Op drie dagen Londen kan je wel wat beleven. De verschillende hoogtepunten van zowat elke citytrip, een musical van de beste soort (met héél veel tapdansen en nog meer bling bling – 42nd street), dat stond zeker allemaal op ons lijstje.

Maar we wilden ons ook onderdompelen in een typische Britse traditie: de afternoon tea. Volgens de overlevering ingevoerd toen een hertogin in 1840 een hongertje kreeg rond 16 uur, is de afternoon tea een traditie geworden waarbij een pot thee gecombineerd wordt met hartige hapklare boterhammetjes en kleine zoetigheden. Dit alles wordt geserveerd op zo’n étagère van drie bordjes boven elkaar, om plaats uit te sparen op tafel.

Goed, een lekker kopje thee, komkommersandwiches en scones met rozijntjes, maar bovenal een excuus om een extra maaltijd te introduceren tussen lunch en diner? Count me in!

Als het goed genoeg is voor de hertogin, is het goed genoeg voor mij!

Nu waren we uiteraard niet de enige toeristen die graag van deze Britse traditie wilden proeven. De Britten weten dat ook. De prijzen die hier en daar worden gevraagd, zijn dan ook ietwat hallucinant. Goed, je krijgt wat kleine hapjes, en misschien is de thee zelfs à volonté (à volonthee? sorry stom grapje), maar 50 pond per persoon? Halloooo, thanks but no thanks.

Bovendien zijn dat de chiquere etablissementen, waar je niet zomaar komt aanwaaien in sneakers en een jeansbroek. En laat dat nu net de enige outfit zijn die we in onze koffer hadden gepropt. Tja, wat draagt een mens op een citytrip?

Ik had dus naarstig gegoogled naar een plek waar we a) binnen mochten op stapschoenen, b) geen arm en been kwijt waren voor wat thee met lekkers en c) toch geen karton te eten zouden krijgen.

Ik landde op het restaurant van het British Museum. Dat viel volgens mijn reisgenoten heel goed, want zo konden we ook het museum bezoeken, en daarna van de afternoon tea genieten. Bovendien was de toegang tot het museum gratis.

Ik ga hier iets bekennen, waardoor ik misschien niet zo intelligent overkom, of kunstzinnig, maar… musea en ik…. Nee. Nope. Geen goeie combinatie. Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar ik ben zelden geboeid door een verzameling kunstvoorwerpen of schilderijen, en nog minder door een hoop antiek.

Maar goed, je bent samen op citytrip dus je gaat mee hé. En je denkt: straks komt de thee. En scones met clotted cream & strawberry preserve. Okee, dan kan ik wel wat oude borden aan.

Nu blijkt het British Museum zelfs voor mensen die wél eens graag een museum bezoeken, niet echt geslaagd. Het is een verzameling van van alles en nog wat, de samenhang is volledig zoek. Je hebt de hal van Egypte (Okee, die sarcofagen zijn cool), de hal van het geld (oude muntjes), de hal van de tijd van 1980 tot nu (echt, zo’n telefoon met een draaischijf, die stond gewoon in onze gang, kunnen we aub afspreken dat dingen die in mijn huis stonden, niet in een museum horen).

Wat ik geleerd heb in het museum? Hoofdzakelijk dat mijn trui enorm aan het pluizen was aan de binnenkant. En dat ik bij een soortgelijke ontdekking opeens echt niet anders kan dan al die pluizenwebben er één voor één beginnen af te trekken, tot een bolletje te rollen tussen mijn vingers, en in de hallen rond te schieten.

Ik heb echt geprobeerd, zo geïnteresseerd rondkijken, ik begon met een kaartje te lezen, maar nee, het kwam toch snel weer neer op die pluizen. Hey, ik zeurde nergens over, en hield me in stilte bezig. Ideaal.

Ik was dus ontzettend blij toen we eindelijk de weg naar het restaurant zochten. Afternoon tea, here we come!

Tot we daar aankwamen en bleek dat het restaurant om 17u sloot (Het was 17u05). Pardon? Hoe kan een restaurant dat afternoon tea serveert nu sluiten om 17u? Sinds wanneer loopt de namiddag maar tot 17u?

Ik was echt ontzettend teleurgesteld! Had ik daarvoor al die oude vazen getrotseerd? Ba-len (als een Engelse stekker)!

We besloten de volgende dag (onze laatste dag in Londen) de jacht op thee verder te zetten.

Dus, als je ooit in Londen bent, en je denkt, afternoon tea in het British Museum lijkt me gewoonweg heerlijk…

… volg dan gewoon de groene pluizenbolletjes naar het restaurant.

En laat me weten hoe het was, OK?