De vijf mooiste momenten uit twaalf dagen Toscane

Twaalf dagen van augustus vertoefden wij op één van de mooiste plekjes op aarde: Toscane.

Ik kan wel blijven kijken naar dat glooien, de groene lijntjes van de wijngaarden, de velden vol zonnebloemen, de statige cipressen (‘groene torens’ noemde krullenbol ze). Ik hoop dat ik genoeg heb opgeslagen in mijn grijze cellen om even verder te kunnen. Dit zijn de beelden die mij warm moeten houden deze winter!

DSC_3490Toscane wijngaarden

We waren er met familie, van twee tot tweeënnegentig jaar. En we hebben genoten. Alsof alles weer wat helderder werd. Alsof je bovenkomt na drie lengtes onder water (wat manlief zijn record was, btw).

 

En na die twaalf dagen pakten we onze koffers, en beseften weemoedig dat heimwee zich al voor vertrek kan laten voelen.

Het vakantiegevoel vasthouden kan alvast door een paar uur naar foto’s te staren, maar ook door met manlief onze top 5 van favoriete momenten op te stellen.

Hier zijn alvast die van mij (niet volgens rangorde)

  1. Met drie in één bed. Met 11 volwassenen en 6 kinderen in één huis, daar komt al wat gepuzzel-een-tetrismeester-waardig aan te pas. Of kort gezegd: krullenbol sliep bij ons op de kamer. Omdat onze kamer een ontzettend breed bed had, sliep hij ook gewoon tussen ons in. En al was dat wel weer even wennen: zo naast dat kleuterlijfje kruipen in het donker, mij een weg banen tussen de bergen doekjes en hem voorzichtig nog een kusje geven, zorgde er elke avond voor dat ik met een glimlach insliep.
    .
  2. Mini Citytrippen. We trokken er een paar keer met ons drietjes op uit, een namiddagje naar Pienza en een dagje naar Firenze. Het was 20 jaar geleden dat ik in Firenze was en ik zag mijn jonge zelf daar zitten, aan de trappen van de Duomo. Hand in hand met manlief en met een kleuter in de draagzak had ik haar graag gezegd: Ik weet dat je je nog niet thuis voelt tussen de klasgenoten, en het wordt nog hobbelig – maar weet je, het komt goed!

    Ik heb erg genoten van die dagen. Natuurlijk vereist citytrippen met een driejarige een ander tempo, en voldoende ruimte voor ‘heel veel de straat op en af lopen’, pizzaatjes eten en niet alles tegelijk willen – maar het waren gewoon heel fijne uitstapjes.
    firenze
    .

  3. Vallende sterren tellen. Elk jaar trekken de Perseïden, een meteorenzwerm, langs de aarde, en de ongelukkigen die in onze dampkring terecht komen, zorgen voor een regen aan vallende sterren.

    Omdat wij wel wat wensen in onze mouw hadden, hebben we dus enkele avonden staan kijken. Wolken gooiden al eens roet in het eten, maar op een heel heldere nacht nestelden manlief en ik ons op de ligstoelen aan het zwembad om zonder nekpijn naar gloeiende bolletjes te speuren.

    En ja hoor, we zagen er! Dat blijft toch iets magisch.
    Maar niet bepaald één per minuut, zoals er soms beloofd werd. Dus na een stuk of vier, wilden we nog heel graag eentje zien. Wachten wachten wachten. Vroeger dacht ik dat je één ster moest uitkiezen en dan hopen dat die zou vallen. Ha!

    Manlief: ‘Allez, nog vijf minuten en we gaan naar binnen’.
    Ik: Maar hoe weten we wanneer de vijf minuten om zijn? We hebben geen horloges of GSM’s.
    Manlief: wacht, euhm….*begint bloedserieus te zingen* Ik heb een potteke met ve-hee-het, al op de tafel gezet. TWEE-DE COU-PLET. Ik heb een potteke potteke potteke potteke…

(Tegen dit moment lag ik al strike op mijn zetel. Maar we hebben er geen meer gezien).

 

  1. De watergevechten. Er waren waterpistolen, drijvende matrassen, opblaasbare eenhoorns en krokodillen, veel wilde kindjes met zwembandjes en een ‘tantie’ die niet van wijken wist . Do I need to say more?

    unicorn zwembad
    .

  2. De eenhoorntaart. Hij stond al een tijdje op mijn ‘to bake’-list, en toen mijn frank viel dat een nichtje jarig was op vakantie, stelde ik maar al te graag voor om de verjaardagstaart in elkaar te boksen.
    Braaf had ik alle benodigdheden meegebracht uit België, nadat we twee jaar geleden tot onze scha en schande hebben ontdekt dat er geen gewoon bakpoeder te vinden is in Toscane. Samen met mijn schoonzusje, die zich nu een volleerd botercrèmemaker mag noemen, maakten we er een prachtexemplaar van, al zeg ik het zelf.
    En het feestvarken? Die was héél tevreden!

    ps– Mocht je aan krullenbol vragen wat zijn top 5 was, denk ik dat je iets zou krijgen als: 1. pizza, 2. pizza, 3. zwembad., 4. worstjes, 5. pizzapizza (omdat 3/5 gewoon niet genoeg was).

25 gedachtes over “De vijf mooiste momenten uit twaalf dagen Toscane

  1. Heimwee hebben al voor je naar huis terugkeert, ik ken dat. Ik ga dan thuis soms stiekem aan een bus zonnecrème ruiken 😉

    wow impressionante taart. Straf om dat zomaar eventjes op vakantie uit je mouw te toveren (zelfs al was je voorbereid).

    Geliked door 1 persoon

  2. Pingback: 2018 in vogelvlucht – Boston, baby!

  3. Pingback: Onze vakantie 2019 – emmers en tanken – Boston, baby!

Plaats een reactie