Langzaamaan krijg ik weer energie voor nieuwe dingen.

Da’s een goed teken he!

 

Ik wilde bijvoorbeeld graag iets nieuws proberen met mijn blog. Mij qua inhoud en thema een beetje laten sturen, zeg maar. Nu ja, ‘sturen’, ik ben uiteraard nog steeds hetzelfde ongecontroleerde projectiel als altijd dus laat ik het op ‘qua inhoud en thema laten inspireren’ houden.

 

De Feelgood Challenge

Zo kwam ik op een uitdaging, een challenge, waar alles draait om je goed voelen, gelukkig zijn en acceptatie, in de eerste plaats van jezelf. Elke week krijg je een thema aangereikt in dat verband, waar je dan mee aan de slag kan. Laat dat hele acceptatie-gedoe nu niet mijn sterkste puntje zijn. Comfortzone, waar ben je?

 

Deze week is de opdracht:

Ga bij jezelf na waar je trots op bent. Het mag klein zijn, maar ook groots. Dat is helemaal aan jou. En als je denkt dat er écht niets is, vraag dan om hulp aan anderen. Waarom zijn ze trots op jou of vinden ze dat je echt ongelooflijk trots mag zijn op jezelf?

 

Trots? Tuurlijk wel!

Waar ben ik trots op? Hoe moeilijk kan het zijn? Eitje! Ik schud dat wel even uit mijn mouw.

Ik ben trots op onze kleine krullenbol, op mijn lieve man, op mijn toffe vrienden, op mijn vader, op ons gezellig huisje…

…

Ik schreef het neer en besefte dat ik mijn fierheid vooral projecteerde buiten mezelf om.

Hum. Ga opnieuw langs start.

 

Misschien is het toch zwaarder dan verwacht om zoiets neer te schrijven. Want alles waar mensen me voor complimenteerden, zoals mijn krullend haar, dat vond ik maar normaal. Of tenminste, misschien niet normaal, maar in elk geval iets waar ik zelf geen verdienste aan had. Ik had gewoon geluk dat het zo was.

En dat geldt ook voor duidelijk lesgeven, vlot voor publiek spreken en fijne teksten schrijven – komt allemaal vrij natuurlijk en vanzelf, dus trots kan ik daar niet op zijn.

Waar is je positief zelfbeeld als je het nodig hebt?

Waarom zit het er zo in gebeiteld dat fier zijn niet okee is? Zou dat iets Vlaams zijn, aangezien ‘eigen stoef stinkt’? Je durft het bijna niet te zeggen, dat je jezelf eigenlijk best een klopje op je schouder wilt geven (plus: dat staat ook raar).

 

Waar ik trots op ben?

Ik heb eens lang en hard nagedacht.

En ik ben fier op mezelf omdat

• Ik een doctoraat heb geschreven én verdedigd in het jaar nadat mijn mama is weggevallen. Ik was en ben fier op dat boekje en het is opgedragen aan haar.
• Ik een trouwe vriendin ben die altijd paraat wil staan, al haar energie wilt steken in een ander gelukkig maken. Maar ook dat ik daar de laatste jaren wat grenzen in getrokken heb, zodat er wat energie overblijft om mij zelf gelukkig te houden.
• Ik ben blijven praten met manlief tijdens alle stormen en nachtmerrie-scenario’s, dat we op elk moment een team zijn gebleven en op elkaar konden rekenen.
• Ik ondanks het twijfelen en ploeteren met momenten, een goeie mama ben. That’s right I SAID IT!
• Ik mij niet liet afschrikken door het grote avontuur dat emigreren met een baby was en wij voor een jaar van Boston onze tweede thuis konden maken.
• Ik 18 maanden borstvoeding heb gegeven, ondanks het feit dat zoonlief na zes weken een flesje boven mijn lijf verkoos. Ik heb dus heel die tijd afgekolfd in tientallen kamers, toiletten (ugh), luchthavens, badkamers, koude lokalen en een vestiaire op een trouwfeest.
• Ik tijdens de absolute soap die mijn leven de laatste tien jaar is gebleken, toch het personage ben dat niet kapot te krijgen is. En ondanks alle ongelukken, sterfgevallen, miskramen, operaties, ziektes en chemo’s, zoek ik stiekem nog steeds dat zilveren lijntje.

 

Misschien is dat de samenvatting. Ik ben een kleine optimist. Nog steeds. En daar ben ik trots op.

 

Waar ben jij trots op?

 

 

Dit is de eerste tekst in de Feel Good Challenge van Kimberly en Merel.

#FeelgoodchallengeNL2018