Ruimtevader

/ Bostonbaby

Soms hoor ik iets en versta ik iets anders. En wat ik versta, gaat een eigen leven leiden in mijn hoofd. Ik raak er van overtuigd dat dat andere woord echt zou moeten bestaan.

Dit keer klonk het liedje van Kommil Foo – ‘Ruimtevaarder’.
Dat hoorde ik, maar ik verstond iets anders.

Ruimtevader

 

De gedachten en associaties tuimelden over elkaar.

Ik dacht aan moeders en vaders, aan hoe mensen die een zwangerschap verliezen, geen naam hebben. Kinderen zonder ouders zijn wezen, maar wat zijn ouders zonder kinderen? Of die nog een kindje wensen?

Wensouders. Ik wens, ik wens…. Met een kaarsje. Wereldlichtjesdag.
Ik wacht op een vallende ster –

Sterretjesouders. Ik vind het moeilijk dat op ons toe te passen. Ik ken sterretjes, en sterretjesouders. Maar hebben wij recht op die term? Onze verliezen waren altijd zo vroeg. We hebben geen namen, geen beeld. Het klinkt alsof ik me dat niet kan/mag toe-eigenen.

 

Hoe er bij verlies vaak aan de mama wordt gedacht, maar zoveel minder aan de papa. Die toch ook een boel hoop en dromen is verloren.

Mijn man als papa. Dat is van de mooiste dingen die ik ooit mocht meemaken. Weet ik eigenlijk hoe hij met al onze struggles omgaat? Anders dan ik, da’s zeker. Rationeler. En ik vind mezelf al een vrij rationeel persoon.

Is hij dan een sterretjespapa?

Of misschien wel –

Ruimtevader.

 

ruimtevader

26 gedachtes over “Ruimtevader”

  14. Ik wilde hier vorige week posten dat je eens naar ‘Vlinders in haar buik’ moest luisteren. Ik heb dat op het laatste moment weggehaald, waarom weet ik al niet meer. Sinds vandaag is het een single. Elke keer weer janken voor mij! Vooral omdat er nu niemand naast me staat als dat verdriet naar boven komt!

    Like

    Beantwoorden

  15. Pingback: Linkjesliefde #7 – fiekefatjerietjes

Geef een reactie op Manon Reactie annuleren