Het snapshot, zelfst. nw., meervoud: snapshot/s. Momentopname of snel gemaakte foto van iets of iemand.

De badkamer is lekker warm.

Krullenbol zit in bad. Hij speelt met plastieken dino’s. Die maken de badrand onveilig.

Babybroer ligt op het verschoningskussen. Ik was hem voorzichtig met het zachte washandje. Hij vindt het allemaal prima.

Ik kondig aan dat Babybroer eraan komt. Hij mag in bad, naast grote broer, afgespoeld worden. Hi-la-risch vindt hij dat. Er wordt gespetterd dat het een lieve lust is. Hij slaat zo hard op het water dat alles en iedereen nat gespletst wordt. En ondertussen giert hij het uit van de pret. En omdat hij zo hard lacht, lachen Krullenbol en ik ook.

Ik vis hem uit bad, wat hij minder leuk vindt. Gelukkig is de handdoek met kap zacht en warm.

Krullenbol wilt broers aandacht houden. Hij is in se een entertainer (van wie zou hij het hebben?) en Babybroer een dankbaar publiek.

Hij gooit een dino tegen de muur naast het bad. Die stuitert weer het bad in.

Babybroer ziet dat. Eén seconde is het stil. Dan begint hij onbedaarlijk te lachen. Echt te schateren. Een helder, klaterend geluid, als het mooiste instrument.

Krullenbol ziet zijn kans schoon en gooit de dino opnieuw, en opnieuw.

Babybroer schatert en schatert. Hij komt amper bij. Krullenbol lacht mee. Ik lach mee.

Ik lach tot ik ween. Ik ben helemaal hier, in de badkamer, met één zoon in mijn armen, en één zoon in het bad, en iedereen die lacht en lacht met dino’s die in het water vallen.

Er is alleen maar wij in een badkamer die galmt van plezier.

Ik denk: ‘dit is het. Dit is hoe pure vreugde voelt’.

En ik neem een snapshot. In mijn hoofd.