinden
    • De omhelzing van mijn mama na drie maanden thesissen in het buitenland
    • Naar huis rijden en zeggen: ja ik vind ook dat we die bouwgrond moeten kopen
    • De vroedvrouw die zei: ‘’t is een zoontje’ en wij die niet kunnen stoppen met ‘gibberen’
    • Ons thuis voelen in de Ikea in Boston, daar viel een last vol heimwee van onze schouders
    • …

    Van welke muziek word jij blij?

    Na deel uit te maken van hun koor vorig jaar, staat de muziek van K’s Choice hier zeker bovenaan mijn lijstje. Er hangen nu nog zo veel meer heerlijke herinneringen aan!

    Verder word ik ook gewoon blij van blije muziek zoals ‘Happy’ van Farrell Williams, of van die goeie muziek uit de jaren ’90. Als er een muziekmarathon uit dat decennium op de radio passeert, huppel ik door de dagen.

    music-cassette-429264__340

    Wat doe je op dagen als je jezelf down voelt om weer happy te worden?

    • Heel diep inademen, een kopje koffie halen en/of iets lekkers eten
    • Knuffelen met manlief of kleine krullenbol – ook onze katjes zijn goed knuffelmateriaal
    • Als ik niet bij hen ben, contact zoeken met manlief of vrienden; even bellen, een berichtje sturen, even klagen…
    • Naar buiten gaan en rustig nadenken over alles waar ik zo dankbaar over mag zijn
    • Een lijstje maken met plannen of iets leuks vastleggen
    • Iets bakken!

     

    Noem drie willekeurige dingen die je ontzettend gelukkig maken.

    Uiteraard word ik ontzettend gelukkig van die prachtige wezens waarmee ik een thuis deel.

    Maar deze zou ik niet willekeurig noemen.

     

    Vandaar dat mijn lijstje bestaat uit:

    • Cappuccino met een tekeningetje in de melk: dat iemand de tijd en moeite heeft genomen om mijn favoriet drankje zo mooi af te werken, maakt me blij. Of als manlief – die zelf geen koffie drinkt – speciaal voor mij melk opschuimt om me zo het perfecte kopje te bezorgen…. It must be love!
      coffee-668550__340
    • Onverwachte geschreven post krijgen: vroeger had ik pennenvriendjes, maar tegenwoordig is e-mail zo makkelijk. Toch vind ik het zalig om een geschreven brief te krijgen. Ik lees die dan extra traag, omdat ik zuinig wil zijn op dit cadeautje. Ik zou zo’n brief dan ook nooit weggooien!
      letter-447577__340
    • Een nieuw dessertje maken voor vrienden en merken dat het een schot in de roos is: bakken en kokkerellen is fantastisch als je er de tijd voor hebt, en als ik dan ook nog mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen en smaken kan linken aan het feit dat ik vrienden graag vet mest – tja, dan weet je dat het een goeie dag was!
      IMG_20160214_131400

     

    Ps- Disclaimer: mijn vrienden zijn niet vet. Dus misschien doe ik mijn werk niet goed (genoeg). Iets om over na te denken, terwijl ik een kookboekje open sla.

     

    Van welk eten worden jullie blij?

     

    Microscopisch fijn #3

    3 reacties

    quote

     

    Soms lopen dingen niet volgens plan. Soms is het iets van roeien en riemen. Of was het pompen en zuipen? Ik ben een beetje in de war (nochtans heb ik noch het één, noch het ander gedaan).

     

    Maar net dan is het belangrijk om het fijne te blijven zien. En dat was er. Er waren zoveel mooie momenten de voorbije twee weken. We hebben veel vrienden teruggezien, en ook plannen gemaakt voor de vakantie. We hebben weer heel wat familietijd achter de rug, met een grote barbecue bij de ene familie en een doop bij de andere ‘kant’.

     

    Van die grote evenementen kan ik enorm genieten, al kosten ze natuurlijk ook de nodige energie. De kleinere dingetjes kosten geen energie, maar geven een klein piekje in het geluksgevoel. Ik lijstte ze al een paar keer op (hier en hier) en wil er graag een traditie van maken.

     

    Bij deze, een lijst van de microscopisch fijne dingetjes die mij blij maakten:

    • Buiten stappen na een avondvergadering en merken dat het nog licht is (21u30).
    • Zoonlief die erop staat dat we buiten op het terras eten
    • Nét thuis zijn wanneer het online bestelde pakje wordt geleverd
    • Een grote kom fruitsla, die ik niet zelf heb moeten snijden
    • Even checken of we nog goed zitten wat betreft energieleverancier, en zorgen dat we 300 euro zullen besparen volgend jaar
    • Op frisse lakens gaan liggen na die eerste koele(re) avond na een hittegolf
    • Op een familiefeest ontdekken dat de appelcake DE appelcake van mijn oma is, na 29 jaar zonder deze heerlijkheid
    • Het handgeschreven recept van die beroemde appelcake van mijn oma krijgen, schrijffoutjes en notities in een andere kleur incluis

     

    Een glimlach kan ik niet onderdrukken als ik aan die momentjes denk.

