Ik ben tot de conclusie gekomen dat er iets raars aan de hand is met januari.

Aan de ene kant dacht ik: ‘het is nog te vroeg voor een koffie klasj, zo midden in de maand’.

Tegelijk zag ik vandaag een quote verschijnen: ‘het voelt alsof het 74 januari is’ – en boy oh boy, ik vond het zo herkenbaar. Die kerstvakantie is precies een half jaar geleden.

Tijd voor een koffie klasj dus!

Onder de kerstboom lag een french press voor mij. Heerlijk ding. Ik laat nu cafeïnevrije bonen vrij grof malen, speciaal voor mijn nieuwste gadget.

Kopje? Oh, en ik heb bananencakejes gebakken met krullenbol. Zonder suiker, maar wel met dadels. Echt geslaagd, al zeggen we het zelf!

Maar dus… de update.

Werk

Sinds begin januari werk ik nu twee volle dagen. Ik moet zeggen, die heropstart was best pittig. Het was echt weer een stap achteruit qua energiepeil enzo. Dat mijn hardnekkige verkoudheid al meer dan twee maanden hardnekkig is, helpt ook niet.

Gelukkig kan ik nog vrij goed recupereren tijdens mijn vrije dagen.

Dat mag ik dan ook niet té rooskleurig voorstellen, wanneer ik nog maar eens langs ga bij de controlearts van de groepsverzekering van mijn werk, én die van de CM. Want die beoordelen mijn gezondheid louter op wat ik zeg, en daar krijg ik dan wel weer wat stress van.

(De vorige arts die me in augustus zag, en die ik zelf heb uitgelegd hoe dat nu zat met die mola en dat je daar dus soms wel chemo voor nodig hebt, oordeelde op basis daarvan dat ik best al 75% zou kunnen gaan werken, zo acht maanden na de laatste baxter.)

Gezondheid…ook die van anderen

Hoeveel ik ook van sneeuw hou, de vlokjes hebben toch een paar slachtoffers geëist.

Mijn zus ging onderuit met de fiets, brak haar enkel en moest geopereerd worden. Mijn pa maakte ook een duik (gelukkig zonder veel erg, of hij wilt het niet toegeven) en mijn buurvrouw glipte vlak naast me de grond op, en heeft nu een duimbrace als elegant accessoire.

Niks met de sneeuw te maken, maar mijn nicht kroop door het oog van de naald en hield ons enkele dagen in serieuze spanning. Gelukkig ziet het er nu alweer beter uit. Iets met pollekes en kussen.

Bij onze vorige koffie klasj vertelde ik dat ik de eindejaarscorrida van Leuven zou lopen (4 km). En ik heb dat ook gedaan, in 28 minuten. Dat was stukken beter dan ik had gedacht, en het was eigenlijk best een emotionele toer.

Ik voelde dat het ging, dat ik het zou halen, en dat maakte dat ik af en toe een traantje moest wegslikken.

Toen mijn ventjes aan de finish stonden te juichen, was er geen wegslikken meer aan. Bijzonder gevoel wel, na het jaar dat wij gehad hebben.

Ik geef toe dat ik geen grote fan ben van in de regen of sneeuw joggen, maar we blijven toch de sportschoentjes aantrekken.

Die schatjes van mij

Manlief heeft het druk en dat zal nog wel even zo blijven. Ik probeer zoveel mogelijk op te vangen, gezond te koken, kortom de perfecte huisvrouw te zijn.

(Whahahahhaa, sorry, dat kon ik zelfs niet schrijven zonder te grijnzen. Laat ons het houden op: de perfecte thuiskok.)

Krullenbol is de max maar heeft het wat moeilijk met afscheid nemen – zelfs al is dat voor 20 minuutjes joggen. Het zal ook wel weer een fase zijn he. Als ik voor de vierde keer moet terugkeren voor ‘ééééécht het laatste kusje’ denk ik dat er ooit, veel te snel, een tijd komt dat het ‘hee maaaaaam, neee geen kus’ zal zijn.

Scotty en Janie

Op een woensdag wandelde ik met Krullenbol naar huis, en werden we gevolgd door een klein, ros katje. Ik kende dat katje al, want die volgt zowat iedereen in de buurt, en staat daar ook voor bekend – geen probleem dus.

Maar toen we binnen kwamen, zat dat katje ook gewoon in onze living! ‘Hij gaat mijn spoortjes opeten’ riep Krullenbol. Ik dacht gewoon aan hoe Scotty en Janie zouden reageren op de indringer. Not happy.

Dus gauw buiten gezet. En mij omgedraaid, en daar was ie weer, langs het kattenluikje gewoon naar binnen, en hup, de zetel op. Scotty kwam er toen net aan. Oh-owwww.

En keek en snuffelde.

En besloot dat het zijn energie niet waard was.

Ik was blij dat er geen mega cat fight van gekomen is, maar heb de indringer toch vriendelijk maar kordaat buiten gesmeten. En het kattenluikje op slot gedaan.

Je weet toch nooit, met die spoortjes.

Maar vertel eens, heb jij januari goed overleefd? Niet te veel last van blauwe maandagen, witte dinsdagen, en regenachtige vrijdagen?

.

.

.

Onze eerdere koffie dates kan je vinden op

• koffie klasj september – oktober – november – december