Okee, ik ben dus duidelijk totaal geschift geworden, of ben eigenlijk stiekem een SM’er (not really), want zoals iemand me vorige week vroeg:

Als je november al geen fijne maand vindt, WAAROM ga je net dan suikervrij leven EN minder cafeïne drinken?

Het was een geschreven vraag, maar ik kon me er zo de verbaasde toon en de opgetrokken wenkbrauw bij voorstellen.

Het klinkt inderdaad totaal van de pot gerukt (en dat is het eigenlijk ook, kom, ik zal het maar toegeven).

Maar aan de andere kant: waarom zou ik een andere maand gaan afkicken, dan de maand die ik op zich al triestig vind? Ik ga er maar vanuit dat ik na 30 dagen dankbaar zal zijn dat ik die droevige donkere dagen en koude stormen niet heb proberen weg te eten met een paar kilo chocolade en sloten koffie.

Ik begon dus aan mijn No Sugar November op maandag.

Voorbereiding is alles, werd me gezegd, door gelijkgestemde (lees; equally insane) zielen. Op zondagavond maakte ik dus een batch suikervrije granola, omdat alle ontbijtgranen in onze kast behoorlijk wat suiker bevatten.

Hier een verslag van mijn eerste suikervrije week.

 

Maandag

De suikervrije granola is op dit moment vooral smaakvrije granola. Ik vervloek mezelf al dat ik ook honing of agave wilde beperken. Maar goed, met heel wat fruit en yoghurt lukt het wel. Daarna drink ik een kopje cafeïnevrije koffie, voor de smaak, en de warme handen.

Ik bekijk de groenteburger voor morgenavond van dichterbij en merk dat er suiker in zit. Verdorie! Gelukkig hebben we nog een versie in de diepvries die bestaat uit groenten. Wat een revolutionair idee.

Tegen de avond komt er hoofdpijn opzetten. Ik ben moe, geïrriteerd, en er klopt een hamertje in mijn achterhoofd. HALLOOOOO AFKICKVERSCHIJNSELEN, ik had jullie niet zo snel verwacht.

Ik kruip slechtgezind in bed met een paracetamolletje. En manlief. Die waarschijnlijk vreest voor de volgende 29 dagen.

 

Dinsdag

Ik sta op met hoofdpijn, en ben de hele voormiddag eigenlijk gewoon in een pestbui. Ik zou zelfs meer zeggen, ik zit echt in een dipje. Ik probeer mezelf wat op te vrolijken met muziek, zingen, een lekkere groene smoothie – zonder suiker weliswaar – maar het helpt allemaal niet echt.

Krullenbol gaan halen beurt me een beetje op. Even buiten zijn ook. Ik geef hem een wafel en voor ik het besef, heb ik zelf bijna een hapje genomen. Nee! Nee, af!

Het avondeten van geroosterde groenten met een groenteburger die géén suiker bevat, smaakt heerlijk. Ik neem evenwel nog een paracetamol. Hopelijk morgen beter!

Woensdag

Wanneer ik opsta is mijn hoofdpijn verdwenen, en de pestbui is tenminste gedeeltelijk opgeklaard. Zelfs mijn suikervrije granola smaakt nu wel okee. Toch maar straks eens langs de winkel om te kijken of ze daar geen andere opties hebben.

Ik merk dat ik droge plekjes heb op mijn gezicht, en een uitslag in mijn nek. Dat kan toch ECHT NIET zijn van suikervrij te eten? Ik las altijd dat je daar zo een mooie huid van krijgt, en bij bibi zal het dan wel weer het tegenovergestelde gaan geven. Enfin, we zien wel.

Ander nieuws – excuses vooraf al – ik voel me de hele dag enorm opgeblazen. Vrij oncomfortabel.

Mijn uitstapje naar de Carrefour heeft me een aantal nieuwe inzichten geleverd.

1. Er zijn ontbijtgranen zonder geraffineerde suikers. Hoera!
2. Er zit suiker in dingen die je totaal niet verwacht. Zoals mager ontbijtspek. I kid you not.
3. Suikervrije limonade kan soms behoorlijk chemisch smaken, maar aangelengd met wat spuitwater is het best okee. De suikervrije grenadine die ik kocht is echter om het met een professioneel woord te zeggen: GOOR.

Donderdag

De nieuwe ontbijtgranen zijn wel okee. In elk geval beter dan de zelfgemaakte. Het zijn kussentjes gevuld met rozijnen. De rozijnen smaken opmerkelijk zoet.

Ik moet ’s ochtends wat mentaal werk verzetten, en dat lukt wonderwel. Ik heb behoorlijk wat energie en kan me redelijk goed concentreren (blijft een puntje bij mij over het algemeen).