    Ik neem me voor geregeld zo’n boeketje samen te stellen.
    Net door ze te plukken, zullen ze nooit verwelken.

     

    Microscopisch fijn #2

    3 reacties

    Ik zit op mijn terras waar het na een verzengende dag eindelijk draaglijk lijkt te worden. Laptop op schoot, voeten in het opblaaszwembadje. Twee sandaaltjes maat 25 en een klein blauw shortje getuigen nog van het prettig gespetter dat hier twee uur geleden plaats vond.

    IMG_0492

    Het mag duidelijk wezen: er zijn ergere plaatsen om te schrijven.

     

    Ik ben één watermeloen-kokos-smoothie verwijderd van de perfecte omgeving om een ‘microscopisch fijn’ lijstje op te stellen.

     

    *verdwijnt drie minuten*

     

    Zoals ik al zei, de perfecte omgeving om een microscopisch fijn lijstje op te stellen *slurp*.

     

    Wat waren die kleine dingetjes die de voorbije dagen de boel opvrolijkten? Die net dat tikje extra energie gaven? Die me deden vergeten dat ik de laatste dagen achtervolgd wordt door hoofdpijn?

     

    Ik som ze graag op.

    • Dat de poort van de parking open stond toen ik eraan kwam, zodat ik niet moest uitstappen om de code in te geven (altijd handig!)
      .
    • Een mooi complimentje van een collega, dat echt over mij als persoon ging
      .
    • Een brief uit het buitenland, mét supercool glitter postpapier! Ik herhaal: glitter postpapier! Oh, die tijd toen je een hele verzameling postpapier had, en elkaar schrijven altijd met pen en postzegel gepaard ging.
      briefpapier
      .
    • In het maatje kleiner passen
      .
    • Een opgeruimde schuif met alle diepvriesbakjes (103 verschillende maten en vormen, schat ik)
      .
    • Toen ik zag dat er een nieuw seizoen is van ‘Grace and Frankie’ op Netflix – een serie die me aan Boston doet denken, omdat ik het daar heb leren kennen (en verslonden)
      .
    • De terraslantaarns met kaarsjes, die we als kerstcadeau kregen, eindelijk kunnen gebruiken tijdens een barbecue met vrienden – heerlijk gezelligIMG_0491

     

    Waar moesten jullie om glimlachen deze week?

    Of wat bracht dat mini-yes-momentje?

    Doodgewone dingen

    8 reacties

    Ik ben zo iemand die dingen ziet. Kleine dingen.

     

    Misschien moet ik even specifiëren. Er zijn namelijk ook heel veel dingen die ik niet zie. Als een vriendin vijf kilo is afgevallen (of bijgekomen!) bijvoorbeeld… kleine kans dat ik dat merk. Als er nog stof ligt onder de kast wanneer de poetsvrouw is geweest… ontgaat me waarschijnlijk. Dat mijn auto immens vuil wordt… moet ik eens op gaan letten.

     

    Maar ik zie wel de nieuwe oorbellen van mijn collega. De ring die plots aan een vinger verschijnt. Het trekje om de mond van iemand die ‘ça va’ zegt, net niet overtuigend genoeg. De nieuwe muggenbeet op het been van zoonlief. Dat kleine detail op het trouwfeest.

     

    De eerste blaadjes in de lente. Een mooie boom. Een grappige wolk. Ik kan daar blij van worden. Van kleine, doodgewone dingen.

     

    Ik lees dus ook heel graag de rubriek in De Standaard Magazine, waarin een Bekende Vlaming zijn lijstje maakt van die dingen die hem/haar vrolijk maken. En toen ik zag dat de schrijfster van die stukjes, Kelly, op haar blog uitnodigt om hetzelfde te doen, dacht ik: gaat-ie!

     

    Mini-disclaimer: vrienden, familie en gezin, uiteraard maken die me vrolijk. Maar daar gaat de helft van deze blog al over. Ik wil nu even inzoomen, op kleinere, bijna microscopische zaligheidjes.

     

    Vijf doodgewone dingen die mijn hart deden zingen deze week:

     

    • Een beetje wasabi in je sojasaus mengen en weten dat je nog al je sushi te goed hebt
    • Als je alle was opvouwt en alle sokken hebben hun ‘partner’ nog
    • De eerste keer buiten eten in de lente
    • Het gevoel van pas gepoetste tanden
    • In de Albert Heijn rondlopen en de tijd hebben om op onderzoek uit te gaan

     

    Ik gaf op nieuwjaar een grote glazen bokaal cadeau, samen met 400 post-its. Met als motto: Niet elke dag is goed, maar er zit iets goed in elke dag. En ik nam me voor om ook elke dag dat kleine goede momentje bij te houden.

    bokaal

    nl.metrotime.be

    Tot nu toe bleef het bij een voornemen, maar misschien is dit een mooi begin?

