Opdracht van de week – bijna afgehaakt

Vorige week schreef ik over waar ik trots op ben bij mezelf, in het kader van de Feelgood Challenge die ik volg. Ook al zit het er redelijk ingedramd dat dat geen dingen zijn die je luidop zegt of schrijft – misschien zelfs niet denkt. Onzin natuurlijk. Iedereen heeft veel om trots op te zijn, en wat kan het kwaad om het daar eens over te hebben? Het lijkt me een leuker onderwerp dan pakweg de Trump administratie.

En toch was het niet heel eenvoudig om de uitdaging tot een goed einde te brengen.

 

Deze week was dat niet anders.

Meer zelfs, toen ik de uitdaging las, dacht ik eigenlijk meteen: ‘dat is helemaal niets voor mij, die skip ik wel even’.

Dit was namelijk de opdracht:

Ken je dat rotgevoel? Dat je langs een groepje loopt dat net iets te hard lijkt te lachen. Zou het over jou gaan? Of wanneer je voor een groep mensen gaat staan, ze aankijkt en plots knikkende knieën krijgt. Je staat mooi voor gek, je weet het zeker.

Uiteindelijk is maar één mening echt belangrijk en dat is die van je naaste omgeving. Mensen die je vertrouwt en die eerlijk durven zijn. 

Opdracht van deze week: 
Vraag tenminste aan vijf mensen wat ze je beste eigenschap vinden. 

 

Ik heb ondertussen genoeg watertjes doorzwommen om mij echt behoorlijk weinig aan te trekken van wat mensen al dan niet van mij denken. Aan de ene kant heb ik de laatste twintig jaar – met hulp van manlief en vrienden – stevig aan mijn zelfvertrouwen gebouwd. Aan de andere ben ik ook tot het besef gekomen dat mijn ‘fuck-budget’ gewoon té laag is om me iets aan te trekken van wat mensen die ik niet eens (goed) ken, al dan niet van me denken.

Tuurlijk is het leuker om populair te zijn, om goed over te komen, en een goeie indruk na te laten. Maar kijk, als dat eens wat minder lukt, so be it. Als ik dan al zo een stemmetje in mijn hoofd krijgt dat zegt ‘oei, wat zal die niet denken?’, dan wordt dat vakkundig weg gepropt door een luid ‘WHO CARES?’. Ik kan niet bij iedereen in de smaak vallen, ik ben niet Nutella!

De mening van je omgeving

Het is natuurlijk een andere zaak als het over mensen gaat die dichter bij je staan. Al ben ik het hier ook niet helemaal eens met de opgave van de uitdaging: ‘Er is maar één mening echt belangrijk, en dat is die van je naaste omgeving’.

Nou nee, tenzij ik een absoluut onmens ben- waar ik niet vanuit ga-  is maar één mening echt belangrijk, en dat is de mijne. En in uitbreiding, mijn man en mijn zoon. Maar als ik dingen doe die kwetsend of niet correct overkomen, mag mijn naaste omgeving mij daar zeker op aanspreken. Mijn mening staat ook niet in steen gegrift.

Maar goed, terug naar de opdracht. Vraag aan minstens vijf mensen wat je beste eigenschap is.

Ooit een 360° beeld gekregen

Ik dacht terug aan de loopbaanbegeleiding die ik een aantal jaar geleden volgde. Daar kreeg ik een gelijkaardig huiswerkje mee: een lijst van 60 eigenschappen, waar ik verschillende mensen 10 mocht laten uitkiezen die mij het best omschreven.

Ik heb dat toen aan manlief gevraagd, twee goeie vrienden, de student waar ik de thesis van begeleid had (en waar ik dus eventjes ‘de leiding’ over had), een vroegere manager en een collega. Ook vulde ik het zelf in. Zo had ik een 360° beeld.

De resultaten vond ik verbluffend. Iedereen gaf heel gelijkaardige antwoorden – in sommige gevallen werden bepaalde eigenschappen door 4-5 mensen aangehaald. En bovendien: ik kon mij heel erg vinden in de eigenschappen die anderen mij toedichtten (btw, het ging niet alleen over positieve eigenschappen he).

Ik leerde twee waardevolle lessen, nl. dat ik overkom zoals ik denk dat ik ben (en wil overkomen), en dat dit het geval is ongeacht hoe de mensen tegenover me staan. What you see is what you get, zeg maar.

Vijf mensen, vijf meningen

Maar dus, vijf mensen. Ik heb even nagedacht en vroeg het toen aan

• Een vriendin die ik meer dan 25 jaar ken
• Een vriendin die vroeger een collega was (ken ik 10 jaar ondertussen)
• Een vriendin van tijdens mijn studies (ken ik ongeveer 18 jaar, waarvan 12 jaar goed, want in het begin klikte het niet echt, haha. Nu woont ze op 1000 km en stuur ik haar af en toe een leuke, ouderwetse brief).
• Een vriendin van na de studies (ken ik ongeveer 13 jaar).
• Manlief (ken ik 20 jaar en vrij goed!)

 

Nu ik dit lijstje zo bekijk denk ik dat dit inderdaad wel mensen zijn die me goed kennen – en ik word OUD! Zoveel is duidelijk!

Buiten aan manlief heb ik het iedereen via WhatsApp gevraagd. Ik had het nog wel gedurfd live, maar de gelegenheid deed zich niet voor, en het was toch wel handig zo, konden ze even nadenken!

Goed… de antwoorden van de jury!

• Vriendin 1: Trouw en aandacht geven aan anderen/oprechte empathie
  .
• Vriendin 2: Wat ik echt tofste vind is je positivisme
  .
• Vriendin 3: Jouw beste eigenschap is jouw volhardendheid (geen idee wat het juiste woord is) wat iedereen ongelofelijk inspireert. Jouw vallen en terug opstaan met ongelofelijke energie is echt een inspiratie voor al jouw vrienden en familie. En dan ben je ook gewoon de beste vriendin dat iemand zicht kan dromen, zelfs op lange afstand. Omwille van onze lange vriendschap en alle dingen die zich op al die momenten hebben afgespeeld, kan ik altijd naar jou bellen en ik weet dat je altijd een luisterend oor hebt voor mij. (Bij deze moest ik efkes een traantje wegpinken).
  .
• Vriendin 4: Jouw taalvaardigheid. Nee wacht, je doorzettingsvermogen, weerbaarheid en organisatietalent, ja neem die maar want dat is persoonlijker.
  .
• Manlief: Dat je aan alles denkt. (Tot zover het romantische beeld van mij, hahaha, ik moest erg lachen. Ik denk dat ik het op een avond na een drukke dag heb gevraagd, de arme schat).

 

 

Hoe ik me hierbij voelde? Zoals ze in het Engels zeggen: Like a million bucks!

Zouden jullie vrienden durven vragen naar je beste eigenschap?

 

 

 

DIT IS DE TWEEDE TEKST IN DE FEEL GOOD CHALLENGE VAN KIMBERLY EN MEREL.

Lees hier de eerste tekst ‘Trots op mezelf’.

#FeelgoodchallengeNL2018