Voor Pasen had de schoonfamilie een origineel concept bedacht: een Italiaans buffet. Iedereen bracht een pastaschotel mee- een beetje afgestemd op elkaar zodat we niet allemaal met Mac & Cheese zouden aankomen (al moet ik toegeven dat ik nu denk: NOT THE END OF THE WORLD).

Omdat de meeste schone dingen zoet eindigen, brachten de meesten ook nog een dessertje mee.

Ik dacht, we doen eens typisch Amerikaans. Nee, dat wilt niet zeggen dat ik een cake kocht, of een pakje deeg openscheurde. Goeie gok, dat wel.

Nee, ik maakte een cheesecake. Dat heet ‘kwarktaart’ in mooi Nederlands. Begrijp je meteen dat ik het consequent cheesecake blijf noemen, dan klinkt het tenminste niet alsof ik zure melk in een bakvorm heb gegoten.

Maar dus, een cheesecake. Met toblerone. En oreo koekjes. Kortom, een toblerone cheesecake met oreo bodem.

Beste van alles: die moet niet eens in de oven! Het is een No bake cheesecake. Alleen al voor die term blijf ik cheesecake zeggen.

Maar goed, ik dacht: ik deel deze lekkernij. Ik zeg er eerlijkheidshalve bij dat het work in progress is. Ik heb me gebaseerd op een Amerikaanse website maar heb er Vlaamse en Nederlandse recepten bijgehaald om één en ander aan te passen.

Ingrediënten

400g Philadelphia natuur100g Alpro Mild and Creamy 140g witte suiker 2 pakjes vanillesuiker 200 ml room 30%

4 gelatineblaadjes200g toblerone 200g oreokoekjes

80g boterChocoladeschilfers (te maken met een dunschiller) Frambozen

De oreobodem

Doe de boter in een pannetje of in een microgolfpot en laat smelten. Verkruimel de koekjes: dit kan je doen in een plastieken zakje, een deegrol en een hoop opgekropte woede, maar een kleine blender is over het algemeen veel sneller, en grondiger.

Meng de kruimels en de boter.

Beleg de springvorm (doorsnede 26cm) met een rondje bakpapier. Dat is prutsen, zeker als je in de kleuterklas al niet zo’n knipper was, maar geloof me, je zal jezelf daarna dankbaar zijn. Schep het koekjesmengsel op de bodem en duw goed aan zodat dit één geheel vormt en de bodem helemaal vult. Plaats de vorm in de koelkast zodat de bodem kan opstijven. Dit kost minstens een half uur, wij lieten de bodem een nachtje rusten.

Het kaasmengsel

Leg de gelatineblaadjes in een bordje met koud water.

Meng de philadelphiakaas met de yoghurt. Smelt de toblerone au bain-marie of voorzichtig in de microgolf (opgelet, die nootjes kunnen sneller verbranden- don’t ask how I know). Voeg de gesmolten toblerone toe aan het kaasmengsel. Je kan eventueel ook een paar stukjes melk- of fondantchocolade smelten en toevoegen, dit maakt de kleur wat donkerder.

Voeg de suikers toe aan het mengsel en mix goed.

Verwarm een vierde van de room (niet laten koken) en los hier de uitgeknepen gelatineblaadjes in op. Klop de rest van de room op tot deze lobbig is. Voeg beiden bij het kaasmengsel en schep eronder tot een egaal mengsel.

Haal de springvorm met oreobasis erbij en stort het kaasmengsel in de vorm (ik vind dat dus héérlijk he, dingen ‘storten’). Vergeet niet dat de kok de mengpot mag uitlikken (dit is de pot waar je eerst mee werkte, niet te verwarren met de springvorm, of toch: nog niet!).

Laat de taart minstens 3 uur opstijven in de koelkast.

Finishing touches

Als versiering kan je wat chocoladeschilfers maken met een dunschiller, rood fruit doet het ook altijd goed. Of stukjes toblerone, of halve koekjes oreo (geen idéééé wat er met de andere helft gebeurd is, pom pom pom, fwiet fwiet). Kortom, go wild. Bij een Toblerone cheesecake met oreo basis mag dat al eens.

Mjam

Ik heb deze schoonheid nu een paar keer gemaakt en mijn foto’s tonen al meteen enkele puntjes van verbetering:

• Ik gebruikte maar 300g philadelphia en kreeg dus een vrij dunne laag kaasmengsel. Dit kan je oplossen door meer te gebruiken (zoals in het recept hierboven), of een kleinere bakvorm te gebruiken.
• Ik gebruikte maar 2 blaadjes gelatine, wat maakte dat de vorm een beetje inzakte van zodra de taart wel aangesneden.
• Ik heb geen bakpapier op de bodem gelegd (ja, ik was dat kindje dat niet kon knippen IK BEKEN) en het was dus vrij moeilijk de oreobodem in één geheel op je bord te krijgen.

Deze puntjes hebben in elk geval de complimentjes niet belet. De woorden ‘beste dessert dat ik ooit gegeten heb’ zijn gevallen, en ik zwéér het, ze kwamen niet van mij!