Jij stond niet altijd aan mijn zij: 7 jaar getrouwd

/ Bostonbaby

samen

Mijn lieve schat,

Als dit jaar op zijn laatste beentjes loopt, zullen we een half leven samen zijn. En vandaag, op 15 oktober, zijn we zeven jaar getrouwd.

Ik zocht op welke huwelijksverjaardag dat is. Papier, kant, berkenhout,… ik vind het grappig om dat te weten.

De meningen zijn verdeeld. Het is dons, wol, of koper.

Wat tekenend. Zacht, en hard.

Zo waren ze wel, die voorbije jaren. Zacht, en hard.

 

Het was niet zoals ik me had voorgesteld. Helemaal niet. Wij zijn allebei planners, maar plannen maken heeft zo weinig zin gehad. Alles liep anders, en vaak was het enige wat wij konden doen ‘rolling with the punches’.

Er is zo veel gebeurd, die voorbije jaren. Het is bijna niet te overzien.

Maar één constante steekt er boven uit.

Die 15de oktober kwam je me halen, bij ons thuis. Ik kwam van de trap en de hele dag stond je aan mijn zij.

En alle dagen daarna ook.

ballonnen

Of nee, dat is niet waar. Je stond niet altijd aan mijn zij.

 

Toen ik geopereerd werd aan mijn rug, en acht maanden amper uit de voeten kon, stond je niet aan mijn zij.

Je stond overal. Je runde het huishouden, je zorgde voor boodschappen, eten, je bracht me naar de kine. Samen met oefeningen en tijd, bracht je me er bovenop.

En toen ik drie miskramen kreeg op acht maanden tijd, stond je niet aan mijn zij. Je hield mijn hand vast, je hield mijn schouders vast, je hield mijn hart vast, toen het klaar was om in stukken te vallen. En samen met tijd, lijmde je het weer zo goed als het kon.

En op onze allermooiste dag, toen ons allermooiste geschenk geboren werd, stond je niet aan mijn zij. Je zat achter me, op een stoel, en ik zat op een kruk tegen je aan. Samen met mij zag je hem voor de eerste keer. Dat prachtig wezentje dat ons ouders maakte, eindelijk.

Al die nachten dat hij huilde, dat ik borstvoeding gaf, toen stond je niet aan mijn zij. Je stond naast de wieg, klaar om hem op te pikken, te knuffelen, te verschonen en dan aan mij te geven. Zodat ik me kon bezig houden met voeden en nog eventjes verder slapen.

En toen we voor een broertje of een zusje gingen, en ik ziek werd, in een nachtmerrie terecht kwam die maar niet leek te eindigen, en chemo nodig had, toen stond je niet aan mijn zij.

Je zat tegenover me in het ziekenhuis, uuuuuurenlang. Je combineerde een uitdagende job vol verantwoordelijkheid, met alle verantwoordelijkheid over ons kleine gezinnetje. Je zorgde voor ons allemaal – misschien enkel te weinig voor jezelf – gedurende al die maanden.

 

Lieve schat, al die jaren, zo zacht en hard zijn ze geweest. Als dons en koper. En jij was er. Niet altijd aan mijn zij, maar altijd waar je nodig was.

 

You will forever be my always.

 

Dank je wel.

 

Ik hou van je.

quote always

36 gedachtes over “Jij stond niet altijd aan mijn zij: 7 jaar getrouwd”

  22. Pingback: 500 keer Boston Baby | Boston, baby!

Plaats een reactie