Waarschuwing. Deze post gaat over een onsmakelijk onderwerp. Mogelijk is het iets waar je niet wilt over praten, of al helemaal niet over wilt lezen. Of misschien praat je er net dagelijks over, en dan heb je waarschijnlijk een baby/klein kindje.

 

Het gaat over ‘de grote boodschap’. Numero twee. De fax naar Darmstadt. Jawel.

 

Vóór de baby (je weet wel, BC) kwam dat onderwerp zelden of nooit op tafel ter sprake. Ik zou zeggen, gelukkig maar. Zolang alles OK was bij het regeren op de porseleinen troon, hoefden we het daar niet over te hebben. Maar opeens ben je verantwoordelijk voor het welzijn van een ander mensje, en is ‘bruintje uitlaten’ daar een cruciaal onderdeel van. Uiteraard niet zo gek, als je weet dat je gezondheid in grote mate afhangt van wat er in je darmen gebeurt.

Plots is hoe vaak ‘de rioolbelasting betaald wordt’, hoe veel en hoe het eruit ziet deel van de dagelijkse gesprekken. Of van de dagelijkse sms’jes, bijvoorbeeld naar manlief op het werk. Bepaalde emoticons, BC nooit eerder gebruikt, blijken nu onmisbaar!

 

Manlief: Hoe gaat het daar met ventje?

Ik: Goed! Flink gegeten en the 💩 has landed!

Manlief: Ah prima, want gisteren was 💩-loos he.

Ik: Nee klopt, maar nu was het 💩💩 💩!! Whoehoe!

 

Dus ja, het hoort erbij dat we de eerste weken wel eens opzij moesten duiken bij het vervangen van een luier (record gesteld op 1,5m ver, don’t ask). Dat je moet bijhouden hoe vaak er ‘gedownload’ wordt. Dat ik nu een uitgebreide kennis hebben van welke groenten en fruit naar de uitgang toe werken, of net niet. Dat ik het alleen als goed nieuws zie wanneer ventje opeens heel geconcentreerd in de verte staart, rimpeltjes trekt op zijn voorhoofd en knalrood wordt. Een goeie darmflora is veel waard en niet zomaar aan te schaffen met ecocheques. Poops, I did it again!

 

Maar echt, schatjelief… moet dat nu al-tijd tijdens het eten? Shit zeg.