Ik drink nog een groene smoothie voor ik naar de boekenbeurs vertrek. Ik kan daarna vrij laat eten (rond 15u pas) maar merk dat ik dat wel behoorlijk trek.

Ik spring binnen bij de Albert Heijn omdat ik

1. ZOT BEN op de Albert Heijn en dus geen reden nodig heb om daar langs te gaan. ’t Is een hobby!
2. daar altijd wel wat interessante producten vind (CHECK DIE GRANOLA!). En ja hoor, lekkere zoute popcorn, enkele snacks met noten, straciatella yoghurt (echt! Geen suikers!) en de bloemkoolpizzabodems die onze vrijdagavond opvrolijken, bevatten God zij dank geen suikers.

Tegenvallers: de groentewraps waar we zo van houden, en die ik standaard in de vriezer hou, hebben ‘glucosestroop’ in de ingrediëntenlijst staan. Bleiten. Misschien kan ik hier wel een uitzondering voor maken, want het totale aantal suikers per wrap blijft wel ontzettend laag.

Idem voor het zakje gerookte vleesstukjes die we soms kopen als snack. Dextrose… maar wel maar 0,7g suiker per 100g. En een zakje is 50g.  Ik moet eens nadenken over een maximale hoeveelheid die ik tolereer ofzo.

 

Vrijdag

Ik eet weer de eerste ontbijtgranen die ik kocht en ze smaken best wel zoet. In de voormiddag neem ik geen snackje. Vlak voor de middag krijg ik enorme maagkrampen, ik plooi er echt dubbel van. Het gaat gelukkig over door te lunchen.

In de namiddag krijg ik echt een enorme energiedip. In andere omstandigheden zou ik ZEKER naar koffie met iets zoet grijpen. Maar nu, … bijt ik door. Ik maak me een theetje, ik drink nog wat water… maar eigenlijk blijft het aanmodderen.

Tegen 17u lig ik bijna te pitten in de zetel. De hoofdpijn heeft ook zijn weg terug gevonden, ik neem weer een pilletje.

 

Zaterdag

Ik ontbijt met de granola van de Albert Heijn en die smaakt echt fantastisch. Niet te geloven dat er geen suiker in zit.

Ik begin zo wat in te zien dat suiker echt in de gekste dingen zit. Het is bijna een complot. Ik zie bijvoorbeeld reclame passeren van iets ‘suikervrij’ waar dan wel gewoon kokosbloesemsuiker in zit. Nu is dat misschien iets hipper en bevat het iets meer mineralen, maar verder is het geen haar beter dan gewone witte suiker. Maar ja, wel geadverteerd als ‘suikervrij’.

Ik begin ook te denken dat ik beter de natuurlijke suikers iets meer toe laat (agave, honing) en strenger word op de synthetische suikers. Die Zero drankjes helpen eigenlijk ook niet. Eens kijken of ik daar verder kan afbouwen (niet dat ik meer drink dan 1 blikje per dag maar toch).

Ik ga inkopen doen in de Colruyt en leg de ontvette gekookte ham netjes terug bij het zien van de ingrediëntenlijst. Ongelooflijk. De hummus (niet meer dan kikkererwtenpuree in feite) die ik kocht als aperitiefhapje? Je raadt het…

Waarom toch? Heeft suiker nog geheime krachten waar ik niets van weet? Waarom zit dat in zowat alles?

’s Avonds sushi met een vriendin – niet suikervrij want aan sushirijst wordt suiker toegevoegd. Maar dat mocht van mezelf. En het smaakte geweldig!

 

Zondag

Het ontbijt is een stuk minder troosteloos als manlief er een schilderijtje van maakt. Met de granola. En yoghurt. En rood fruit. Het smaakt zo lekker als het eruit ziet.

We hebben een familiefeest in een all you can eat restaurant. Ik weet natuurlijk niet precies waar suiker in zit en waar niet. Maar als dessert eet ik fruit. En alleen fruit. En ja, er was een chocoladefontein. Er waren er zelfs twéé (melk en wit).

Maar het ging. Ja, het ging. Ik MOEST dat niet eten. Ik was voldaan. En trots op mezelf.

 

Van die aangekondigde voordelen van suikervrij eten – zoals veel energie, geen namiddagdips en een zuivere huid – heb ik deze week dus bijster weinig gemerkt. Wie weet, na week 2? Ik ben me wel bewust geworden van hoeveel suiker wij ongemerkt consumeren. En dat geeft dan weer een bittere smaak in de mond…

 

Let jij wel eens op hoeveel suiker er in je eten zit?