Hallieee hallooo! Hoe gaat het? Aan het bekomen van de hittegolf, of nog aan het dobberen in een zuiders zwembad?

Je treft me in elk geval in Toscane, voor deze koffieklasj. We zitten in een dorpje, enfin, niet eens een dorpje, een paar huizen, op een onwaarschijnlijke locatie – waar ik later zeker nog meer over vertel.

Wat wil je drinken? We hebben niet zo veel in huis vrees ik – al kan ik altijd koffiezetten, en heb ik toch een paar light limonades op de kop weten te tikken. Onder andere eentje met gember, als je je avontuurlijk voelt. Oh, maar ik heb wel een alcoholvrije ‘gin’, die heet ‘No ghost in a bottle’ en is echt wel een aanrader. Saluté!

WORK & HOLIDAY

Het is al duidelijk: juli valt uit elkaar in twee delen: het deel voor de vakantie (tot de 18^de), en de vakantie. Die eerste weken waren nog best wel pittig- het overwerken van juni liet zich nog erg voelen, en ik had gehoopt om in de iets rustiger periode wat administratieve achterstand in te halen, maar helaas pindakaas, werd me gevraagd een paar stevige analyses te maken die me dan weer zoet hebben gehouden tot vlak voor ik mijn out of office instelde.

En toen stouwden we de wagen vol en vertrokken we om 4u20 ’s morgens naar Toscane. Ik zou hier graag heel idyllisch over doen, over dat ‘de vakantie op dat eigenste ogenblik al begonnen was’, maar we kwamen van de ene file in het andere ongeval terecht en hebben 20 uur gereden over 1350 km. Het is dat Krullenbol zo immens flink was, dat we hebben kunnen doorrijden. Anders hadden we zeker ergens moeten blijven logeren.

Wij zijn er wel redelijk zen bij gebleven, wat het toch minder irritant maakte dan het klinkt.

(Ja, dat blijven logeren onderweg hebben we ooit nog wel eens gedaan, maar dat was me eerlijk gezegd niet bevallen. Ik had het gevoel twéé volle dagen onderweg te zijn. Daarom probeerden we het nu op één dag. Da’s niet helemaal gelukt, aangezien we om half één ’s nachts zijn aangekomen).

KRULLENBOL

De eerste week van juli ging Krullenbol naar een turnkampje van zijn turnclub, samen met zijn beste vriendje. Gelukkig was het toen nog geen 40 graden, het was nl. de hele dag in een sporthal te doen. Op vrijdag deden ze een kleine dansvoorstelling waarbij nog maar eens gebleken is dat ritme zeker langs vaderskant wordt doorgegeven – er stond er maar één zo te shaken met zijn achterste en te zwaaien met zijn armen, en dat was die van ons natuurlijk!

Dan had ik twee dagen voor ons vertrek een dubbele afspraak gemaakt bij de oogarts, voor Krullenbol en mezelf. Voor hem, omdat op het CLB (medisch onderzoek) gezegd werd dat het een randgeval was, maar dat we misschien toch zijn vertezicht eens moesten laten checken. Voor mezelf, omdat ik merkte dat ik de laatste tijd toch ook niet meer zo perfect zag.

Krullenbol telde de dagen af, want sinds zijn beste vriendje een bril draagt, heeft hij natuurlijk oooooook een bril nodig. Ik was ervan overtuigd dat ik het ging mogen uitleggen dat ik wél een bril zou krijgen, en hij niet.

Nu, daar kreeg ik mooi ongelijk. Er werd een licht astigmatisme vastgesteld, en mijnheertje mag dus een bril gaan uitkiezen na de vakantie (alweer worden de dagen hier afgeteld tot we in België de bril- zéker een RODE, mama – kunnen gaan kiezen). Ikzelf mag er ook eentje, maar eigenlijk is het beter gesteld met mijn ogen dan ik dacht, en zal de vermoeidheid ook wel parten gespeeld hebben in mijn wazige blik op de wereld.

FEESTJES

Ook in juli hadden we wat feestjes op ons programma.

Mijn schoonouders waren 40 jaar getrouwd en dat werd natuurlijk gevierd. Uiteraard werd er voor zo’n gelegenheid nog één en ander in elkaar gebokst, zijnde een krantje met allerlei getuigenissen over het paar en weetjes over hen en over huwelijken in het algemeen, en een liedje, gebracht door de kinderen en schoonkinderen.

De week nadien was het de babyborrel voor ons jongste neefje en had ik, als fiere tanti, beloofd wat taarten te bakken. Het werd een koekiemonstertaart met M&M’s als verrassing binnenin, en een oreo cheesecake, iets dat ik al wilde maken sinds ik het voor het eerst zag in Amerika, en wat ik nu ook van mijn back it lijstje kan schrappen.

En wat nog meer was – het werd geen nachtwerk en er waren geen zenuwinzinkingen nodig om de taarten af te krijgen. Manlief was zo trots op mij. Héhé.

RUST

Soms kijk je zo hard uit naar je vakantie, je telt de dagen af, je bereidt het weken voor (mannen niet natuurlijk, die verwachten dat alles gewoon op ‘magische wijze’ in huis is de avond voor je vertrek, hoezo, voorbereidingen?), je verwacht dat het de stress van de weken en maanden voordien gaat wegwassen… en dan kan het wel eens dat je daarin wat teleurgesteld wordt. Hoe kan een vakantie alles zijn wat je ervan gehoopt hebt?

Tenzij… het dat toch gewoon is.

Maar zoals gezegd, Toscane bezing ik zeker nog op een later momentje.

Nu ga ik me hier met mijn voetjes omhoog onder een parasolletje zetten, en naar jou luisteren. Tell me all – hoe gaat het ermee?

.

Wil je de vorige koffie klasjes lezen? 

Dat kan hier: koffie klasj september – oktober – november – december – januari – februari – maart – april/mei – juni