Waarom heb jij jouw blognaam gekozen? Ben je er nog altijd tevreden over of zou je het graag willen veranderen?
Die blog beginnen, ik heb daar lang moeten over nadenken. Het leek me de makkelijkste manier om foto’s en korte verhalen te delen over ons dagelijks leven in Boston. We konden uiteraard avonturen op Facebook zetten, maar een deel van de familie heeft geen ‘wall’ en zou dus uit de boot vallen.
Ik wist natuurlijk wel dat ik graag schrijf, maar het was alweer een aantal jaar geleden dat ik nog effectief tekstjes aan papier toevertrouwde. Ik schreef voor het studentenblad, ik schreef onder andere namen, er was altijd wel wat. Maar toen viel het wat stil, op gelegenheidsteksten zoals voor een/mijn huwelijk na.
Maar nu zou ik vertellen over Boston, en dat op een blog. Die blog moest een naam hebben. Iets met Boston, waar we een jaar gingen wonen. We verhuisden met ons vier-maandertje en mijn voornaamste bezigheid zou dat mannetje worden. Dus ja, iets met Boston, iets met baby…
Het werd Boston, baby! Te lezen als ‘Bostonbaby’, wat de perfecte bijnaam voor ons ventje zou worden, maar ook als Bóston, BABY! – op z’n Austin Powers. Een woordgrapje én een verwijzing naar een onnozele film, dat kon ik toch niet laten liggen. Ik was héél tevreden met die naam.
Toen begon ik te schrijven, en het werd toch niet helemaal dat ‘liefste dagboek’ verhaal dat ik eerst voor ogen had. Soms wel, natuurlijk, er was genoeg te vertellen. Maar soms werden het andere verhalen, rond wat ik kookte, wat me opviel. Vaak waren het mijn zo geliefde lijstjes.
Maar ook een jaar gaat voorbij, en we keerden terug naar België.
Ik was heel tevreden met mijn Boston, baby! Maar wat moest ik nu? De Bostoniaanse avonturen waren voorbij. We begonnen weer aan ons ‘gewone’ leven. Heb ik nog iets te vertellen?
En niet alleen waren we niet meer in Boston…naar alle maatstaven is mijn baby ook geen baby meer.
Dus nu zit ik een beetje vast. Veertig dagen bloggen is me heel goed meegevallen, ik zou wel graag blijven schrijven. Maar die tweede vraag – moet ik op zoek naar een andere naam voor mijn blog, nu die totaal niet meer past bij mijn huidige wereld?
Ik heb er geen idee van, eerlijk gezegd….
Boston, baby! 
Moeilijk hé? Het geeft je ook wel de herkenbaarheid, mensen herkennen je zo…
LikeGeliked door 1 persoon
Ach die 7 lezers zullen ook wel aan iets anders wennen, niet? 😉
Nee, ik vind het een moeilijke, ik vind het nog een leuke naam maar ja, als het niet echt meer past…
LikeGeliked door 1 persoon
Heb je al ideeën voor iets anders? 🙂
LikeLike
Een paar, maar het is altijd nét niet helemaal goed, of het bestaat al…
LikeGeliked door 1 persoon
Zelf vind ik het zeker niet storend dat bostonbaby niet meer bij de inhoud van je blog past, en het is een naam die wel blijft hangen. Maar ik begrijp de twijfel.
LikeLike
Is Boston er in geslaagd om onder je vel te kruipen en een plek in je hart te veroveren? In dat geval kun je de naam zeker houden. Blijkbaar hebben wij ongeveer dezelfde periode in het buitenland doorgebracht, compleet met een onderbreking in het hebben van een betalende job. Al zijn onze kinderen ouder en zijn wij dichterbij gebleven (Dublin). Ik ga hier dus zeker nog verder rondneuzen! Mis je het leven daar nog?
LikeLike
Ik heb eens gecheckt, zo onder mijn vel… en ja hoor, Boston zit daar nog. En het zal daar blijven zitten, denk ik. Meegegaan met manlief, een jaar thuis met een baby, en dat terwijl ik altijd werken-werken-werken en ambitie was. Maar het was heerlijk. Ik keek mijn ogen uit en ontdekte die wereld, net als mijn zoon de zijne begon te ontdekken. Ik mis zeker hoe goed ik me daar voelde – ‘lichter’. Al ben ik uiteraard ook HEEL graag thuis bij familie en vrienden. Maar we wisten dat het voor een jaar was, en dat maakte natuurlijk ook deel uit van de charme.
En Dublin, fijne stad om te wonen? Hoe oud zijn jullie kinderen?
LikeLike
Lichter, dat is heel mooi gezegd. Minder moetjes en na de aanpassing aan het thuis zijn leer je anders tegen bijna alles aankijken. Dat gevoel mis ik nog serieus. Dublin city lijkt me minder interessant om als gezin te wonen dan boston, maar waar wij woonden (12km van het centrum) was het dik in orde. We woonden 50m boven de zee en 2km ervan, dus zagen we ze elke dag. Veel groene plekjes, heerlijke natuur, de zee vlakbij en de luxe van stilte zodat je een auto van 50m ver hoort aankomen. Helaas ook erg duur en niet zo praktisch om te leven, anders waren we waarschijnlijk gebleven, zeker omdat de kinderen zich daar voor het eerst goed voelden op school. Onze petoetjes zijn nu bijna 7 en 5, ze waren 3 en 5 toen we er toekwamen.
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: Bostonbaby doet van 10 naar 1 – Boston, baby!
Pingback: Mijn eerste blog award – en 11 weetjes over mezelf – Boston, baby!