Soms hoor ik iets en versta ik iets anders. En wat ik versta, gaat een eigen leven leiden in mijn hoofd. Ik raak er van overtuigd dat dat andere woord echt zou moeten bestaan.
Dit keer klonk het liedje van Kommil Foo – ‘Ruimtevaarder’.
Dat hoorde ik, maar ik verstond iets anders.
Ruimtevader
De gedachten en associaties tuimelden over elkaar.
Ik dacht aan moeders en vaders, aan hoe mensen die een zwangerschap verliezen, geen naam hebben. Kinderen zonder ouders zijn wezen, maar wat zijn ouders zonder kinderen? Of die nog een kindje wensen?
Wensouders. Ik wens, ik wens…. Met een kaarsje. Wereldlichtjesdag.
Ik wacht op een vallende ster –
Sterretjesouders. Ik vind het moeilijk dat op ons toe te passen. Ik ken sterretjes, en sterretjesouders. Maar hebben wij recht op die term? Onze verliezen waren altijd zo vroeg. We hebben geen namen, geen beeld. Het klinkt alsof ik me dat niet kan/mag toe-eigenen.
Hoe er bij verlies vaak aan de mama wordt gedacht, maar zoveel minder aan de papa. Die toch ook een boel hoop en dromen is verloren.
Mijn man als papa. Dat is van de mooiste dingen die ik ooit mocht meemaken. Weet ik eigenlijk hoe hij met al onze struggles omgaat? Anders dan ik, da’s zeker. Rationeler. En ik vind mezelf al een vrij rationeel persoon.
Is hij dan een sterretjespapa?
Of misschien wel –
Ruimtevader.
Echt prachtig dit.
LikeLike
Dank je wel. ‘t is een stukje uit het hart.
LikeLike
❤
LikeLike
Ik denk dat het voor vaders inderdaad zeker ook een pijnlijk verlies is!
LikeLike
Het is zeker zo dat het ook voor de vaders een verlies is en je hebt wel gelijk dat daar minder aan gedacht wordt.
LikeLike
Prachtig geschreven, echt waar. Even terloops: dat nummer van Kommil Foo is een van m’n favoriete kleinkunst-nummers.
LikeGeliked door 1 persoon
Goeie smaak! 🙂
LikeLike
Wat heb je het mooi opgeschreven op deze manier. Je merkt dat het recht uit je hart komt!
LikeLike
Heel mooi geschreven! Ook voor vaders is er verlies
LikeGeliked door 1 persoon
inderdaad!
LikeLike
Ik ben gek op dat nummer van Kommil Foo, maar wat heb jij er een mooie betekenis aan gegeven.
Nu ga ik wel nooit meer kunnen luisteren zonder ook ruimtevader te horen…
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry, not sorry 🙂
LikeLike
wat een lief en mooi blog is dit ! Hulde!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike
eigenlijk nooit bij nagedacht, maar het lijkt me toch wel dat beide net zo veel pijn en verdriet hebben, maar er misschien anders mee omgaan? Mooi geschreven stukje!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, hoe mooi geschreven!
En vroege of late verliezen, een verlies is altijd een verlies.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. En ja, dat is echt zo.
LikeGeliked door 1 persoon
❤
LikeLike
Prachtig geschreven heel mooi verwoord
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel, t is er eentje uit het hart!
LikeLike
Ik wilde hier vorige week posten dat je eens naar ‘Vlinders in haar buik’ moest luisteren. Ik heb dat op het laatste moment weggehaald, waarom weet ik al niet meer. Sinds vandaag is het een single. Elke keer weer janken voor mij! Vooral omdat er nu niemand naast me staat als dat verdriet naar boven komt!
LikeLike
Ik heb het vanmorgen ook gehoord – blijven zitten in de wagen tot ze het speelden. En het niet droog gehouden.
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: Linkjesliefde #7 – fiekefatjerietjes
Mooie overpeinzingen die aan het denken zetten (en ja het liedje zal nooit meer hetzelfde zijn)
LikeLike
Dank je.
LikeLike