Ik zag de voorbije dagen onwillekeurig vaak een soort ‘voor en na’ compilatie verschijnen op de sociale media. Het bleek om een foto van tien jaar geleden te gaan, en een foto van nu. Ik heb nog even gezocht in mijn archief, en vond een foto waar manlief en ik stonden te blinken op een trouwfeest, in 2008.

En ik dacht: ‘ik heb dat kleed nog’.

Terwijl het stukken minder oppervlakkig zou geweest zijn om te denken: ‘ik heb die vent nog’ – maar dat geheel terzijde.

Ik ben iemand die eerder vooruit wilt kijken. Maar kom, voor één keertje. Want ja, ik ben veranderd op tien jaar tijd. Maar ik denk (of hoop) niet dat dat volledig van mijn gezicht af te lezen valt.

Januari 2009

• Ik heb één van de zwaarste periodes van mijn leven achter de rug.
• Ik heb nog niet zo lang geleden mijn doctoraat afgerond – waar ik heel fier op ben, want: zie nr 1.
• Ik denk dat het nu alleen maar steil bergop kan gaan met die carrière van mij en zie me binnen tien jaar absoluut als manager ergens
• Ik heb mijn streefgewicht bereikt en heb voor het eerst in mijn leven 10 km gelopen.
• Ik werk aan de VUB in Jette als wetenschapscommunicator en ik pendel ongeveer 2,5u per dag (als alles goed gaat tenminste)
• Ik volg een postgraduaat ‘Wetenschapsonderwijs en -communicatie’ en merk dat studeren na zoveel jaar voelt als het reanimeren van een verroeste schrootbak
• We wonen in een appartement in het centrum van onze universiteitsstad maar hebben, na een lange zoektocht, een grond gekocht. We bespreken onze huisplannen met iedereen die er zin in heeft (en ook een aantal mensen die er mogelijk geen zin in hebben, sorry daarvoor nog).
• In onze vriendenkring zijn heel wat mensen getrouwd vorig jaar en wordt er aan kindjes begonnen. Ik wil dat ook allemaal wel, maar die krater is gewoon nog té aanwezig.
• Ik ben bijna 10 jaar samen met mijn beste vriend

…..Fast forward voorbij de reclameblokken….

Januari 2019

• Ik heb één van de zwaarste periodes van mijn leven achter de rug.
• Ik heb minder dan een jaar geleden mijn chemo afgerond.
• Ik werk al zes jaar op een uitgeverij op 7 km van bij mij thuis- met 1 jaar tijdskrediet omdat we tijdelijk naar Boston verhuisden
• Ik heb bijna mijn streefgewicht bereikt, want ik ben 11 kg afgevallen sinds punt nr 2. En ik loop weer 5 km, het maximum dat ik mag lopen sinds een serieuze rugoperatie.
• Ik heb al mijn energie nodig om terug te keren naar mijn job (ook al werk ik op dit moment 40%) en heb nog weinig illusies over carrière. Ik ben manager geweest in een ander bedrijf en dat liep aardig mis omdat ze iemand zochten die altijd ‘ja’ knikte en news flash: ik ben dat niet.
• We wonen bijna 9 jaar in ons huisje, in een heerlijk rustige wijk, met onze krullenbol die elke dag mooier maakt.
• Ik ben bijna 20 jaar samen met mijn beste vriend (en 7 jaar getrouwd)

Jaaaaa, dat laatste decennium…. Van de diepste dalen naar de mooiste dagen. Het is enigszins geschift hoeveel we hebben meegemaakt. Soms denk ik dat ik in een soap speel, voor aliens ofzo. Very ‘Truman Show’.

Hoe dankbaar ik ook ben voor die mooiste dagen, ik denk dat ik met dat voorbije decennium alleen al een hele autobiografie kan schrijven. ’t Is wel genoeg geweest. Ik wéét het, ik ben bad ass. No need to proof it any more.

Ik hoop van harte dat ik in het volgende hoofdstuk kan schrijven:

“en de volgende tien jaar waren gevuld met heerlijk gezapige dagen en we genoten van elkaar en die kleine dingen die al lang niet meer vanzelfsprekend waren.”

En nog totaal niet the end.