Vrijdag 23 november.
Elf jaar geleden was het ook een vrijdag. De vrijdag die ons leven in een voor en een na hakte. De vrijdag die alles veranderde. De vrijdag die een krater sloeg.
Op elf jaar is de krater opgevuld. Met ons huwelijk, met vrienden, familie, met een prachtzoon. Met een heerlijk jaar in het buitenland. Met brunches, barbecues, feestjes, koffies, en zo veel meer. Voor het ongeoefende oog lijkt het misschien een vlak veldje.
Maar het is er nog. De randen zijn niet meer zo brokkelig, ik val er niet zo makkelijk meer in, want ik ken de weg er omheen. De kransen zijn bloemetjes geworden.
Maar het is er nog. Het zal er altijd zijn.
Vannacht droomde ik van haar. Manlief had een verrassing voor mij – misschien was ik jarig ofzo? – en ik ging ergens binnen en daar stond een soort fanfare te spelen en zij stond daar ook en ik gaf haar een knuffel.
Toen werd ik wakker en zei manlief dat hij een verrassing voor mij had – ben ik jarig vandaag? – en ik ging ergens binnen daar stond een soort fanfare te spelen en zij stond daar ook en ik zei ‘hey dit heb ik net gedroomd, kom hier dat ik je een knuffel geef’.
En toen werd ik echt wakker.
En de aarde ging nog een keer rond de zon en ik kan haar niet knuffelen.
Want dit is ‘na’. Dit is leven met de krater.
En ‘nooit meer’ is nog nooit zo hard geweest.
Heel veel liefs vandaag. Ik denk aan jou en stuur je een virtuele knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike
❤
LikeLike
Mooi geschreven. Dikke knuffel, ook al voelt dat niet hetzelfde, we proberen die krater mee te vullen ❤️
LikeLike
Wat kun je een moeilijk moment mooi beschrijven. Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel
LikeLike
Mooi geschreven. Veel sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven. Veel sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je!
LikeLike
Aiaiai. Maar zo mooi gebracht. Prachtige foto ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je!
LikeLike
Prachtig geschreven, wauw! Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven. Zo’n gemis gaat toch nooit meer helemaal over…
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer genoeg klopt dat…
LikeLike
Leuk geschreven, succes haha.
LikeLike
Mijn wordpress had je reactie bij spam gezet, en ik zie wel een beetje waarom. Zeker dat je niet op een verkeerde post hebt gereageerd? Vind ‘veel succes, haha’ een beetje een spijtige reactie op iemand die openhartig vertelt over verdriet na een overlijden. Maar da’s mijn mening natuurlijk. Als voorzichtige tip zou ik toch willen meegeven dat je dit best niet op een condoleance kaartje plaatst, volgende keer dat je naar een begrafenis gaat.
LikeLike
Wat hoe kan je zulk momenten zo mooi beschrijven ? en zo herkenbaar echt heel leuk geschreven xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel, dat is een mooi compliment.
LikeLike
Veel sterkte.
LikeLike
Veel sterkte! Gisteren op 24 november was het twee jaar geleden dat mijn mama plots gestorven is. Ondertussen ook getrouwd, wel nog geen kinderen… Het leven bestaat inderdaad uit een voor en een na. Je hebt echt alles heel mooi verwoord! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel. Bij ons was het ook totaal out of the blue. Zoiets kapt de grond wel van onder je voeten, niet? Een dikke knuffel voor jou.
LikeLike
Dromen kunnen zo echt voelen soms. Sterkte!
LikeLike
Dat klopt! Dank je wel voor je reactie.
LikeLike
❤
LikeLike
Pingback: #10yearchallenge – Boston, baby!