Bijna moederdag

‘Hoera, bijna moederdag’

’10 tips voor een origineel moederdaggeschenkje’

‘20% korting op alle foto artikelen voor moederdag’

‘Zondag is het moederdag! Bestel nu!’.

Ik heb geen kalender nodig om te weten wat er dit weekend aankomt. Even mijn mailbox of Facebook openen is al meer dan voldoende.

Zeven jaar lang was moederdag een verloren dag voor mij. Ik had er 27 mogen vieren, en toen werd mijn abonnement stopgezet. Of zo voelde het toch. Ik werd uit de club gezet, of werd lid van een nieuwe club. Want zo noemden we dat op het werk, onder ‘lotgenoten’. De club van mensen die een ouder hadden moeten afgeven. De club waar niemand lid van wilt zijn.

Na zeven jaar werd ik zelf mama. Moederdag kreeg een nieuwe invulling. En na vijf jaar opnieuw. Mama zijn zonder mama, dat is … iets. Moederdag vieren zonder mama, ook.

Ik denk vaak aan mijn moeder, en dat is niet minder geworden door kinderen te krijgen, integendeel.

Wat een oma zou ze zijn. Het huis zou ze behangen met hun foto’s. Een kast vol knutsels en tekeningen. Ik zou ongegeneerd mogen stoefen over die schatjes van mij, zodat zij dat ook zou kunnen doen, aan al wie het wilde horen – en aan de rest ook. Ze zou overdrijven met cadeautjes, snoepjes en met dingen waarmee je niet kan overdrijven – zoals knuffels en verhaaltjes.

En omdat ik geen foto’s op een muismat kan laten drukken voor haar, omdat bloemen moeten neergelegd worden en niet afgegeven – bedacht ik me wat ik wél kon geven.

Haar herinnering, aan mijn zonen.

Dus zal ik haar kleinzonen vertellen over haar, over wie en hoe ze was, algemene kenmerken en kleine typische dingetjes, grappige anekdotes, gewoontes, uitspraken en stokpaardjes. Ze zullen het gevoel hebben haar toch te kennen, misschien zelfs te missen.

Zo zal ik deze zondag mijn moeder vieren, door haar bij ons te houden, ‘in ons hartje‘ zoals Krullenbol het zo prachtig zegt.

Wist je dat oma….

mij elke avond een verhaaltje voorlas, met meestal ook nog een zelfgemaakte rebus erbij?
expres vals zong bij ‘slaap kindje slaap’ omdat ze wist dat ik daarvan de slappe lach kreeg
altijd geiten en andere dieren tekende met streepjes als poten, om bovenstaande reden – ik moet nog altijd lachen met de ‘stokkepotengeit‘.
nooit weigerde als ik haar vroeg om een appelsien voor mij te schillen, al was ik 25 jaar?
in het begin niet wist hoe je een nieuwe e-mail moest beginnen, en dus altijd vroeg om een mail te sturen, zodat zij erop kon antwoorden (want die knop wist ze wel zijn)
elke avond vers eten maakte, terwijl we vaak pas om 18u of later thuis waren – ik weet nog altijd niet goed hoe ze dat deed
ons nooit veel regels oplegde, en nooit strafte. Toch werden we geen hooligans.
zelf haar mama verloor twee jaar voor ze trouwde. Twee jaar thuis bleef toen mijn zussen werden geboren. Ziek werd toen haar kinderen klein waren. Voor iedereen zorgde in haar omgeving. – er zijn zoveel overeenkomsten met mijn eigen leven dat ik haar zoveel had willen vragen.
gek was op jullie papa, hij kon niets verkeerd doen in haar ogen. Ik zei wel vaker al lachend, dat ik diegene was die zou ‘buitenvliegen’, mochten we ooit uit elkaar gaan.
vaak de wijze woorden sprak ‘kalmte alleen kan u redden‘. Ik zeg dat dikwijls tegen mezelf, als ik me over iets kleins aan het opboeien ben. Kalmte alleen kan u redden.

Oh, en ze zei ook ‘goed tussen je tenen afdrogen na de douche‘. Ik geef het maar mee.