     

    Welke doodgewone dingen maken jullie blij?

    Kleine dingen

    1 reactie

    Af en toe krijgen we het Standaard Magazine mee als leesvoer. Zelf kopen we krant noch magazine, maar af en toe wilt een mens wel eens bladeren, nietwaar. Eén rubriek trekt altijd mijn aandacht, lees ik een paar keer opnieuw. Een al dan niet bekende Vlaming somt tien kleine dingen op, waar hij of zij echt van kan genieten.

     

    In tijden van burn out, stress en de Trumpisatie van de wereld, is dat misschien wel hetgene waar we niet genoeg stil bij staan. Mindfulness, in een wollig woordje. Alleen al nadenken over mijn eigen fijne lijstje, maakte me al vrolijk – bij deze!

     

    1. Als ik me net hebt ingegraven onder het donsdeken, nog tussen slapen en waken, en het begint zachtjes te regenen op het dak. En ik lig heerlijk binnen.
    2. Die eerste sneeuw van het jaar – ik kán niet blijven zitten, ik moet echt even naar het raam om de dwarrelende vlokjes te bewonderen.
    3. De eerste slok koffie van de dag – bij voorkeur in een kop die perfect in de hand ligt en een vrolijk kleurtje heeft
    4. Als ik ventje ga ophalen in de crèche: hij is nog keihard rond een speelhuisje aan het crossen, schaterend, of hij danst in het ballenbad. Dan ziet hij mij, en komt met zijn armpjes uitgestoken naar me toe gelopen voor de beste knuffel ever.
    5. Als ik een echte brief krijg van iemand, totaal onverwacht.
    6. Als ik wakker word op een maandagochtend, en besef dat het nog een verlofdag is.
    7. Als ik vanuit de douche een lege fles shampoo richting vuilbak keil, en scoor.
    8. Als iemand op een onmogelijk moment een ‘onmogelijk’ iets wenst (zoals: had ik nu maar een veiligheidsspeld hier op deze boswandeling), en ik dat kan tevoorschijn toveren.
    9. Als manlief de perfecte cappuccino maakt voor mij, terwijl hij zelf geen koffie lust.
    10. Wanneer de herfst opeens een versnelling kouder schakelt, maar mijn voeten ’s avonds in de zetel worden warmgehouden door één van onze pluizige viervoeters van de feliene oriëntatie.

     

    Wat staat er op jullie fijne lijstje?

    cappu

    Schilderijtje

    Een reactie plaatsen

    Iets vroeger dan ideaal zou zijn, hoor ik een verwarde schreeuw. Buiten waait het warm, in de slaapkamer is het donker en koel. Ik hef hem uit zijn bedje, sussend. Ik neem niet eens de tijd binnensmonds te vloeken dat ik dat niet rugsparend heb gedaan. Ik neurie het avondlied, wieg hem zachtjes heen en weer. Zijn hoofd zakt op mijn schouder. Het blijkt een schijnbeweging, als ik hem weer in zijn bed wil leggen. Met een snokje trekt hij zichzelf weer wakker.

    Dan maar samen op het grote bed. Ik doe mijn ogen dicht, omdat ik weet dat hij me in de gaten zal houden, en hoop dat hij mijn voorbeeld volgt. Mama slaapt, nu jij nog. Hij rolt nog wat heen en weer, altijd tegen me aan, en dan zie ik door mijn wimpers dat zijn oogjes langzaam dichtvallen. Zijn hoofd ligt op mijn arm. Dat bemoeilijkt de aftocht zodadelijk aanzienlijk. Ik overweeg mijn opties. De airco zoemt.

     

    Het is dinsdagmiddag, kwart over twee. In de oven staat het eten klaar voor vanavond. De namiddag zindert, er kan vanalles, maar niets moet. We kunnen naar de speeltuin. We kunnen naar de winkel. We kunnen samen een dutje doen.

     

    Dit ga ik missen. Niet denken aan later, blijven bij nu. Schets het in je hoofd, voor alle zekerheid. De zinnen rijgen zich aan elkaar. Ik kijk naar mijn zoon, 14 maanden wonder. Hij ademt wat dieper, zijn arm zakt naar beneden. Hij maakt een smakkend geluidje. Het lijkt of hij lacht. Ik moet dit opschrijven. Nee. Niets moet. Ik kan dit opschrijven. Of niet. Dan hoop ik dat het toch blijft zitten, tussen de bladzijden van mijn geheugen. Als een postkaart met gekrulde randjes.