Halloween, you love it or you hate it
Vanavond is het Halloween. Onze kostuums liggen klaar.
Dat was een vijftal jaar geleden echt wel anders; toen vond ik dat hele gedoe de avond voor Allerheiligen behoorlijk belachelijk. Je zag wat in Amerikaanse films en de commercie sprong erop en wilde er een cent uitslaan. Nee, Halloween, daar deden we niet aan mee.
Maar straks ben ik een duiveltje, manlief is een gevaarlijke piraat en krullenbol is het schattigste draakje dat je je kan indenken.
Wat er veranderd is? We hebben een échte Halloween meegemaakt, in Boston. En ik vond het ge-wel-dig.
We wandelden die avond rond in een wijk waarbij letterlijk élk huis een totale make over ondergaat die avond. Iedereen gaat er in de VS zo enorm in op, en omdat ze daar geen carnaval hebben, hoeven de kostuums niet altijd griezelig te zijn. Ja, er zijn grote spinnen, dansende skeletten en zombies à volonté, maar even goed zie je robots, een vrouw als een aap en haar baby als het banaantje, en trekken twee koks een omgebouwde bolderkar, die nu een soeppot met een kindjes-kreeft is. De traditie is dat een kindje voor zijn of haar eerste Halloween als pompoen verkleed is.
En al vind ik dat niemand een snoepje verdient die niets gezongen heeft, is ‘Trick or treat’ wel een algemeen aanvaarde uitdrukking over de oceaan.
Oorspong van Halloween
Hoewel we het nu zien als een typisch Amerikaanse feestdag, is Halloween ontstaan in Schotland. De Kelten vierden op 31 oktober Samhain, een soort eindejaarsfeest, omdat op 1 november het oogstseizoen eindigde, en de winter begon. Winter is coming, inderdaad!
Op Samhain stond de deur naar de onderwereld op een kiertje. De zielen van de overledenen konden een kijkje komen nemen. Daarom werden er feestmalen georganiseerd, waarbij een plaats aan de tafel werd vrijgehouden.
Maar ook demonen en ander creeps konden door de deur, en die moesten afgeschrikt worden – vandaar het gebruik om je te verkleden. Al geef ik toe dat een banaankostuum weinig afschrikwekkend is.
Christenen bakten op de vooravond van Halloween zielenkoeken, die opgehaald werden door kinderen en armen. Elke gegeten koek stond voor een ziel die bevrijd werd uit het vagevuur.
Feestje
Dus je begrijpt, waarom wij nu in vol ornaat naar het Halloweenfeestje van onze buren vertrekken. ’t Is een kwestie van geen keus hebben. Er zijn brownies. En zielen die wat hulp nodig hebben.
Vieren jullie Halloween?
Boston, baby! 
Wij deden gisteren mee, compleet met het eten van brambrack waarin een ring verstopt zit 🙂
Hier zijn de ouders meestal niet verkleed, trick or treat zeggen is, samen met thank you en happy Halloween, genoeg, niemand zingt of vertelt mopjes om snoep te verdienen en de kinderen mogen vanaf een jaar of negen helemaal alleen op pad, dus het was misschien wel de laatste keer dat we mee op trot gingen…
Samhain komt uit Schotland, Ierland en Normandië, aangezien het een weidverspreide Keltische traditie was. Aangezien er heel veel Ieren naar Amerika gingen om de armoede en Britse overheersing te ontvluchten (om daar dan vaak ook als tweederangsburgers behandeld te worden), zijn ze er hier best trots op dat ze aan de basis liggen van zo’n groots feest. Ze benadrukken dan ook dat het feest een Keltische oorsprong heeft voor het gekaapt werd door de Amerikanen (een beetje zoals dat Sinterklaas de oceaan overstak en terugkwam als Santa Claus). De kinderen leerden op school ook een Iers halloweenliedje waar ik helemaal niks van versta 😉
Hoe dan ook, ik hoop dat het gisteren leuk was!
LikeGeliked door 1 persoon
Haaa, interessant, de taart met ring kende ik nog niet. Dat van dat zingen is gewoon omdat wij vroeger nieuwjaarke zoete gingen zingen, of driekoningen, en ik nu het gevoel heb dat je moet zingen om je centje/snoepje te verdienen 😀 Het was echt heel leuk gisteren! We stonden er alle drie gezond, heel anders dan vorig jaar, en dat alleen al maakte het prachtig.
LikeLike
Nee. Wij vieren niet mee. Ik blijf het artificieel vinden en in tegenspraak met 1 november. Niet dat ik met 1 november op zich hoog oploop. Ach. Het is wel een teken dat, net als met winkelstraten die uniformer worden de globe rond, dat ook voor “herdenkingen” en tradities het geval wordt.
LikeLike
Vroeger vond ik dat we die “buitenlandse” traditie niet moeten overnemen. Maar nu ik kleine kindjes heb, vind ik het wel tof om hen even te verkleden en een brandende uitgekerfde pompoen is best gezellig.
Maar ik was wel heel even verrasd en verward toen er ook echt voor de allereerste keer aan onze deur gebeld werd en er daar een 4-tal met Scream maskers voor mij stonden. Gelukkig had ik wel wat snoep in huis.
Voor mij mag het hier wel, beetje low-profile zolang we onze andere eigen feesten niet verliezen. Iets meer vieren, waarom niet :). Maar we zullen het nooit zo goed kunnen als in de Angelsaksische landen.
LikeLike