Wow, die herfst meende het wel. Meteen met de deur in huis, zeggen ze dan. Letterlijk hier, want onze voordeur doet soms onverwacht open als de wind hard genoeg bonkt. Opeens dus een openzwaaiende deur in de gang. Weer een jaar van mijn leven weg, seg.
Met dit weer combineer ik des te liever twee van mijn favoriete hobby’s: koffie drinken en kletsen. Vandaar dat ik een nieuwe maandelijkse date voorstel: onze koffie klasj.
Koffietje?
Dus zet je! En vertel eens, wat kan ik je schenken? En iets erbij? Stukje taart? Koekske?
Ik ben een paar weken geleden overgeschakeld naar demi cafeïne, omdat mijn koffieconsumptie nogal de pan uit swingde (ook wel gelinkt aan mijn vermoeidheid). Op die manier kan ik nog steeds mijn drie kopjes opslurpen, maar denkt mijn lijf dat het er maar anderhalf zijn. Perfecto.
Deze zomer heb ik ook hectoliters icetea gemaakt. Zoooo lekker! Ik heb verschillende theesoorten geprobeerd, maar de favoriet is momenteel nog altijd de groene thee met veenbessen van de Aldi. Eens afgekoeld doe ik er wat limoensap bij en wat zoetstof – en vaak drink ik dat dan half om half met spuitwater en zeg ik bij mezelf: op café zouden ze daar 4 euro voor vragen. En dan smaakt dat nog beter.
What’s new?
What’s new? Ja, inderdaad, die brace aan mijn rechterhand. Na maanden van af en aan pijn hebben aan mijn duim, ibuprofen en kine oefeningen, ben ik naar een handchirurg geweest. Die wist me te vertellen dat het de quervain was die me irriteerde (nog nooit van gehoord), en dat dat niet vanzelf zou overgaan. De oorzaak? Wel, hij sprak van drie groepen van mensen die daar vaak last van hadden: mensen in de horeca, mensen met jonge kinderen, en mensen die chemo hadden gehad. Nou ja…
De makkelijkste oplossing was een brace, die ik minstens zes weken moet dragen. Ze hebben die op maat gemaakt dus dat is officieel mijn eerste op maat gemaakte accessoire.
Sport
Langzaam aan ben ik weer wat sport in mijn leven aan het introduceren. Gisteren kwam ik tot de geweldige conclusie dat ik niet aan les 6 zat van Start to Run, maar les 7. Zo blij dat ik was. Ik ben trouwens in de regen gaan lopen. Ik vind wel dat ik daarvoor dubbel zoveel calorieën zou mogen kwijtspelen!
En op woensdagavond doe ik nu yoga, vlak bij huis. Het is van het hééééél rustige genre, maar dat doet ook wel deugd. Als ik mijn koppeke even stil kan zetten.
Repair Café
Zo een vijf jaar geleden sprongen onze katten op de buffetkast – wat ze normaal gezien nooit deden (of toch niet dat wij het merkten). De barometer die ik van mijn groottantes had, viel op de grond en werkte niet meer. Ik was er echt het hart van in. Jarenlang heeft dat ding niet werkend in de kast gestaan – af en toe nam ik het mee naar een horlogewinkel, maar niemand wilde er ook maar aan beginnen.
Toevallig zag ik op facebook dat er in onze gemeente een Repair Café werd georganiseerd, waar je dingen kon laten maken. Dus ik met zoonlief en barometer naar daar. Voor de barometer, niet voor zoonlief, die gaat nog prima.
De man die naar het mechanisme keek, had ook nog nooit zoiets gezien. Hij prutste er een beetje aan, en wilde het toen ijken. Dus gingen we googlen in welke eenheid de luchtdruk stond, en hoe dit relateerde met hectopascal (de normale eenheid van luchtdruk), waarvan we de waarde van de dag vonden op de site van het weerstation van de gemeente. Dan was het afwachten of de barometer écht werkte.
En de dag erna was de wijzer gezakt! Dus goed nieuws en slecht nieuws, mensen!
1/ goed nieuws – de barometer is gemaakt en ik ben daar belachelijk blij mee
2/ de barometer ‘is af’ wat wilt zeggen dat het schoon weer eventjes gedaan is.
Carwash
In de categorie ‘vrij eenvoudige dingen waar ik belachelijk blij van werd’ zit ook de carwash. Ik ben geweest, heb ook de binnenkant van de wagen gepoetst, en moest eens hard lachen toen aan de uitgang stond ‘Tot volgende week’. ‘Tot volgend jaar’ is realistischer maar zo lang het duurt geniet ik wel van mijn propere wagen.
Scotty
Tot slot heeft onze rosse kater Scotty ons wat grijs haar bezorgd door op te duiken met een rare kale plek op zijn nek. Hij moest toch naar zijn jaarlijkse controle bij de dierenarts en die vond ook allemaal korstjes op zijn buik. Dus een week antibioticapillen, die hij gelukkig verslindt zo lang ze maar in een stukje kippenwit zitten.
Maar nu leek die kale plek toch weer rare proporties aan te nemen. Wat steekt dat beest toch uit? Deze week maar opnieuw een afspraak maken bij de dierenarts dus…
Janie meldt hierbij dat haar broer een aansteller is.
Scotty, vermeende aansteller
Janie, die daar niet over twijfelt
Zo, dat was het voor deze keer. Geniet nog van de nazomer die deze week misschien toch even komt piepen!
Houden jullie van de herfst? Of is het een moeilijk afscheid van de zomer?
